"எனவே தனிப்பட்டவர்களும் அமைப்புக்களும் எமது மக்களுக்கான அரசியல்தீர்வாக பன்னாட்டுச்சமூகத்துக்கு முன்மொழிவது எமது மக்களுக்கான தன்னாட்சியுரிமையுடன்கூடிய நிர்வாகக் கட்டமைப்பாகவே இருக்க வேண்டும். அதைநோக்கியே எமது வேண்டுகைகளும் வேலைத்திட்டங்களும் அமைய வேண்டும். அனைவரும் ஒன்றிணைந்த குரலாக எமது அரசியல் வேட்கையை வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்பதே எமது அவாவாகும்."
தலைமைச் செயலகம்,
த/செ/ஊ/அ/02/12 தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள்,
தமிழீழம்.
18/05/ 2012.
தமிழர் இனவழிப்பு நினைவுநாள் – 2012
அன்பான தமிழ் மக்களே,
இலங்கைத் தீவிலே தமிழர் தேசத்தின்மீது காலங்காலமாக அன்னியரால் மேற்கொள்ளப்பட்ட இனவழிப்பு நடவடிக்கைகளின் உச்சம்தான் 2009 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 18 ஆம் நாள் முள்ளிவாய்க்காலில் நடந்த பேரவலமாகும். இந்நாளே தமிழர் இனவழிப்பு நினைவுநாள் என எம்மால் நினைவு கொள்ளப்படுகின்றது.
ஈழத்தமிழரின் விடுதலைப் போராட்டத்தைத் தலைமைதாங்கி
நடாத்திக்கொண்டிருந்த தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் அமைப்புக்கும் சிறிலங்கா அரசுக்குமிடையில்
மேற்கொள்ளப்பட்ட போர்நிறுத்த உடன்படிக்கையை சிறிலங்கா அரசுதரப்பு படிப்படியாக மீறிக்கொண்டிருந்த
நிலையிலும், தமிழ்மக்கள் வேண்டிநின்ற அரசியல் தீர்வைப் பெறுவதற்கான எந்தவொரு முயற்சியையும்
சிறிலங்கா அரசுதரப்பு செய்யாமல் காலத்தை வீணடித்துக்கொண்டிருந்த நிலையிலும், பன்னாட்டுச்
சமூகம் காட்டிய மெளனத்தை சிங்கள ஆட்சியாளர்கள் சாதகமாக்கிக் கொண்டு தமிழ்மக்கள் மேல்
கொடிய போரைத் தொடுத்தார்கள்.
தென்தமிழீழத்தில் வெளிப்படையாகத் தொடங்கிய
போர் தமிழரின் பூர்வீக நிலங்களெங்கும் விரிந்தது. சிறிலங்காப் படையினரின் வல்வளைப்புக்கள்
விரிவடைந்து தமிழரின் நிலங்களை கையகப்படுத்தியது. எமது மக்கள் தமக்கான பாதுகாப்பைத்
தேடி ஆயிரமாயிரமாக இடம்பெயர்ந்தார்கள். இருக்க இடமின்றி, உண்ண உணவின்றி, மருத்துவ உதவியின்றி மரங்களின் கீழும் வீதியோரங்களிலும் வாழ நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டனர். இத்தகைய மனித அவலங்கள் எதனையும் கருத்திற் கொள்ளாது தொடர்ச்சியான விமானத்தாக்குதல்கள், எறிகணைத்தாக்குதல்கள், பல்குழல் பீரங்கித் தாக்குதல்கள், போர் நெறிகளுக்கு மாறான கொத்துக்குண்டுத் தாக்குதல்கள், இரசாயன எரிகுண்டுத் தாக்குதல்கள் எனச் சிங்கள அரச படைகளினால் திட்டமிட்டுப் படுகொலைகள் நிகழ்த்தப்பட்டு வந்தன.
பன்னாட்டு ஆதரவுடன் 2002 ஆம் ஆண்டு ஏற்படுத்தப்பட்ட சமாதானச் சூழலை ஒருதலைப்பட்சமாக முறித்துக்கொண்ட சிங்கள அரசின் கொடிய போரைத் தடுக்க பன்னாட்டுச் சமூகம்
சரிவரச் செயற்படவில்லை. மாறாக சிலநாடுகள் தமிழ்மக்களுக்கெதிரான கொடிய இனவழிப்புப்
போருக்குப் பக்கபலமாக நின்றன. எமது மக்கள் புலம்பெயர் நாடுகளிலும், தமிழகத்திலும்
பல்லாயிரக்கணக்கில் திரண்டு நின்று நீதிகேட்டு நடாத்திய போராட்டங்களைக் கண்டுகொள்ளாது
இனவழிப்பை வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருந்த உலகம் அப்போது நீதியின் வழியில் நடக்கவில்லை.
தொண்டு நிறுவனங்கள் உட்பட நடுநிலையான அமைப்புக்களையோ சுதந்திரமான ஊடகவியலாளரையோ அனுமதிக்காது தன் கொடுமைகளை உலகம் அறியாது இருக்க இருட்டடிப்புச் செய்துகொண்டு மிகப்பெரும் காட்டுமிராண்டித்தனத்தைத் தமிழர்மீது கட்டவிழ்த்துவிட்டது சிங்கள அரசு. இறுதியில் நவீன மானுடவரலாறு கண்டிராத மாபெரும் அழிவொன்றை முள்ளிவாய்க்காலில்
ஏற்படுத்தி ஓய்ந்தது.
தாயகத்தில் சிங்கள இனவாத அரசின் கொடூரமான போர் முடிந்து மூன்றாண்டுகள் நிறைவடையும் இந்நேரத்தில் பன்னாட்டுச் சமூகம் சிறிலங்கா மீது சிறிதளவேனும் அழுத்தமாகச் செயற்படத் தொடங்கியுள்ளது. உலக நாடுகளின் உதவியுடன் சிறிலங்கா அரசு மூர்க்கத்தனமாக தமிழ்மக்கள் மீது தனது போரைத் திணித்திருந்தது எனவும் ஐக்கிய
நாடுகள் சபை தமிழ்மக்களின் உயிரிழப்புக்களைத் தடுக்கத் தவறியுள்ளது எனவும் பன்னாட்டு
ஊடகங்கள், மனித உரிமை அமைப்புக்கள் பகிரங்கமாகவே தமது விமர்சனங்களை முன்வைக்கத் தொடங்கியுள்ளன.
இந்நிலையில் நடந்துமுடிந்த ஐக்கிய நாடுகள் சபையின்
19ஆவது மனித உரிமை கூட்டத் தொடரில் சிறிலங்கா அரசுக்கு எதிரான தீர்மானமொன்று நிறைவேற்றப்பட்டுள்ளது.
பன்னாட்டுச் சமூகம் சிறிலங்கா அரசுமீது அழுத்தத்தைக் கொடுக்க முற்படும் இச்செயற்பாடு
கொடிய இனவழிப்பை எதிர்கொண்டு நிற்கும் எமது தமிழினத்துக்கு ஓரளவு ஆறுதலைத் தந்துள்ளது.
எனினும் தமிழ்மக்கள் வேண்டி நிற்கும் விடுதலையும் உரிமைகளும் இத்தீர்மானத்தில் உள்ளடக்கப்படவில்லை
என்பதோடு தமிழர்களுக்குப் பாதகமான பல அம்சங்களையும் கொண்டுள்ளது என்பதை வேதனையோடு
சுட்டிக்காட்ட வேண்டியுள்ளது.
இனவழிப்பை நிகழ்த்தியவர்களே நடாத்திய கண்துடைப்பு
விசாரணை அறிக்கையை முதன்மைப்படுத்தி அதன்வழியே தமிழர்களுக்கான நீதியைப் பெற்றுக்கொடுக்கும்
வழிமுறையை முன்மொழியும் இத்தீர்மானம் எமது மக்களுக்கான தீர்வைப் பெற்றுக்கொடுக்காது.
குறிப்பிட்ட விசாரணை அறிக்கையை தளத்திலும் புலத்திலும் தமிழ்மக்களின் பிரதிநிதிகள்
ஏற்கனவே நிராகரித்திருந்தனர் என்பதையும் பன்னாட்டுச் சமூகம் நினைவிற்கொள்ள வேண்டும்.
சிறிலங்கா அரசின் கட்டமைப்புக்குள்ளேயே உள்ளகப்
பொறிமுறையொன்றை தமிழர்களுக்குரிய அரசியல் தீர்வாகப் பரிந்துரைக்கும் இத்தீர்மானம்
நடந்துமுடிந்த முள்ளிவாய்க்கால் பேரவலத்தையும், கடந்த பல்லாண்டுகளாக நடைபெற்றுவரும்
- இப்போதும் தொடர்ந்துகொண்டிருக்கும் இனவழிப்பு
நடவடிக்கைகளையும் கவனத்திற்கொள்ளவில்லையென்றே சொல்ல வேண்டும். மேலும் பன்னாட்டுச்
சமூகம் வரலாற்றிலிருந்து பாடங்களைப் படிக்கவில்லையென்றே கூறவேண்டும்.
1983 ஆம் ஆண்டு தென்னிலங்கையில் நிகழ்ந்த இனவழிப்பு
நடவடிக்கைகளின் பின்னால் அடுத்த ஆண்டு கூடிய ஐக்கியநாடுகள் சபையின் மனித உரிமை விவகார
அமர்வில் சிறிலங்கா தொடர்பாக விவாதிக்கப்பட்டு, தீர்மானமொன்றை நிறைவேற்றினர். அது
தமிழரின் நிரந்தர பாதுகாப்புப்பற்றியோ அரசியல் தீர்வு பற்றியோ போதிய கரிசனை கொள்ளாமல்
சிறிலங்காவின் உள்ளகப் பொறிமுறையை மையமாக வைத்தே இருந்தது. அதன்பின்னர் இன்றுவரையான
காலப்பகுதியில் இலட்சத்துக்குமதிகமான மக்களைப் படுகொலை செய்யவும், தமிழரின் பூர்வீக
நிலங்களில் பெரும்பகுதியை விழுங்கவும், இலட்சக்கணக்கான தமிழ்மக்களை நாட்டைவிட்டு வெளியேற்றவுமே
சிறிலங்காவின் உள்ளகப் பொறிமுறை சிங்களப் பேரினவாதத்துக்கு உதவியுள்ளது.
இதைவிட தமிழர் தரப்புக்கும் சிறிலங்காத் தரப்புக்குமிடையில்
காலத்துக்குக் காலம் நடைபெற்ற பேச்சுவார்த்தைகள், ஏற்படுத்தப்பட்ட உடன்படிக்கைகள் என்பவற்றைப்
பார்த்தால் அனைத்துமே சிங்களப் பேரினவாதத் தரப்பால் முறிக்கப்பட்டு தமிழ்மக்கள் ஏமாற்றப்பட்டுள்ளமை
தெளிவாகத் தெரியும். சிறிலங்கா அரசுடன் நேரடியாக பேசிப்பயனில்லை என்ற வரலாற்று உண்மையை
உணர்ந்தே பன்னாட்டுச் சமூகம் 2002 ஆம் ஆண்டு எமக்கும் சிறிலங்காத் தரப்புக்குமிடையில்
நிடுநிலையாளராகப் பணியாற்ற முன்வந்தது. அவ்வாறு பன்னாட்டுச் சமூகத்தின் மேற்பார்வையில்
எழுதப்பட்ட போர் நிறுத்த உடன்படிக்கைகூட சிறிலங்காத் தரப்பாலேயே ஒருதலைப்பட்சமாக மீறப்பட்டது.
உலகின் ஆலோசனைகளுடன்கூடிய
உள்ளகப் பொறிமுறைகளைச் சிங்கள
ஆட்சியாளர்கள் மிக
இலாவகமாக தமது அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தித் தூக்கியெறிந்தமைக்கு சுனாமியின் பின்னரான
பொதுக்கட்டமைப்பு வசதிக்கான
பொறிமுறை (P-TOMS Post Tsunami Operational Management Structure) ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டாகும்.
இப்போது மீண்டும்
சிறிலங்காவின் உள்ளகப் பொறிமுறைமூலமான தீர்வைநோக்கித் தமிழர்களைத் தள்ளுவதைப் பன்னாட்டுச்
சமூகம் செய்யத் தொடங்கியுள்ளது. தமிழ்மக்கள் பட்ட துன்பங்களையும், அவர்கள் சிறிலங்கா
அரசால் ஏமாற்றப்பட்ட வரலாற்றையும் நன்கு தெரிந்துகொண்டும், அதைவிட தாமே சிறிலங்கா
அரசால் ஏமாற்றப்பட்ட அனுபவங்களைக் கொண்டிருந்தும்கூட தொடர்ந்தும் சிறிலங்காவின் உள்ளகப்
பொறிமுறைமூலமான தீர்வைத் தமிழ்மக்கள் மேல் திணிக்க முயல்வது எமது மக்களுக்கு விசனத்தையே
ஏற்படுத்துகின்றது.
போர் ஓய்ந்ததாக
அறிவித்து மூன்று ஆண்டுகளாகும் இந்நிலையில் தமிழர் நிலங்களில் படையினரின் செயற்பாடுகள்
குறைக்கப்படவில்லை. நிலப்பறிப்புக்களும் சிங்களக் குடியேற்றங்களும் தொடர்ந்தவண்ணமே
உள்ளன. மக்களின் அன்றாட அசைவியக்கம் இன்றும் படைத்தரப்பால் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றது.
பலவிடங்களில் சிவில் நிர்வாகக் கட்டமைப்புக்களை சிறிலங்காப் படைத்தரப்பே நடத்தி வருகின்றது.
போர் நடைபெற்றுக்கொண்டிருந்த காலத்தில் தம்மை நம்பிய தமிழ்மக்களைக் கைவிட்டது போலவே
இன்றும் எமது மக்களை பன்னாட்டுச் சமூகம் கைவிட்டுள்ளது என்றே உணர்கின்றனர்.
இந்நிலையில் விரைவானதும்
நிரந்தரமானதும் நீதியானதுமான தீர்வொன்றை தமிழ்மக்களுக்குப் பெற்றுக்கொடுக்கவே பன்னாட்டுச்
சமூகம் உழைக்க வேண்டும். மாறாக முழுமையற்ற பொறிமுறைகளை முன்மொழிவதும் சிறிலங்கா அரசிடமே
தமிழ்மக்களின் பாதுகாப்பையும் அவர்களுக்கான தீர்வை வழங்கும் பொறுப்பையும் ஒப்படைப்பதும்
திட்டமிட்ட இனவழிப்பை நிகழ்த்திக்கொண்டிருக்கும் சிறிலங்கா அரசதரப்புக்கு காலஅவகாசத்தையும்
பாதுகாப்பையும் கொடுப்பதாகவே அமையும்.
இதேவேளை, நடந்துமுடிந்த
மனத உரிமை கூட்டத்தொடரில் தாயகத்தில் எமது மக்களின் அரசியல் பிரதிநிதிகளாக விளங்குபவர்கள்
கலந்துகொள்ளாது தவிர்த்தமையை நாம் வேதனையோடு பார்க்கின்றோம். தமது அரசியல் நலன்களுக்காக
மட்டுமே செயற்படும் அரசுகளை விடவும், எமது அரசியற் சிக்கல் தொடர்பில் நியாயமாகச் செயற்படக்கூடிய
பல்வேறு தரப்பினரும் பங்குகொள்ளும் ஓரிடத்தில் எமது தாயகத்து உண்மை நிலைமைகளை தாயகத்திலிருந்தே
வந்து சொல்வதென்பது மிக முக்கியமான தாக்கத்தை வழங்கியிருக்கும். சிறிலங்கா அரசின்
பொய்ப்பரப்புரைகளை மிக இலகுவாக முறியடிக்கக்கூடிய வாய்ப்பாகவும், அதேவேளை எதிர்காலத்தில்
எமக்குச் சாதகமாக பல நிகழ்வுகள் நடக்க ஏதுவான நிலைமையை ஏற்படுத்தியிருக்கும் என்றே
நாம் கருதுகின்றோம்.
அன்பான தமிழ்பேசும் மக்களே!
மிக நீண்ட போராட்டத்தில் நாம் எண்ணற்ற தியாகங்களையும்
அர்ப்பணிப்புக்களையும் செய்திருக்கிறோம். அன்னியப் படைகளின் கொடுமைகளில் நாம் எமது
நிலங்களையும் இலட்சக்கணக்கான உயிர்களையும் இழந்திருக்கிறோம். உலகமே வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருக்க
பல்லாயிரக்கணக்கான எமது மக்கள், உணவின்றி, உறைவிடமின்றி, மருத்துவ உதவிகளின்றி அவலப்பட்டு
மரித்தார்கள். இவ்வளவு அவலங்கள், தியாகங்களின் பின்னால் நாம் சோர்ந்து போகக்கூடாது.
எமக்கான நீதியையும் விடுதலையையும் பெறும்வரை நாம் ஓய்ந்துபோகக்கூடாது. அனைவரும் ஒன்றிணைந்து
எமது விடுதலைப் பயணத்தைத் தொடர்ந்தும் முன்னெடுக்க வேண்டிய நேரமிது.
பூகோள அரசியலில் ஏற்பட்டு வரும் மாற்றங்களை
உன்னிப்பாகக் கவனித்து எமது போராட்டத்தை முன்னெடுக்க வேண்டிய தருணமிது. தற்போதைய
நிலையில் எமது போராட்டம் பன்னாட்டுச் சமூகத்தின் அதிகரித்த கவனத்தைப் பெற்றுள்ளது.
சில பன்னாட்டு ஊடகங்களினதும் தன்னார்வத் தொண்டர்களினதும் செயற்பாடுகள் பெரியளவில்
தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளன. இதைவிட எமது மக்களின் தொடர்ச்சியான செயற்பாடுகள் தொடர்ந்தும்
எமக்குச் சாதகமான மாற்றத்தை உலகில் ஏற்படுத்தி வருகின்றது.
எமது மக்கள் அமைப்புக்களாகவும் தனிப்பட்டவர்களாகவும்
பன்னாட்டுச் சமூகத்தினர் மத்தியில் பரப்புரைகளை மேற்கொண்டு வருகின்றனர். கடந்த மூன்று
ஆண்டுகளில் இச்செயற்பாடுகள் பன்னாட்டுச் சமூகத்தில் கணிசமானளவில் எமக்குச் சாதகமாக
தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கின்ற போதுங்கூட சில குழப்பங்களையும் பன்னாட்டுச் சமூகத்துக்கு
ஏற்படுத்தியுள்ளது. அமைப்புக்களும் தனிப்பட்டவர்களும் எமது மக்களுக்கான நிரந்தரத் தீர்வு
தொடர்பில் பன்னாட்டுச் சமூகத்துக்கு விடுக்கும் வேண்டுகோள் முரண்பட்டவைகளாக அமைவதும்,
ஒன்றையொன்று விமர்சிப்பதுமாக இருப்பதும் எமக்குப் பாதகமான விளைவுகளையே தந்துள்ளது.
இந்த முரண்பட்ட தீர்வு வேண்டுகைகள் தொடர்பில் பல பன்னாட்டுச் சக்திகள் தமது கரிசனையை
வெளியிட்டுமுள்ளன.
அன்பான மக்களே!
எமது இனத்தின் விடிவுக்காக எமக்கிடையிலான பிணக்குகளை
மறந்து ஒன்றாகச் செயற்பட வேண்டிய தருணமிது. எமது பிரச்சனைகளையும் அரசியல் வேட்கையையும்
செவிமடுத்துக் கேட்கும் பன்னாட்டுச் சமூகத்துக்கு நாமே பல்வேறு செய்திகளையும் முரண்பட்ட
தீர்வுகளையும் வழங்கிக் கொண்டிருக்கும் நிலை எமக்குப் பாதகமாகவே அமையும். உலகத்தின்
கவனம் இன்று எமது மக்கள்மீது திரும்பியிருக்கும் நிலையில் எமக்கான தீர்வாக நாமனைவரும்
ஒரேவிடயத்தை அனைத்துலகச் சமூகத்துக்குச் சொல்ல வேண்டும். இதுவே ஆரோக்கியமான வழிமுறையாக
அமையும்.
பல்லாண்டுகளாக சிங்கள – பெளத்த பேரினவாதத்தால்
நசுக்கப்பட்டு இனவழிப்பை எதிர்கொண்டிருக்கும் எமது இனம், கடந்த காலங்களில் அனைத்து
வழிமுறைகளிலும் முயன்றும் சிங்கள ஆட்சியாளரிடமிருந்து குறைந்தபட்ச உரிமைகளைக்கூட பெறமுடியாமல்
ஏமாற்றப்பட்ட வரலாற்றைக்கொண்ட எமது இனம், வேறு வழியின்றி ஆயுதப்போராட்டத்தைக் கையிலெடுத்து
அதன்வழியே தனக்கான பாதுகாப்பையும் தனியரசுக் கட்டமைப்பையும் குறிப்பிட்ட காலம் பேணிய
எமது இனம், சிறிலங்கா அரசில் எப்போதோ நம்பிக்கை விட்டுப்போய் பன்னாட்டுச் சமூகத்தை
நடுநிலையாக வைத்து அரசியல்தீர்வை எட்ட நினைத்து அதிலும் ஏமாற்றப்பட்ட எமது இனம், மானுடவரலாற்றில்
மிகக்கொடுமையான இனவழிப்பை எதிர்கொண்டுள்ள எமது இனம் தனக்கான நிரந்தரமான அரசியல்தீர்வாக
முன்வைக்க வேண்டியது சிறிலங்கா என்ற அரசகட்டமைப்புக்குள் அல்லாமல் சுயாதீனமாகத் தம்மைத்தாமே
ஆளும் உரிமையுடன்கூடிய அரசியல்தீர்வையேதான்.
இதற்காகத்தான் பல்லாயிரக்கணக்கான எமது மாவீரர்கள்
தமது உயிரைத் தியாகம் செய்தார்கள். இந்த இலட்சியத்துக்காகத்தான் இலட்சக்கணக்கான எமது
மக்கள் எமது போராட்டத்தில் தோளோடு தோள் நின்றார்கள்.
எனவே தனிப்பட்டவர்களும் அமைப்புக்களும் எமது
மக்களுக்கான அரசியல்தீர்வாக பன்னாட்டுச்சமூகத்துக்கு முன்மொழிவது எமது மக்களுக்கான
தன்னாட்சியுரிமையுடன்கூடிய நிர்வாகக் கட்டமைப்பாகவே இருக்க வேண்டும். அதைநோக்கியே
எமது வேண்டுகைகளும் வேலைத்திட்டங்களும் அமைய வேண்டும். அனைவரும் ஒன்றிணைந்த குரலாக
எமது அரசியல் வேட்கையை வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்பதே எமது அவாவாகும்.
அதேவேளை எமது போராட்டத்தின் ஆணிவேராகவிருக்கும்
தாயகத் தமிழர்களின் தற்போதைய இன்னலைத் துடைத்து அவர்களின் வாழ்வாதாரத்தை மேம்படுத்தும்
வேலைத்திட்டங்களை முன்னெடுக்கும் அனைவரையும் நினைவிற்கொள்வதோடு எமது புலம்பெயர்ந்த
மக்கள் தொடர்ந்தும் இப்பணியை முன்னெடுக்க வேண்டும் என வேண்டி நிற்கின்றோம்.
இறுதி யுத்தமென்று கூறிக்கொண்டு எமது மக்கள்மேல்
பகைவர் தொடுத்த கொடிய போரில் கொல்லப்பட்ட மக்களை நினைவுகொள்ளும் இவ்வேளையில்,
அவர்களின் குடும்பங்கள், உறவினர்கள், நண்பர்களின் துயரத்தில் நாமும் பங்குகொள்கின்றோம்.
பல்லாயிரக்கணக்கான மாவீரர்களதும் மக்களதும்
தியாகத்தால் கட்டியெழுப்பப்பட்ட எமது போராட்டத்தைத் தொடர்ந்தும் வலுவாக முன்னெடுத்து
எமது இறுதி இலட்சியத்தை அடையும்வரை தொடர்ந்து போராடுவோமென இந்நாளில் உறுதியெடுத்துக்
கொள்வோமாக.
“புலிகளின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்”
>>>>>>>>>>>>
Headquarters Secretariat, H/S/D/A/02/12
Liberation Tigers of Tamil Eelam
Tamil Eelam
18/05/2012
Liberation Tigers of Tamil Eelam
Tamil Eelam
18/05/2012
Tamil Genocide Remembrance Day – 2012
Dear Tamil People,
The Mullivaaikkaal catastrophe of 18 May 2009 was the epitome of genocidal activities periodically undertaken by the enemies on the Tamil Nation in the island of Ceylon. This day is commemorated by us as Tamil Genocide Remembrance Day.
In the context of the government’s increasing violations of the ceasefire agreement entered into between the Liberation Tigers of Tamil Eelam spearheading the Liberation struggle of Eelam Tamils and the Sri Lankan government and the procrastination displayed by the government in not attempting to reach any political solution, the international community kept silent. Using this silence the Singhalese rulers waged a cruel war against the Tamil people.
The war that began in South Tamil Eelam spread all over the traditional lands of Tamils. Tamil lands were secured in the offensive encirclements of the Sri Lankan forces. Our people were displaced in their thousands seeking shelter. With no place to live the people were compelled to live under trees or beside roads with no food and without medical assistance. With no consideration for these human tragedies the Singhalese security forces deliberately carried out massacres by resorting to continuous air raids, shellfire, multi barrel rocket attacks and used cluster bombs and incendiary bombs in violation of the laws of war.
The international community failed to act appropriately to prevent the cruel war started by the Singhalese government that unilaterally walked away from the prevailing peace achieved in 2002 with international facilitation. Instead, some states lent support for the genocidal war against the Tamils. The Tamil diaspora and Tamils in Tamil Nadu gathered in their thousands to demand justice. However, the world looked askance, was a silent witness to the acts of genocide and failed to ensure justice.
The Singhalese government mounted a barbaric war of immense proportions on Tamils and ensured that its cruelty was hidden from the eyes of the world by denying access to the independent media and independent organisations including non- governmental organisations. Ultimately the Singhalese chauvinist government rested only after the Mullivaaikkaal massacre, an atrocity not witnessed in modern times.
At a time nearing three years since the ending of the cruel war of the Singhalese chauvinist government in the Motherland, the international community has commenced bringing some pressure to bear on Sri Lanka. International media and human rights groups have made public that the Sri Lankan government did carry out, with the assistance of world states, a fierce onslaught on the Tamils and a that the United Nations failed to prevent the deaths of Tamils.
In the meanwhile a resolution had been passed against the Sri Lankan government at the 19thsessions of the UN Human Rights Council. Our Tamil race that is facing a diabolic genocide is somewhat consoled by this action of the international community to exert pressure on the Sri Lankan government. However, it has to be pointed out with regret that this resolution not only does not include the freedom and rights that form the aspirations of the Tamils but also that it includes some features that are inimical to Tamils.
This resolution that places emphasis on the report of the farcical inquiry by those who committed this genocide and which seeks to deliver justice to Tamils through the implementation of this report will not secure a solution for our people. The international community must be mindful of the fact that representatives of the Tamils both in country and abroad have already rejected the report of this commission.
It need to be stated that recommendation in the resolution concerning an internal mechanism within the Sri Lankan government structure as a means for delivering a political solution to the Tamils fails to recognise the fact of the Mullivaaikkaal catastrophe or the acts of genocide perpetrated over the years and which continue to be perpetrated. It also needs to be stated that the international community has failed to learn the lessons of history.
Following the 1983 pogrom in southern Ceylon a resolution was passed relating to Sri Lanka after discussion, in the next year at a sitting on Human Rights Affairs in the UN. That too centred on an internal mechanism of Sri Lanka with little consideration for the permanent security of Tamils or a political solution. From then on up to now the internal mechanism of Sri Lanka has only assisted Singhalese chauvinism in a great way to kill lakhs of Tamils, to encroach on traditional lands of Tamils and to expel thousands of Tamils from the country.
Moreover, all the talks periodically held between the Tamils and Sri Lanka representatives and agreements entered in to were repudiated by Singhalese chauvinism revealing the simple fact that the Tamils were cheated. It is in the realisation of the historical fact that direct talks with the Sri Lankan government was not feasible that the international community came forward in 2002 as facilitators in the talks between us and Sri Lanka. Even that ceasefire agreement entered in to with international facilitation was unilaterally abrogated by Sri Lanka.
The discarding of Post Tsunami Operational Management Structure (P-TOMS) is a good example as to how Singhalese rulers conveniently used their powers to discard an internal mechanism devised with an international input.
The international community is again goading the Tamils towards a solution based on another internal mechanism of Sri Lanka. The attempt to foist an internal mechanism of Sri Lanka on the Tamil people, despite being aware of the suffering the Tamils endured and the manner in which they were deceived in the past by the Sri Lankan government and further having had the bitter experience of themselves being deceived by the Sri Lankan government, is only causing grief among our people.
Activities of the troops have not decreased in Tamil lands despite it is three years since the announcement that war had ended. Land grabs and Singhalese colonisation continue unabated. The daily routine of the people is curbed by the forces. Civil administrative structures are run by the forces in many areas. Our people feel that the international community has left them in the lurch today just as in the past when during the war they looked up to them as their only saviours.
In this situation the international community needs to strive for a swift, permanent and just solution for the Tamils. But recommending half baked mechanisms and entrusting the security of the Tamils and finding a solution for Tamils to the Sri Lankan government itself which is committing systematic acts of genocide will only help it buy time and protect itself.
At the same time we are pained to note that the political representatives of our people in the motherland had avoided attending the Human Rights Sessions that have concluded. Their attendance after arriving from the motherland and statements about the ground situation from them would have had a great impact at a forum where there are not only representatives of states who have their own political agenda but also several players who could act impartially with regard to our political problems. We believe that it was an opportunity to easily dispel the false propaganda of the Sri Lankan government and would have helped create favourable developments in the future.
Dear Tamil speaking people!
Countless acts of sacrifice and dedication were made in our long struggle. We have also lost our lands and thousands of lives as a result of the war crimes committed by enemy’s forces. While the world looked on our people died in their thousands from starvation, lack of shelter and medical facilities. In the backdrop of this amount of catastrophes and sacrifices, we should not feel jaded. We should not rest until we achieve justice and freedom for us. It is the time now for us to be united in our journey for freedom.
We should take our struggle forward with timely decisions taking note of the changes in global politics. At the moment our struggle has drawn the increased attention of the international community. The activities of some international media and volunteer organisations have caused a great impact. In addition, the continuing activities of our people are creating a favourable change in the world.
Our people, as organisations and individuals are propagating among the international community. Even though this has caused an impact in our favour during the last three years, it has also caused some confusion among them. The pleas to the international community made as individuals or organisations in connection with a permanent solution for our people being contradictory or critical of each other had been detrimental to us. International powers have expressed their concerns about contradicting pleas for a solution.
Dear People!
In the interest of freedom for our people, the need of the hour is for us to act in unison forgetting the differences among us. Offering contradictory solutions and news to the receptive international community will only harm us. In the present situation where the attention of the world is turned on our people we should all take one solution as our message to the international community. This is the right path.
Our people were suppressed by Singhalese- Buddhist chauvinism over the years had have withstood genocide. Our people are with a history of being deceived by the Singhalese rulers failing to secure even the minimum rights from them. With no other alternative, our people took up the armed struggle and for a period achieving their own security and maintained a de facto state. Our people had long lost hope in the Sri Lankan government and sought to obtain a political solution with international facilitation. They were deceived in this effort too. Our people have witnessed the worst genocide in the annals of human society. The permanent political solution sought by our people is the unfettered right to rule themselves outside the realms of the Sri Lankan state structure.
It is for this that thousands of our fighters sacrificed their dear lives. It is for this goal that lakhs of our people joined in our struggle.
Therefore, the plea from individuals and organisations to the international community should be a political solution based on an administrative structure that ensures self rule. Our pleas and planning should focus on this. Our wish is that all should be united in voicing our political will.
At the same time, while recognising the efforts of all who have undertaken projects for affording relief to the Tamils in the Motherland who form the tap root of our struggle we urge the Diasporas to continue with this task.
Whereas at this time we remember our people killed in the ferocious war waged by the enemy in his so-called final battle, we also share the grief of their families, relatives and friends.
Let us on this day take the pledge that we will energetically take forward our struggle that rests on the sacrifices of thousands of Martyrs and ordinary Tamils until our goal is achieved.
“Tamil Eelam is the yearning of Tigers”
Headquarters Secretariat,
Liberation Tigers of Tamil Eelam,
Tamil Eelam.
Liberation Tigers of Tamil Eelam,
Tamil Eelam.
.jpg)
No comments:
Post a Comment