CONCOR Solution to Trailer Congestion at Chennai Port

Source: http://www.sagarsandesh.com/epaper/ dtd June 27, 2012


If the proposal by the Container Corporation of India Ltd (CONCOR) Southern Region to evacuate both export and import TEUs from Chennai Port to CONCOR’s new inland container depot (ICD) at Tondiarpet (about 10 km distance from port) receives a strong support from the trade, it would certainly save the historical port in the east coast of India from perishing in the perennial problem of congestion.

Making a presentation about CONCOR’s plans for shipping trade during the one-day National Conclave on Shipping, organized by the Federation of Indian Export Organizations (FIEO), in Chennai on June 18, Mr V Kalyana Rama, Chief General Manager, South Central Region, announced that CONCOR has planned to introduce daily service to Chennai Port to evacuate and also to move in containerized cargo.
“We are presenting a solution to the perennial congestion problems in the Chennai Port, which is affecting the trade at large and movement of containers in rail-line would certainly reduce trailer traffic to and from the port,” Mr Kalyana Rama said.
He also announced that CONCOR has fixed a tariff of Rs 6500 per TEU, which includes the terminal handling charges (THC) at both ends.
Further elaborating the top official’s announcement for the EXIM trade to Sagar Sandesh, Mr N Sreekumar, Group General Manager (C&O), CONCOR-Southern Region, said, “Under the proposal, which is cost effective too when compared to moving containers on road using trailer lorries, we are planning to run three services to the Chennai Port everyday and with it, we would be able to evacuate about 540 TEUs at both ends.”


The necessary clearance from the Chennai Customs has been obtained for the CONCOR’s Tondiarpet ICD facility and we are ready to provide a sustainable as well as concrete solution to the congestion, which is affecting the Chennai Port’s business, said Mr Sreekumar.
Commissioned in January 1992 as CONCOR’S Container Freight Station at Tondiarpet, the facility was recently rechristened as inland container depot (ICD) to cater more ports in the east as well as in the west coast.
Well connected by road and rail, the ICD is spread over 75 acres and is the nearest such facility from the gateway Port of Chennai on the northeast side. It has a full length rail siding with a holding capacity of 65 wagons.
“We are in contact with all the port users as well as the different trade bodies that comprise various EXIM traders in the region. If we receive good support from the trade and trade volumes go up, CONCOR would certainly increase its services to the Chennai Port in the near future,” Mr Sreekumar added.
For the EXIM traders’ community, the new service by CONCOR has come as a blessing during the upcoming peak export season.
Speaking to Sagar Sandesh, Mr A Shunmugam, a Chennai-based small-time exporter, said, “The service proposed by CONCOR would be a great boon for us like exporters, who most of the times ends up with paying more for transportation of containers through trailer lorries owing to congestion and waiting time at the Chennai Port.”
According to rough estimate, more than 15 lakh containers move in and out of Chennai Port every year and if the CONCOR’s new services receive good support from the trade, it would certainly reduce pressure on trailers to evacuate all TEUs on road.
CONCOR ANNOUNCEMENT:
Krishnapatnam Port: Three services a day
Chennai Port: Daily
Vallarpadam Port: Bi-weekly
Karaikal Port: Weekly

யாழ்ப்பாணத்தில் படையினரின் தொடர் இருப்பு: தாக்கங்களும் விளைவுகளும்

Source:http://www.tamilwin.com/show-RUmqyGRZOXjs3.html

யாழ்ப்பாணத்தில் தெல்லிப்பளை, கொல்லன்கலட்டி, பலாலி விமான நிலையத்தைச் சூழவுள்ள காங்கேசன்துறைப் பிரதேசம், பொன்னாலை தொடக்கம் தொண்டமானாறு வரையான கரையோரப் பிரதேசங்கள் (மாதகல், கீரிமலை, மயிலிட்டி, வசாவிளான் உள்ளடங்கலாக) பல உயர் பாதுகாப்பு வலயங்களாக்கப்பட்டுள்ளன.

 இதேபோன்று மிருசுவில், கிளாலி, அரியாலை கிழக்கு, அல்லைப்பிட்டி போன்ற இடங்களும் இராணுவத்தால் முற்றுமுழுதாக ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுள்ளதாக நியூ யோர்க்கைத் தளமாகக் கொண்ட ஆய்வாளர் கிப்சன் பேற்மன் [Gibson Bateman] எழுதியுள்ள கட்டுரையில் தெரிவித்துள்ளார். 

அவர் எழுதிய கட்டுரையில் முழுவிபரம்:

யாழ்ப்பாண மாவட்டமானது 1995ல் இராணுவக் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வரப்பட்டது. அன்றிலிருந்து யாழ். மாவட்டத்தில் இராணுவத்தினரின் இருப்பு அதிகமாகக் காணப்படுகின்றது. யாழ் குடாநாட்டை இராணுவத்தினர் தமது கட்டுப்பாட்டின் கீழ் கொண்டுவந்து குறுகிய காலத்தில் பல்வேறு இடங்கள் 'உயர் காப்பு வலயங்கள்' என முத்திரை குத்தப்பட்டன.

விடுதலைப் புலிகளின் தாக்குதல்களை எதிர்நோக்குவதற்கும், இராணுவ முகாங்கள் மற்றும் இராணுவத்தினரின் பாதுகாப்புக் கருதியும் 'உயர் பாதுகாப்பு வலயங்கள்' அமைக்கப்பட்டன. இலங்கையில் உள்ள ஏனைய மாவட்டங்களை விட யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் மிக அதிக எண்ணிக்கையான உயர் பாதுகாப்பு வலயங்கள் காணப்படுகின்றன.

மக்களின் வாழிடங்களில் 16 சதவீதமானவை உயர் காப்பு வலயங்களாகும். இந்த இடங்களில் பொதுமக்களின் நடமாட்டங்கள் மட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

கடந்த பல ஆண்டுகளாக இலங்கை அரசாங்கமானது, அனைத்துலக மட்டத்தில் உருவாக்கப்பட்டுள்ள பல்வேறு மனிதாபிமான உடன்பாடுகளை ஏற்றுக் கொண்டுள்ள நாடாக உள்ள போதிலும், உயர் காப்பு வலயங்கள் உருவாக்கப்பட்டு அவை இராணுவத்தால் கட்டுப்படுத்தப்படுவதை, இவ் அனைத்துலக உடன்பாடுகள் மூலம் தடுக்கமுடியாது.

இதற்கான போதியளவு சட்ட வரைபுகள் காணப்படவில்லை. எனினும், உண்மையில் இவ்வாறான உயர் காப்பு வலயங்கள் மக்களின் அடிப்படை உரிமைகளைப் பாதிக்கின்றன. ஜனநாயக சோசலிச குடியரசான இலங்கையானது, பின்வரும் அடிப்படை மனித உரிமைகளை பாதுகாப்பதற்கான சரத்துக்களைக் கொண்டுள்ளது:

• பேச்சு சுதந்திரம்

• அமைதியான முறையில் ஒன்றுகூடுவதற்கான சுதந்திரம்

• சங்கம் அமைப்பதற்கான சுதந்திரம்

• மத சுதந்திரம்

• ஒருவர் தனது சொந்த கலாசாரத்தை பின்பற்றி அதனை மேம்படுத்துவதற்கான சுதந்திரம்

• சட்ட ரீதியான தொழில்கள், வர்த்தகம், முயற்சியாண்மை போன்றவற்றை மேற்கொள்வதற்கான சுதந்திரம்

• நடமாடுவதற்கான சுதந்திரம், சிறிலங்காவுக்குள் எந்தவொரு பகுதியிலும் வசிப்பதற்கான சுதந்திரம்

இந்நிலையில், உயர் பாதுகாப்பு வலயம் என்ற பெயரில் தனிப்பட்டவர்களுக்குச் சொந்தமான பெருமளவான நிலங்களை இராணுவத்தினர் தமது கட்டுப்பாட்டில் வைத்துள்ளனர்.

சொந்த இடங்களிலிருந்த மக்களை பலவந்தமாக வெளியேற்றியமை, மக்களின் நடமாடும் சுதந்திரத்தில் இடையூறு விளைவித்தல், சிறுபான்மை மக்களின் உரிமைகளை மதியாமை போன்றவற்றின் மூலம் சிறிலங்கா அரசாங்கமானது அடிப்படைச் சுதந்திரத்தைக் கொண்டுள்ள உள்நாட்டு மற்றும் அனைத்துலகச் சட்டங்களை மீறிச் செயற்படுகின்றது.

யாழ். மாவட்டத்தில் உள்ள அனைத்து உயர் பாதுகாப்பு வலயங்களும் அகற்றப்படும் என ஜனவரி 2010ல் ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ச அறிவித்திருந்தார். 2011 ஆகஸ்ட் முடிவில் அவசரகாலச் சட்ட நடைமுறைகள் காலவதியாகிய பின்னர், உயர் காப்பு வலயங்களில் காணப்பட்ட 'உத்தியோகபூர்வ' செயற்பாடுகள் காணாமற்போகத் தொடங்கின.

அதாவது இந்த மாற்றமானது ஒவ்வொரு மக்களும் இயல்பு வாழ்வை வாழமுடியும் என்பதை அறிவிப்பதாக இருக்கவில்லை என்பது கெட்டவாய்ப்பாகும். அல்லது இவ்வாறான 'உத்தியோகபூர்வ' செயற்பாடுகள் நிறுத்தப்பட்டமையானது, யாழ் குடாநாட்டில் இயங்கும் அனைத்து இராணுவ நிர்வாகங்களும் முடிவுக்கு கொண்டுவரப்பட்டன என்பதைக் குறிக்கவில்லை.

இடம்பெயர்ந்த அனைத்து மக்களும் 2011 முடிவுக்குள் தமது சொந்த இடங்களில் மீள்குடியேற்றப்படுவர் என இலங்கை அரசாங்கம் அறிவித்திருந்தது. ஆனால் அரசாங்கமானது இக்காலக்கெடுவுக்குள் தனது பணியைப் பூர்த்தி செய்யவில்லை.

அண்மையில், மாதகலைச் சேர்ந்த நில உரிமையாளர்கள் தமது நிலங்களைப் பெற்றுக் கொள்வதற்கு சட்டரீதியான நடவடிக்கை எடுப்பது எனத் தீர்மானித்திருந்தனர். ஆனால் நில உரிமையாளர்கள் தமது நிலங்களை மீட்பதற்கு சட்டத்தை அணுகினாலும் கூட இலங்கையில் தற்போது நடைமுறையில் காணப்படும் நீதிமுறைகள் இவர்களுக்கு வலுவான தீர்வை வழங்கப்போவதில்லை.

உயர் பாதுகாப்பு வலயங்களில் காணிகளைக் கொண்ட சுமார் 26,000 வரையானவர்கள் மீண்டும் தமது சொந்த இடங்களுக்குச் செல்லமுடியாது தவிப்பதாக தெரிவிக்கப்படுகிறது.

யாழ். குடாநாட்டில் உயர் காப்பு வலயம் காரணமாக இடம்பெயர்ந்த 100,000 வரையானவர்கள் தற்போது தமது சொந்த இடங்களில் மீள்குடியேறியுள்ளதாக இலங்கை அரசாங்கம் தெரிவித்துள்ளது. உயர் பாதுகாப்பு வலயங்கள் தொடர்பான கலந்துரையாடல், திட்டமிடல் மற்றும் அவற்றில் சில மக்களின் பாவனைக்காக விடப்பட்டமை போன்றன உயர் பாதுகாப்பு வலயங்கள் தொடர்பில் தெளிவின்மையை ஏற்படுத்தியுள்ளது.

யாழ். குடாநாட்டில் உள்ள அனைத்து உயர் பாதுகாப்பு வலயங்களும் மக்களின் பயன்பாட்டுக்காக மீளத்திறக்கப்படுமா என்கின்ற சந்தேகம் நிலவுகின்றது. இராணுவத்தினரின் பயன்பாட்டிலுள்ள உயர் பாதுகாப்பு வலயங்கள் மக்களின் பாவனைக்காக திறந்து விடப்படுவதில் இலங்கை அரசாங்கமானது விருப்பத்துடன் நடக்கவில்லை என்பதையே தற்போதைய நிலைப்பாடு சுட்டிக்காட்டுகின்றது.

இலங்கை அரசாங்கமானது மனித உரிமைகளுக்கான அனைத்துலக பிரகடனம், பொது மற்றும் அரசியல் உரிமைகளுக்கான அனைத்துலக சாசனம், பொருளாதார, சமூக, கலாசார உரிமைகளுக்கான அனைத்துலக சாசனம் போன்ற பல முக்கிய சாசனங்களை ஏற்று கைச்சாத்திட்டுள்ள போதிலும், இவற்றை பின்பற்றி நடக்கவில்லை.

“ஒவ்வொருவரும் சமஉரிமையுடன், கௌரவத்துடன், சுதந்திரமாக பிறக்கின்றனர். இவர்கள் ஒவ்வொருவரும் மற்றையவர்களை சகோதரமனப்பான்மையுடன் ஏற்று அவர்களின் உரிமைகளை மதித்து நடக்கவேண்டும்" அனைத்துலக மனிதாபிமான உரிமைகள் சாசனத்தின் முதலாவது சரத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இலங்கையானது பல பத்தாண்டுகளாக இச்சாசனத்தின் சரத்தில் குறிப்பிட்டுள்ளவாறு நடக்கவில்லை என்பது கெட்டவாய்ப்பாகும்.

உயர் பாதுகாப்பு வலயங்கள் அமைக்கப்பட்டுள்ளதால் மக்களின் இயல்பு வாழ்க்கை பாதிக்கப்பட்டுள்ளதுடன், குறிப்பாக மத ஆலயங்களுக்கு சென்று வழிபாடு செய்வதற்கான மக்களின் அடிப்படை மனித உரிமை பறிக்கப்பட்டுள்ளது.

அத்துடன் இந்த மக்களின் வரலாற்று சிறப்பு மிக்க பல இடங்கள் அழிந்துவருகின்றன. இலங்கை அரசாங்கத்துக்கும் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளுக்கும் இடையில் 2002-2006 வரையான காலப்பகுதியில் மேற்கொள்ளப்பட்ட யுத்தநிறுத்த உடன்படிக்கையின் பிரகாரம், இலங்கை அரசாங்கமானது தனது கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்த சில நிலங்களை அதன் உரிமையாளர்களிடம் கையளித்தது.

ஆனால் தற்போது அந்த நிலங்கள் உள்ளடங்கலாக பல பிரதேசங்களை இலங்கை அரசாங்கம் உயர் பாதுகாப்பு வலயம் எனப் பிரகடனப்படுத்தியுள்ளது.

தெல்லிப்பளை, கொல்லன்கலட்டி, பலாலி விமான நிலையத்தைச் சூழவுள்ள காங்கேசன்துறைப் பிரதேசம், பொன்னாலை தொடக்கம் தொண்டமானாறு வரையான கரையோரப் பிரதேசங்கள் (மாதகல், கீரிமலை, மயிலிட்டி, வசாவிளான் உள்ளடங்கலாக)பல உயர் காப்பு வலயங்களாக்கப்பட்டுள்ளன.

இதேபோன்று மிருசுவில், கிளாலி, அரியாலை கிழக்கு, அல்லைப்பிட்டி போன்ற இடங்களும் இலங்கை இராணுவத்தால் முற்றுமுழுதாக ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுள்ளன. இவ்வாறான இடங்களில் போதியளவு வசதி வாய்ப்புக்கள் காணப்படாததால் மக்கள் மீளவும் அங்கு செல்வதில் தயக்கம் காட்டுகின்றனர்.

மூன்று பத்தாண்டுகளாக தொடரப்பட்ட குருதி சிந்தப்பட்ட யுத்தத்தை இவ்வாறான உயர் காப்பு வலயங்களில் தமது சொந்த வீடுகளைக் கொண்ட மக்கள் படும் துன்ப துயரங்கள் இன்றும் நினைவூட்டுவதாக உள்ளன.

முதன் முதலாக உயர் காப்பு வலயம் பிரகடனப்படுத்தப்பட்ட போது, பெருமளவான மக்கள் இடம்பெயர்ந்தனர். இந்த மக்கள் இன்று வரை அவர்களது சொந்த இடங்களில் மீள்குடியேற்றப்படவில்லை.

இவ்வாறு இடம்பெயர்ந்த மக்களில் ஒரு பகுதியினர் யாழ்ப்பாணத்திலுள்ள தமது நண்பர்களினதும், உறவினரதும் வீடுகளில் தற்காலிகமாக வாழ்கின்ற அதேவேளையில், ஏனைய மக்கள் நலன்புரி நிலையங்களில் தொடர்ந்தும் தங்கிவாழ்கின்றனர். இந்த மக்கள் தமது சொந்த நிலங்களில் வாழ முடியாததால் இவர்கள் தமது வாழ்வை மீளக்கட்டியெழுப்புவதில் சங்கடங்களை எதிநோக்கியுள்ளதுடன், எந்தவொரு தொழிலைக் கூட மேற்கொள்ள முடியாத நிலையில் உள்ளனர். தவிர, இடம்பெயர்ந்தோர் முகாங்களில் வாழும் மக்களின் வாழ்க்கைத் தரம் என்பது மிகத் தாழ்வாகக் காணப்படுகின்றது. ஏனெனில் முகாங்களில் இவர்களுக்கான அடிப்படை வசதிகள் செய்து கொடுக்கப்படவில்லை.

இவ்வாறான தொடர் இடப்பெயர்வுகளின் விளைவாக தமிழ் இளையோர் தமது கல்வியை இடைநிறுத்த வேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டனர். மேலும் ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் தமது வாழ்வாதாரத்தை இழந்து வாழ்கின்றனர். இடப்பெயர்வு காலத்தில் இந்த மக்கள் ஒரு உறுதியான தொழில் வாய்ப்பை பெற்றுக் கொள்ளத் தவறியுள்ளனர்.

இராணுவத்தினர் பல ஆண்டுகளாக மக்களின் நிலங்களை தமது கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருப்பதால் இந்த மக்கள் தமக்கான வாழ்வை மீளக் கட்டியெழுப்ப முடியாதுள்ளனர். இலங்கையில் தொடரப்பட்ட உள்நாட்டு யுத்தமானது பல பத்தாண்டுகள் வரை நீடித்து தற்போது முடிவுக்கு கொண்டுவரப்பட்ட போதிலும், தமிழ் மக்கள் வாழிடங்களில் இன்றும் இராணுவமயப்படுத்தலும், இராணுவச் செலவீனமும் அதிகரித்த வண்ணமேயுள்ளன.

இவ்வாண்டில் இலங்கையின் பாதுகாப்புச் செலவீனம் 2 பில்லியன் டொலர்களாகும். பாதுகாப்புச் செலவீனம் கடந்த ஆண்டை விட இவ்வாண்டில் ஏழு சதவீதத்தால் அதிகரித்துள்ளது. இந்நிலையில் இலங்கையில் உள்ள உயர் பாதுகாப்பு வலயத்தால் ஏற்படுகின்ற பிரச்சினைகளை பொருளாதார, சமூக மற்றும் பாதுகாப்பு என்கின்ற மூன்று தலைப்புக்களில் வகைப்படுத்தலாம்.

பொருளாதாரப் பிரச்சினையைப் பார்க்கும் போது தொழில் வாய்ப்பற்ற இளையோர்களின் பிரச்சினை முக்கியமானதாகும். இராணுவத்தினர் தமிழ் மக்களின் நிலங்களை அபகரித்துள்ளதால், விவசாயிகளின் விவசாயத் தொழிலில் பாதிப்பு ஏற்படுகின்றது.

இதேபோன்று மீன்பிடிக்கச் செல்கின்ற மீனவர்களுக்கும் தடைவிதிக்கப்பட்டுள்ளது. பொதுமக்களின் வர்த்தக நடவடிக்கைகளை இராணுவத்தினர் தம்வசமாக்கியுள்ளதால், தமிழ் மக்களின் வேலைவாய்ப்பு பறிக்கப்பட்டுள்ளது.

பெண்களைத் தலைமையாகக் கொண்ட குடும்பங்கள், தொழில் வாய்ப்பின்றி பொருளாதார ரீதியாக பிரச்சினைகளுக்கு முகங்கொடுக்கின்றனர். தொழில் சார் சுதந்திரம் என்ற வகையில் மனித உரிமைகளுக்கான அனைத்துலக பிரகடனத்தின் 23வது சரத்தானது பின்வருவனவற்றை முதன்மைப்படுத்துகின்றது. இதனை இலங்கை அரசாங்கமும் ஏற்று கைச்சாத்திட்டுள்ளது.

01. அதாவது ஒவ்வொரு குடிமகனும் தான் விரும்பிய தொழிலைச் செய்வதற்கான உரிமையைக் கொண்டுள்ளது. தான் விரும்பிய தொழிலை தேர்ந்தெடுப்பதற்கான சுதந்திரமுண்டு. வேலைவாய்ப்பை பெறமுடியாத சூழலிலிருந்து தன்னைப் பாதுகாப்பதற்கான உரிமையை ஒவ்வொரு குடிமகனும் கொண்டுள்ளான்.

02. எந்தவொரு பாரபட்சமுமின்றி, சம வேலைக்கு சம ஊதியத்தைப் பெற்றுக் கொள்வதற்கான உரிமையுண்டு.

03. வேலை செய்கின்ற ஒவ்வொரு குடிமகனும் தொழில் சார் சன்மானம் மற்றும் ஏனைய சலுகைகளைப் பெற்றுக் கொள்வதற்கான உரிமையுண்டு. அத்துடன் தனதும் தனது குடும்பத்தவர்களுக்குமான சமூகப் பாதுகாப்பை உறுதிப்படுத்திக் கொள்ள முடியும்.

04. ஒவ்வொரு குடிமகனும் தனது விருப்புக்கேற்ப, தன்னைப் பாதுகாப்பதற்கேற்ப தொழிற் சங்கங்களை உருவாக்கி அதில் இணைவதற்கான உரிமையைக் கொண்டுள்ளான்.

மேலும் உயர் பாதுகாப்பு வலயங்களைப் பராமரிப்பதால் சமூக ரீதியாக பல சிக்கல்கள் ஏற்பட்டுள்ளன. சிங்களவர்களைக் கொண்ட இராணுவத்துக்கும் பொதுமக்களுக்கும் இடையில் யாழ்ப்பாணத்தில் தொடர்ந்தும் முறுகல்நிலை காணப்படுகின்றன.

யுத்தம் முடிவுற்றதிலிருந்து இந்நிலையானது மேலும் தீவிரமுற்றுள்ளது. அண்மையில், இராணுவத்தினர் தமிழ் மக்கள் வாழிடங்களில் அதிகளவில் குவிக்கப்பட்டு அவர்களது தலையீடுகள் அதிகம் காணப்படுவதையும் தமிழ் மக்கள் வாழிடங்களில் இலங்கை அரசாங்கமானது திட்டமிட்ட வகையில் சிங்களக் குடியேற்றங்களை அமைத்து வருவது தொடர்பிலும் தமிழ் மக்கள் பிரதிநிதிகள் தமது எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்தியுள்ளனர்.

உயர் பாதுகாப்பு வலயங்களில் உள்ள மக்களின் சொந்த நிலங்களின் எல்லைகளில் இலங்கை இராணுவத்தினர் மாற்றத்தை ஏற்படுத்துவதால் நில உறுதிப் பத்திரங்களும் செல்லுபடியற்றதாகும் சந்தர்ப்பம் காணப்படுகின்றது. இதைவிட தமது பெண்பிள்ளைகளுக்கு சீதனமாக இக்காணிகளை வழங்கத் திட்டமிட்டுள்ள பெற்றோர்கள் தமது நிலங்கள் தம்மை விட்டுப் போய்விடுமோ என்கின்ற அச்சத்தில் வாழ்கின்றனர்.

இவ்வாறான உயர் பாதுகாப்பு வலயங்கள் சிறுவர்களின் உரிமையை பாதிக்கின்றன. இலங்கையானது சிறுவர் உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதற்கான அனைத்துலக சாசனத்தில் கைச்சாத்திட்டுள்ளது.

இச்சாசனத்தின் மூன்றாவது சரத்தானது சிறுவர்களின் சிறந்த நலனைப் பாதுகாத்தல் தொடர்பாகவும், ஆறாவது சரத்தானது சிறுவர்களின் உயிர்களைப் பாதுகாத்தல், அவர்களை முன்னேற்றுதல் தொடர்பாகவும், சரத்து 12ல் சிறுவர்களின் கருத்துக்களுக்கு மதிப்பளித்தல் தொடர்பாகவும், சரத்து 19ல் சிறுவர்களின் உள, உடல் நலனைப் பாதுகாத்தல் தொடர்பாகவும், சரத்து 20ல் சிறுவர்களின் வாழ்வுத் தரத்தை உயர்த்துதல் தொடர்பாகவும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஆனால் இச்சாசனத்தில் கையெழுத்திட்டுள்ள இலங்கையானது நீண்ட காலமாக மேற்கூறப்பட்டுள்ள சரத்துக்களை மீறிச் செயற்படுவதற்கு உயர் காப்பு வலயங்கள் காலாக உள்ளன.

இலங்கையில் நடைமுறையிலுள்ள பயங்கரவாத தடைச் சட்டமும் சிறுவர் உரிமையைப் பாதிக்கின்றது. அதாவது யுத்தத்தில் ஈடுபடுத்தப்பட்ட சிறுவர் போராளிகள் கைதுசெய்யப்பட்டு, சிறுவர் புனர்வாழ்வு மையங்களில் புனர்வாழ்வுப் பயிற்சிக்காக இணைக்கப்பட வேண்டும் என பயங்கரவாத தடைச் சட்டத்தின் புதிய சரத்தில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

உண்மையில் இலங்கை அரசாங்கத்தின் இவ்வாறான நடவடிக்கை சிறுவர்கள் தொடர்பாக ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டுள்ள தேசிய மற்றும் அனைத்துலகச் சட்டங்களை மீறுவதாக உள்ளது.

இராணுவத்தினர் பாடசாலைகள், கோவில்கள், வணக்க தலங்கள் போன்றன உள்ளடங்கலாக மக்களின் பயன்பாட்டுக்கான கட்டடங்களை தமது கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருப்பதாலும், பாடசாலைகளுக்கு அருகில் இராணுவ முகாங்கள் அமைக்கப்பட்டுள்ளதாலும் தமிழ்ச் சிறார்கள் பெரும் சங்கடத்துக்கு உள்ளாகுகின்றனர்.

இந்தச் சிறார்கள் மன வடுக்களைத் தாங்கி வாழ்கின்றனர். அத்துடன் சில சந்தர்ப்பங்களில் தமிழ்ச் சிறார்கள் சிறிலங்கா இராணுவத்தால் பலாத்காரமாக பாலியல் வன்புணர்வுக்கு உட்படுத்தப்பட்டுள்ளனர். இவை சிறார்களின் உள மற்றும் உடல் நல மேம்பாட்டை சீர்குலைப்பதாக காணப்படுகின்றன. குறைபோசாக்கு மற்றும் குழந்தை இறப்பு வீதம் அதிகரித்தல் போன்றனவும் தற்போது இலங்கையில் காணப்படும் பாரிய பிரச்சினைகளாகும்.

கடந்த இருபது ஆண்டுகளில் பல்வேறு தடவைகள் பல்வேறு இடங்களுக்கு இடம்பெயர்ந்த மக்களை இன்னமும் அவர்களது சொந்த இடங்களில் மீள்குடியேற்றாதிருப்பது உண்மையில் எரிச்சலை உண்டுபண்ணுகின்ற செயலாகும். அனைத்துலக மனித உரிமைகள் சாசனத்தின் 12வது சரத்தின் படி,

01. சுதந்திரமாக நடமாடுதல் மற்றும் தமது நாட்டு எல்லைகளுக்குள் சுதந்திரமாக வசித்தலுக்கான உரிமையை ஒவ்வொரு குடிமகனும் கொண்டுள்ளான்.

02. தனது சொந்த நாட்டை விட்டு வெளியேறி வேறு நாடுகளுக்குச் செல்வதற்கும், பின் மீண்டும் தனது சொந்த நாட்டுக்கு திரும்புவதற்கான உரிமையும் உண்டு.

'நான் ஏன் இன்னமும் மீள்குடியேற்றப்படவில்லை?' என கேட்கின்ற குடும்பங்கள் நிறைய உண்டு. இலங்கை அரசாங்கத்தின் கொள்கைகள் குடும்பங்கள் சிதறுண்டு வாழக் காரணமாக உள்ளன. இந்நிலை மேலும் மோசமாவதற்கு இவ்வாறான கொள்கைத் திட்டமிடல்கள் வழிவகுத்துள்ளன.

பெரும்பாலான மக்கள் உத்தியோகபூர்வமாக மீள்குடியேற்றப்பட்டுள்ள போதிலும், அவர்களின் வாழ்வு இயல்புநிலைக்குத் திரும்பிவிடவில்லை. யாழ்ப்பாணத்தில் வாழும் குறிப்பாக போரால் பாதிக்கப்பட்ட தமிழ்ப் பெண்களின் பாதுகாப்பு என்பது வெறும் கேள்விக்குறியாக காணப்படுகின்றது.

போரால் பாதிக்கப்பட்ட, குடும்பங்களைத் தலைமை தாங்கும் பெண்களின் பாதுகாப்பு என்பது யாழ்ப்பாண குடாநாட்டில் பெரும் அச்சுறுத்தலை ஏற்படுத்துகின்றது. யுத்தம் முடிவுற்றதிலிருந்து பெண்களுக்கெதிரான வன்முறைகள் அதிகளவில் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டுள்ளன. அச்சம் காரணமாக, பாலியல் ரீதியாக சித்திரவதைப்படுத்தப்பட்ட பெண், குற்றமிழைத்த இராணுவ வீரரை அடையாளங்காட்ட முன்வருவதில்லை.

இடம்பெயர்ந்து தற்போது குடியேற்றப்பட்ட மக்கள் தற்காலிக வீடுகளில் வாழ்ந்து வருவதால் மிகப் பலமான, பாதுகாப்பளிக்கக் கூடிய கதவுகளை இந்த வீடுகள் கொண்டிருக்கவில்லை.

இதனால் பெண்கள் அச்சத்துடன் இரவுப் பொழுதைக் கழிக்க நிர்ப்பந்திக்கப்படுகின்றனர். உயர் பாதுகாப்பு வலயங்களைச் சேர்ந்த மக்களுக்கான சமூக சேவைகள் அவர்களைச் சென்றடைவதில்லை. இவர்கள் மீள்குடியேற்றப்படாததால் சில சமூக நல சேவைகளைப் பெறமுடியாதுள்ளனர்.

இதற்கும் அப்பால், யுத்தத்தால் உளரீதியாகப் பாதிக்கப்பட்ட தமிழ் மக்களின் மனங்களை ஆற்றுப்படுத்துவதற்கான சேவைகளில் மத அமைப்புக்களும் அரச சார்பற்ற நிறுவனங்களும் பங்குபற்றுவதற்கான தடைவிதிக்கப்பட்டுள்ளது. இது உண்மையில்இலங்கை அரசாங்கத்தின் கீழ்த்தரமான, பொறுப்பற்ற, முட்டாள்தனமான செயலாக காணப்படுகின்றது.

அரச சார்பற்ற நிறுவனங்கள் வடக்குப் பகுதியில் சுதந்திரமாகச் செயற்படுவதற்கான அனுமதி வழங்கப்பட்டால் பெரும் உதவியாக அமையும். இலங்கையில் அதிகரித்துவரும் இராணுவமயமாக்கல் மற்றும் உயர் பாதுகாப்பு வலயங்கள் என்பன பெரும் சவாலைத் தோற்றுவித்துள்ளன.

இலங்கையில் வடக்கில் சேவை வழங்க முன்வரும் தொண்டர் அமைப்புக்கள் ஜனாதிபதியின் செயலக வேலைத்திட்டக் குழுவின் கண்காணப்பின் கீழேயே தமது பணிகளை மேற்கொள்ள வேண்டும். இக்குழுவின் அனுமதியைப் பெற்ற பின்னரே அரச சார்பற்ற நிறுவனங்கள் வடக்கில் பணிகளை மேற்கொள்ள முடியும். ஜனாதிபதி செயலக வேலைத்திட்டக் குழுவானது உள்ளர் அரச நிறுவனங்கள் கொண்டுள்ள அதிகாரங்களைவிட கூடிய அதிகாரத்தைக் கொண்டுள்ளது.

யாழ்ப்பாணத்தில் நிலைகொண்டு இராணுவத்துக்கு இவ்வாறான குழுவின் ஒத்துழைப்பு கிடைக்கின்றது. தற்போது யாழ்ப்பாணத்தில் வாழும் மக்களில் 10 பேருக்கு ஒரு இராணுவத்தினன் பணியில் உள்ளான்.

இலங்கை அரசாங்கத்தால் நியமிக்கப்பட்ட கற்றுக் கொண்ட பாடங்களுக்கான நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவின் அறிக்கையில், தமிழர் தாயகப் பிரதேசங்களில் இராணுவமயப்படுத்தல் மேற்கொள்ளப்படுகின்றமையானது நாட்டில் உருவாக்கப்படும் நேர்மையான மீளிணக்கப்பாட்டுக்கு ஊறுவிளைவிப்பதாக சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது.

நாட்டில் நிலையான, உண்மையான மீளிணக்கப்பாடு உருவாக்கப்பட வேண்டுமாயின் முதலில் இராணுவ மயப்படுத்தல் நிறுத்தப்படவேண்டும். இதன் மூலம் மக்களின் இயல்பு வாழ்க்கை மேம்படுவதுடன், அவர்கள் சுதந்திரமாக நடமாட முடிவதுடன் தொழில் வாய்ப்பை பெற்றுக் கொள்வதற்கான சந்தர்ப்பமும் உருவாகின்றது.

தமது சொத்துக்களை இழந்து தவிக்கும் மக்களுக்கு ஆள், சொத்து மற்றும் தொழில் புனர்வாழ்வு அதிகாரசபையானது உரிய நட்டஈட்டைப் பெற்றுக் கொடுக்க வேண்டும் என கற்றுக் கொண்ட பாடங்களுக்கான நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவின் அறிக்கையில் சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது.

யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் இவ்வாறான பிரச்சினைகளுக்கு முகங்கொடுத்து வாழும் தமிழ் மக்களுக்கு கொள்கை வகுப்பாளர்களும் இலங்கை அரசாங்க அதிகாரிகளும் மேலும் பல்வேறு உதவிகளை வழங்க முடியும்.

இவர்கள் இதனைச் செய்ய முன்வராது விட்டால், குறுகிய காலத்தில் நல்லதொரு மாற்றம் ஏற்பட வாய்ப்பில்லை. இந்த மக்களின் பிரச்சினைகளுக்கு சரியான தீர்வுகள் முன்வைக்கப்பட வேண்டும். இலங்கை அரசாங்கமானது தனது சொந்த மக்களைப் புறக்கணிக்காது அவர்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்க முன்வரவேண்டும்.

யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் அதிகளவில், பரந்தளவில் காணப்படும் 'உயர்காப்பு வலயங்கள்' மக்களின் பாவனைக்கு வழங்குவதற்கான நடவடிக்கைகள் முன்னெடுக்கப்பட வேண்டும். இந்த விடயத்தில் சரியான, பொருத்தமான அரசியல் ரீதியான நடவடிக்கை முன்னெடுக்கப்படாவிட்டால் இலங்கையில் 'ஜனநாயகம்' நிலவுகின்றது என்பதில் அர்த்தம் உள்ளதா?

CIA spies in Turkey secretly help armed gangs in Syria: Report

source:http://www.presstv.com/detail/2012/06/21/247265/cia-spies-aid-syria-armed-gangs-report/

According to a New York Times report published on Thursday, some US and Arab intelligence officials say a group of “CIA officers are operating secretly in southern Turkey” and that the agents are helping the anti-Syria governments decide which gangs inside the Arab country will “receive arms to fight the Syrian government.” 
“CIA officers are there and they are trying to make new sources and recruit people,” said one of the Arab officials, whose name was not mentioned in the report.

The arms include automatic rifles, rocket-propelled grenades, ammunition and antitank weapons, which are being transported “mostly across the Turkish border,” the report said. 

Turkey, Saudi Arabia and Qatar pay for the transport of the weaponry into Syria, according to the US and Arab intelligence officials cited in the report.

The CIA spies have been in southern Turkey for the past several weeks and Washington is also considering providing the armed gangs with “satellite imagery and other detailed intelligence on Syrian troop locations and movements,” the report adds.

The Thursday New York Times report comes two days after the Syrian Foreign Ministry said in a statement that the government was trying to evacuate civilians from the western city of Homs.

“Contacts have been made with the leadership of the international monitors, in cooperation with the local Syrian authorities in the city of Homs, to bring out these Syrian citizens,” said the statement issued on June 19.

“But the efforts of the monitors were unsuccessful… because the armed terrorist groups obstructed their efforts.”

Meanwhile, the Syrian ambassador to the UN, Bashar Ja’afari, told reporters in New York on June 19 that armed groups in Syria were violating the peace plan brokered by the UN-Arab League envoy, Kofi Annan, and that the “only way to push forward is to guarantee the success of the six-point plan.”

In addition, the head of the UN observer mission in Syria, Major General Robert Mood, said in a briefing to the UN Security Council on June 19 that the UN monitors were “morally obliged” to stay in Syria despite a recent decision to suspend the activities of the team.

On June 16, Mood said the UN monitoring team was “suspending its activities” in Syria due to an “intensification of armed violence.”

Over the past weeks, the anti-Syria Western governments have been calling for the overthrow of Syrian President Bashar al-Assad.

However, Russian President Vladimir Putin said on June 20, “No one is entitled to decide for other nations who should be in power and who should not.”

“A change of power, if it occurs -- and it could only occur by constitutional means -- should result in peace and stop the bloodshed,” the Russian president said.

He made the remarks in a press conference in Los Cabos, Mexico, after the G20 summit.

HSN/JR/MA

Why Is Access To Syria's Port At Tartus So Important To Moscow?

Source:http://www.rferl.org/content/explainer-why-is-access-/24619441.html

By Ron Synovitz

June 19, 2012

More than its weapons sales to the regime of Syrian President Bashar al-Assad, Russia's greatest strategic and geopolitical interest in Syria is the use of a deep-water port at Tartus. RFE/RL takes a closer look at this arrangement.

 
How long has Moscow been using Syria's port at Tartus as a strategic naval base in the Mediterranean?

The Soviet Navy began using Syria's deep-water port at Tartus for submarines and surface vessels under a 1971 agreement with Damascus. The Soviet Union was Syria's main arms supplier and Tartus was used to receive Soviet weapons bought by Damascus.

The Soviet Fifth Mediterranean Squadron also used the docks at the base to load its own fuel and supplies.

The Soviet Navy had similar support points in Egypt, but the Soviets evacuated the Egyptian bases in the late 1970s, sending ships and equipment to Tartus instead.

That transformed Tartus into the Soviet 229th Naval and Estuary Vessel Support Division. In the mid 1980s, Tartus was upgraded to become the 720th Logistics Support Point for the Soviet Navy. The Russian Navy continued using Tartus after the Soviet broke up in 1991.
How has Russia managed to maintain a presence at Tartus after the collapse of the Soviet Union?

By 1990, Syria had built up debts of $13.4 billion to Moscow largely due to weapons purchases by Damascus.

In May 2005, Russian Finance Minister Aleksei Kudrin signed a deal with Syrian Finance Minister Muhammad al-Hussein that wrote off 73 percent of Syria's Soviet-era debt.

Russia ensured that it continued to have base rights at Tartus under the 1971 treaty as a result of the debt write-off deal, which cleared the way for Damascus to make fresh weapons purchases from Russia.

In terms of logistics, how does Russia's presence at Tartus bolster Syrian President Bashar al-Assad's regime?

Tartus is the receiving point for Russian weapons shipments to Syria. The port is the country's transport hub for newly purchased arms as well as for weapons that must be returned to Russia for repair, such as attack helicopters.

The port is linked inland to a well-developed network of roads and highways.

Syria's only railway passenger connection from Tartus is linked to the port of Latakia further north.

However, the national railway operator, Chimins de Fer Syriens, also operates military transport routes from Tartus to major cities across Syria.

How does Tartus serve Russia's strategic and geopolitical interests?

Even a semipermanent base at Tartus allows the Russian Navy to expand its presence in the eastern Mediterranean Sea.

Russia's largest and most important military base in a foreign country is the Black Sea Fleet base in Sevastopol, Ukraine.
To deploy beyond the Black Sea, Russian warships based at Sevastopol must pass through the Bosporus Strait, which has been militarized by NATO-member Turkey.

Under the 1936 Montreux Convention, the Bosporus was deemed an international shipping lane with military restrictions. Under a 1982 amendment, Turkey now retains the right to close the Strait at its discretion in peacetime as well as during wartime.

As Russia's only Mediterranean base, that makes Tartus a vital strategic asset beyond the Bosporus.

As a deep water port, it can dock nuclear submarines.

Moscow is reportedly planning to expand the facilities so it can accommodate the Russian Navy's flagship -- the "Admiral Kuznetsov" aircraft carrier -- after 2012.

Tartus also strengthens Russia's great-power aspirations and increases its influence in regional diplomacy.

Could Russia's use of Tartus be affected by the ouster of Assad's regime?

Analysts agree that Russian vetoes of UN Security Council resolutions against Assad's crackdown on dissent, as well as Russian weapons sales to the regime, make it likely that an opposition government replacing Assad would try to strip away Russia's rights to use Tartus.

Last autumn, as popular opposition to Assad's regime was growing, Russia took steps to expand basing rights for its warships in Venezuela.

It also deployed a naval task force to Tartus, led by the "Admiral Kuznetsov" aircraft carrier, which is staying nearby for what Moscow describes as a long-term training mission in the Mediterranean and Atlantic.

India’s palm oil desire killing Indonesia forests

Source:http://bikyamasr.com/70321/indias-palm-oil-desire-killing-indonesia-forests/

NEW DELHI: A new report published on Tuesday said that India’s desire for palm oil is helping to destroy tropical forests in Indonesia.

The Greenpeace report said that Indians are using palm oil for cooking and everyday grocery items, but the overuse is causing massive damage to forests in the Southeast Asian country.

In its report “Frying the Forest” the group called on Indians to boycott products by brands Britannia, ITC, Parle and Godrej, such as biscuits and soap, until the companies commit to sustainable palm oil supply chains.

“Palm oil plantations in Indonesia are expanding rapidly every year to meet India’s demands,” Greenpeace forest campaigner Mohammed Iqbal Abisaputra said in Jakarta.

“We are asking Indian consumers now to stop buying products made from unsustainable Indonesian palm oil.”

India is the world’s hungriest nation for palm oil, consuming almost 7.4 million tons last year, or 15 percent of global production, almost all of it imported, US Foreign Agricultural Service data show.

Of that amount, 5.8 million tons is imported from Indonesian companies, many of which Greenpeace claims are illegally clearing carbon-rich peatland.

One company targeted by the group is Duta Palma, which owns 155,000 hectares of palm oil plantations in Indonesia, the report says.

The company is deforesting peatland up to eight metres deep on the islands of Sumatra and Borneo, the report says, despite a law banning the clearance of peatland more than three meters deep

சிங்களத்தின் உளவியற் போரை உடைத்தெறிவோம்..!

Source: http://www.pathivu.com/news/21293/57//d,article_full.aspx

தமிழீழ இன அழிப்பின் ஒரு அங்கமாய், எமது விடுதலைக்காகப் போராடிய போராளிகளை, சிங்கள இராணுவத்தினர் கைகளைக்கட்டி வைத்துச் சுட்டுக்கொலைசெய்யும் காட்சிப்பதிவுகள் இன்னமும் வெளியாகியபடியே உள்ளன. எமது இனத்தின் மீது சிங்களம் ஏவிவிட்ட கோரத்தின் பதிவுகளாக எம்மனதில் இக்காட்சிகள் நிழலாடுகின்றன . இவை நிச்சயமாக எமது மக்களுக்குத் தெரியப்படுத்தப்பட வேண்டியவைதான். ஆனாலும் குறிப்பிட்ட கால இடைவெளிக்குள்.விட்டு விட்டு, மீண்டும் மீண்டும் இவ்வாறான காட்சிகள், பகுதி பகுதிகளாக வெளியிடப்படுவது இன்னுமொரு சந்தேகத்தையும் ஏற்படுத்துகிறது.
முள்ளிவாய்க்கால் இனவழிப்பின் பின்னரும்கூட, வலிகளோடு வாழ்ந்துவரும் எமதினம், இன்னமும் போராடி விடுதலை பெறவேண்டும் என்ற வேட்கையோடு உலகமெங்கும் குரல் எழுப்புகிறது. இதற்குச் சாட்சியாக, அண்மையில் பிரித்தானியாவிற்கு வருகை தந்திருந்த இனப்படுகொலையாளி இராஜபக்சேவை எமது உறவுகள் ஒன்றுதிரண்டு விரட்டியடித்தது வரலாற்றில் பதியப்படவேண்டிய மகத்தான செயல். இதுபோன்ற போராட்டங்கள் இனியும் தொடரவேண்டும். உலகத்தமிழர்கள் உள்ளவரை இது தொடரும் எனபது சிங்கள ஆட்சியாளர்களுக்கும் நன்றாகத் தெரியும். ஆகையினால்தான் தமிழினத்தின் மனோதிடத்தைச் சிதைப்பதற்கு அவர்கள் பலவழிகளில் முயற்சிக்கிறார்கள்.

விடயம் இதுதான்; எமது மூத்த தளபதிகளும், வீரர்களும் மிகவும் கொடூரமான முறையில் கொலைசெய்யப்பட்டதை காட்சிப்பதிவுகளினூடு நாம் அறிந்துகொண்டோம். எமது மக்கள் மீதான அழிவுகளை, சனல் – 4 தொலைக்காட்சியும் பாகங்களாக வெளியிட்டது அதுதான்; எமது போராளிகள் கைதுசெய்யப்பட்டு வைக்கப்பட்டிருக்கும் காட்சிகளும், அவர்கள் கொலைசெய்யப்பட்டுக் கிடக்கும் காட்சிகளும் ஆகும்.இவற்றை தமிழ் இணையங்களும் வெளியிடுவது நல்ல விடயமே. ஆனால், சிங்களம் எதிர்பார்க்கும் ஒரு அவசியமான செயலை நாம் எமது கைகளால் செய்கிறோம் என்ற கோணத்தில் என்றாவது நாம் சிந்தித்துப் பார்த்ததுண்டா..?

ஆனால் , சிங்களதேசம் இவற்றை விட இன்னொரு நயவஞ்சகச் செயலையும் செய்துவருகிறது.ஒரு குறிப்பிட்ட காலப்பகுதிகளின் இடைவெளியில், ஒவ்வொரு பாகங்களாக இந்தக் காட்சிப்பதிவுகளை வெளியிடுவதன் மூலம், உலகம்பூராகவும் பரந்துவாழும் எமதுறவுகளின் மனோதிடத்தைச் சிதைத்து, ´´இனி எமது மண்ணில் எதுவும் இல்லை ´´ என்ற எண்ணத்தை எமது மனங்களில் உருவாக்குவதற்கு சிங்களம் முயற்சிக்கிறது. எமது உறவுகளின் போராட்ட குணத்தை மழுங்கடிக்க, சிங்களம் இச்செயலைத் தொடர்ச்சியாகச் செய்யத்தான் போகிறது. உண்மையில் இக்காட்சிப்பதிவுகள் சிங்கள இனத்தின் இராணுவ முகவர்களால் தான் வெளியிடப்படுகிறது என்ற அதிர்ச்சியூட்டும் உண்மையும் இவற்றில் அடங்கியிருக்கிறது.

இதில் இரண்டு விதமாகச் சிங்களம் தனது சம்பாத்தியத்தை நடத்துகிறது. இக்காட்சிப்பதிவுகளை விற்பதன் மூலம் பெருமளவு பணத்தை இராணுவ செய்திப்பிரிவின் முகவர்கள் பெற்றுக்கொள்கிறார்கள். அடுத்ததாக; இக்காட்சிகளினால், தமிழ்மக்களின் மனோதிடம் சிதைக்கப்படுவதன் மூலமாக, ஒரு உளவியல் போரின் வெற்றியை ஸ்ரீலங்காவின் சிங்களப் புலனாய்வுத்துறை சம்பாதித்துக்கொள்கிறது. ஆகவே…., இதற்குத் தமிழர்களாகிய நாம் என்ன செய்யப்போகிறோம்…?

அதிர்ச்சியூட்டும் இக்காட்சிப்பதிவுகளை வெளியிடுவதைத் தவிர்த்துக்கொள்ளுங்கள் என்று நாம் எந்த இணையத்திடமும் கோரமுடியாது. ஏனெனில், எவரும் இதைச் செவிமடுக்கப்போவதில்லை. ஆகவே இக்காட்சிப்பதிவுகளை எமது இணையத்தளங்களில் வெளியிடுவதற்கு முன்பதாக; ஒரு சில அவசியப்பணிகளை நாம் ஆற்றமுடியும். முக்கியமாக; இவ்வகையிலான காட்சிப்பதிவுகளை எங்கள் இணையங்கள் சார்பாக, ஏதாவதொரு வேற்றுமொழி ஊடகத்திற்கு விளக்கங்களோடு அனுப்பிவைக்கமுடியும். ஐரோப்பிய, அமெரிக்க நாடுகளின் ஊடகங்கள் இவற்றை உடனடியாக வெளியிடாவிட்டாலும் கூட; எங்காவது நிச்சயமாகச் சேமித்து வைக்கக்கூடும். காட்சிப்பதிவுகளில் உள்ள சிங்கள இராணுவத்தின் அடையாளங்களைத் தெளிவுபடுத்தி (இலச்சினைகள். படைப்பிரிவுகளின் இலக்கங்கள், இராணுவ அதிகாரிகளின் முகங்கள்) இவர்கள் சிங்கள இராணுவத்தினர்தான் என்பதைத் திட்டவட்டமாகக் குறியிட்டு நாம் வாழும் நாட்டினுடைய ஊடகங்களிற்கு அனுப்பிவைப்போம். அதன்பின்னர் எமது இணையங்களில் சாதாரண செய்தியாக (எமது உறவுகளின் மனங்கள் புண்படாத வகையில்) இவற்றை நாம் வெளியிடலாம்.அத்தோடு, குறிப்பாக எமது பெண்போராளிகளின் புகைப்படங்களைத் தணிக்கை செய்து வெளியிடுவதும் மிகவும் அவசியமாகிறது. சிங்களவனின் கோரத்திற்குப் பலியாகிய எமது சகோதரிகளின் நிர்வாணப் புகைப்படங்களை, அப்படியே வெளியிடுவது மிகவும் வேதனைக்குரிய செயலாக அமைகிறது. தணிக்கை செய்யப்பட்ட புகைப்படங்களை நாம் வெளியிடுவதன்மூலம், அவர்களின் உறவுகள் படும் வேதனைகளை சிறிதாவது தவிர்த்துக்கொள்ளமுடியும். இவ்வாறான செயற்பாடுகள் மூலமே சிங்களத்தின் உளவியல் போரை நாம் எதிர்கொள்ள முடியும்.

அண்மையில் ; பேரூந்தில் ஏற்றி விலங்கிடப்பட்ட நிலையில் உள்ளவாறு வெளியிடப்பட்ட போராளிகளின் புகைப்படங்களில், ஒரு ஒற்றுமையைக் காணமுடிகிறது. அனைவரும் சிறுவர்களாக இருப்பது தான் அதுவாகும். அவர்கள் உண்மையில் போராளிகளா அல்லது விடுதலைப்புலிகளின் சீருடைக்குள் திணிக்கப்பட்டு புகைப்படம் எடுக்கபட்ட அப்பாவிச் சிறுவர்களா என்பது யாருக்கு வெளிச்சம்..? இவ்வகையிலான புகைப்படங்களை வெளியிடுவதனூடாக ´´சிறுவர்களை வலுக்கட்டாயமாகப் புலிகள் போரில் இணைத்திருக்கிறார்கள்´´ என்ற ஒரு தவறான செய்தியைச் சிங்களம் வெளியுலகிற்குக் காட்ட முனைகிறது. எமது இணையங்களில் நாமும் அவற்றை வெளியிடுவதன்மூலம் சிங்களம் கூறுவதை ஆமோதிக்கும் ஒரு செயலை அல்லவா புரிகிறோம்..? இப்போராளிகளைப் புகைப்படமெடுத்து வெளியிடும் சிங்களம்; எமது முன்னணித் தளபதிகள், மற்றும் பொறுப்பாளர்களான நடேசன், புலித்தேவன், லோரன்ஸ், உட்பட்ட முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட சரணடைந்த போராளிகளின் புகைப்படங்களை வெளியிடவில்லை…? ஏன்எனில் அவை சிங்களம் மீதான சர்வதேச விசாரணைக்கு இன்னமும் ஊன்றுகோலாக அமையும் என்பதே…! சிறுவர்களின் புகைப்படங்களை வெளியிடுவதன் மூலம், புலிகளும் போர்க்குற்றங்களைப் புரிந்திருக்கிறார்கள் என்ற ஒரு சேதியைச் சிங்களம் சொல்ல முனைகிறது.., எனவே செய்திகளை வெளியிடும் நாம், எமது இனத்தின் காவலாளிகளாக, சிங்களத்தின் உளவியற்போரை உடைத்தெறிபவர்களாகச் செயலாற்ற வேண்டும். அதுவே எமது இனத்தின் விடுதலைப்போரை, ஒரு உறுதியான மனோபலத்தோடு மிகவேகமாக முன்னெடுக்க உதவும்.

-வல்லிபுரம் வசந்தன்-

Liu Yang: China's first female astronaut

Source: http://www.channelnewsasia.com/stories/featurenews/view/1207952/1/.html 

Pic courtesy: http://www.thejakartapost.com 

BEIJING: As a child, Liu Yang had her sights set on becoming a lawyer and once wished to be  a bus conductor, but decades later she is preparing to travel to space as China's first ever female astronaut.

It was a visit by the People's Liberation Army (PLA) to her school in central China that changed young Liu's mind as she realised she wanted to become a pilot -- a decision that eventually saw her take on the historic role.
Liu was unveiled as China's first female astronaut on Friday, and is due to blast off to space later Saturday along with two other male colleagues aboard the Shenzhou-9 spacecraft, in China's most ambitious space mission yet. "From day one I have been told I am no different from the male astronauts," Liu, a trained pilot who is married but has no children, said in comments carried by state media.
Liu first joined the army in 1997, and has racked up 1,680 flying hours since then, according to the state-run Xinhua news agency.
She was recruited as a prospective astronaut in May 2010 before being confirmed as one of six candidates shortlisted for the Shenzhou-9 spacecraft mission three months ago.
"As a pilot, I flew in the sky. Now that I am an astronaut, I will fly in space. This flight will be much higher and further away," Liu -- a keen cook who likes to make "cola chicken wings" -- told reporters ahead of the launch.
China is the third country after the Soviet Union and United States to send a woman into space using its own technology. Liu will join two male colleagues, Jing Haipeng and Liu Wang.
"As much as possible, I would like to experience the weightless environment of space, appreciate the beauty of Earth, to see our beautiful home," she told reporters.
"I will record my own feelings and experiences, and bring them back to share with everyone."
But as a child, Liu did not dream of the stars, and instead wanted to become "a lawyer like the ones in television series," according to Xinhua.
"The first time she sat on a bus with her mother, she also thought becoming a bus conductor would be great, as she could ride the bus every day," it said.
Decades later, she has become a national heroine, and her mission is being excitedly followed in the Chinese media and on the country's popular microblogs.
Banners have reportedly been put up at her former high school in central China's Henan province to celebrate her selection as the country's first female "taikonaut", as the country dubs its space travellers.
State broadcaster CCTV said Liu was selected for her "excellent skills and psychological qualities".
She was once praised for her cool handling of an incident when her jet hit a flock of pigeons, but she was still able to land the heavily damaged aircraft.
Liu is married with no children. State media has said that China requires female astronauts to be married and preferably have a child, due to concerns over potential exposure to radiation that could harm their fertility. In a CCTV interview, she thanked her husband and said she felt "very guilty" that she had not been able to spend time with her family due to months of training that saw her rehearse for the mission 16 hours a day.
"He has been very supportive of me," Liu said. "I am very thankful to him."
She said she would discuss having children after her return from the mission.
"I love children and life. Being a housewife and spending time with the family is a type of happiness, but being an astronaut perhaps is another type of happiness that not everyone could have," she said, according to Xinhua.
- AFP/wm

Retired geologist claims discovery of Genghis Khan mausoleum

Source: http://english.peopledaily.com.cn/102774/7845261.html

Wang Jingwu, a retired geological worker, explores the relic site of in Helan Mountains in Ningxia Hui Autonomous Region. (cnr.cn)
The discovery of the mausoleum of Genghis Khan will stun the world undoubtedly.Recently, after the research on the history of the Mongolia and the Yuan Dynasty andbased on the on-the-spot investigation in the past forty years, a retired geological worker named Wang Jingwu made a conclusion boldly and confidently that both the mausoleum of Genghis Khan and the imperial mausoleum of Yuan Dynasty are locatedat the Chaqikou in Helan Mountains in north China's Ningxia Hui Autonomous Region. 

Genghis Khan (1162-1227) was the founder and Great Khan of the Mongol Empire,which became the largest contiguous empire in history after his death. By the end of hislife, the Mongol Empire occupied a substantial portion of Central Asia and China.

Genghis Khan left testament for his burial place to be kept secret, and all the emperorsof the Yuan Dynasty (1279-1368) followed suit. So far not a single Yuan Dynastyemperor's tomb has ever been found.
There is a preexisting mausoleum in China's Inner Mongolia Autonomous Region,rebuilt by the government in 1954. Most historians agree that Genghis Khan died in1227 when going out to battle in the Liupan Mountains in today's Ningxia HuiAutonomous Region, but they do not agree on where he was buried.

Legend says that the surface of his tomb was trodden smooth by tens of thousands ofhorses before being planted with trees. The 800 soldiers and over 1,000 laborers whobuilt the grave are said to have been killed to prevent anyone passing on itswhereabouts.
Wang Jingwu has provided his research evidences and urged the related departmentsto carry out archaeological excavations on the mausoleum of Genghis Khan and theimperial mausoleum of Yuan Dynasty as soon as possible.

A seafarer's story

Tamil writer KRA Narasaiah. Photo: R. Shivaji Rao

By Charukesi

Source:http://www.thehindu.com/arts/books/article3527800.ece

K.R.A. Narasaiah, a Tamil, was born in Berhampore and speaks Telugu. He was a marine engineer who became a writer. His maiden short story was a starred one in Ananda Vikatan. Nephew of the famous writer Chitti Sundararajan, Narasaiah never imagined in his younger days that he would author celebrated books such as ‘Kadalodi,' ‘Madras Pattanam,' ‘Cambodia Ninaivugal,' ‘Aalavai' and recently ‘Lettered Dialogue' (in English).

“My inspiration is my brother, Prof. K.R. Krishnamurthy, who is an ardent admirer of Subramania Bharathi. He has also written a book, ‘Kanavil Kanda Bharathi.' He was influenced by my uncle, Chitti. At that time, I was hesitant about writing. That is why I wrote just two stories even for the hand-written magazine, Vinayaka, although I had a burning desire to write.

“While I was sailing on INS Vikrant, as a marine engineer along with 1,800 sailors, I began contributing in English to a cyclostyled magazine that was being circulated. I was a voracious reader and ‘Sinking of the Bismarck' and books on marine life fascinated me. I also loved to read Nicholas Monsarrat. When the ship arrived in (Mumbai) India in 1960, I had the chance to read Ananda Vikatan, which was introduced to me by a group of Tamil friends. It was an eye-opener. Jayakanthan was writing almost every week.

“The turning point came when I sailed on the ship, Govinda Jayanthi, in 1964. I wrote a 13-page short story and posted it to Ananda Vikatan from Rashbihari Avenue post office in Kolkata. Titled, ‘Theipirai,' it was set in Vietnam, describing the miserable life in Saigon. When I landed in Tuticorin about five weeks later, I was pleasantly surprised to receive a letter from the magazineVikatan stating that my maiden story had been accepted. It was published as ‘Muthirai Kathai.'”

There was no looking back as Narasaiah wrote about 100 short stories forVikatan and a dozen of them bore the stamp of ‘Muthirai Kathai.' He remembers one story in particular, based on a lecture by Swami Chinmayananda on the 13th chapter of the Bhagavad Gita. Titled ‘Athu Mudivalla,' it spoke about death not being a solution or an end.

When Lakshmi Krishnamurthi, daughter of freedom fighter S. Sathyamurthy, toyed with the idea of starting a publishing company for quality Tamil books under the brand name, Vaachagar Vattam, Narasaiah participated in the discussion and it was on Lakshmi's suggestion that he wrote on a mariner's life. ‘Kadalodi,' the title, was suggested by Chitti and he became ‘Kadalodi' Narasaiah. Incidentally, ‘Kadalodi' is catalogued in the U.S. Library of Congress. While it was condensed in the Tamil digest Manjari, SAP in ‘Arasu Badhilgal' inKumudham cited it as a significant contribution to Tamil literature.

Vaachagar Vattam was the offshoot of Velli Vattam, Friday Circle, where intellectuals met and discussed various issues. It was a curious mix of people from all walks of life, musicians, academics, industrialists, writers and artists. Kalasagaram Rajagopal, who was working for S.V. Sahasranamam as art director for his stage plays, joined the group and did the cover designs of these books. (Artist and sculptor Kalasagaram Rajagopal, passed away recently in his late 90s).

Quality work

Outstanding works from Rajaji, Thi. Janakiraman, Chitti, La. Sa. Ramamirtham Sa. Kandasamy and others were published from Vaachagar Vattam.

Narasaiah recalls an incident, when Rajagopal sculpted the bust of the famous Tamil writer B.S. Ramaiah. He asked young Narasaiah who the sculpture looked like. Narasaiah retorted that Ramaiah looked exactly like the sculpture and everyone burst out laughing.

Narasaiah has met a host of popular Tamil writers such as Ku.Pa.Ra., Na. Pichamurthy, Salivahanan, Tiruloka Seetharam and Vallikannan, but his meeting with Va.Ra. was special. He met him in Chitti's AIR office, then on Montieth Road.

Narasaiah also remembers meeting Neelakanta Brahmachari, freedom fighter, on his train journey to Pune.

Narasaiah was also deeply interested in history. After being posted at the Visakhapatnam Port Trust as chief mechanical engineer, he was sailing to Maldives, Narasaiah met Sardar K.M. Paniker on the deck. He advised Narasaiah to write on theMaritime History of India. He began reading up on maritime history and when he was posted in the U.K., got the opportunity to visit the museum and utilised the leisure for gathering references.

After his retirement in August1991, Narasaiah was commissioned to prepare a compendium on the major ports of India, by the Indian Ports Association.

State Govt awards

For his books, Narasaiah has won awards from the Government of Tamil Nadu consecutively for three years, which is no mean achievement.

“I came in touch with Palaniappa Brothers, publishers, in 2002. They printed my books in Tamil and in 2006, my collection of short stories, ‘Sollonaap-peru,' won the award. The following year, it was ‘Kadal Vazhi Vanigam.' The Tamil Nadu Archaeological Department and the Fort St. George Museum were the sources for this book. In 2008, ‘Madras Pattanam' won the State Government's award for documenting the authentic history of the city.”

In 1991, Narasaiah left the National Institute of Port Management in Uthandi, Chennai, and was asked to take up the post of Director of Maritime Institute in Vanuatu Island. In the meantime, an offer from the World Bank came asking Narasaiah to join a mission to Cambodia for an Energy Rehabilitation Programme. Narasaiah was the only Asian in the five-member group that was assigned the job of rebuilding the port and dredging the River Tonlesap.

For his recent book, ‘Lettered Dialogue,' Narasaiah selected over 50 letters exchanged between writer Krithiga and Chitti out of over 500. When he met Chitti and Krithiga in 1992, they urged him to compile the letters with his commentary. In 2009, Meena Swaminathan, daughter of Krithiga, handed over all the letters to Narasaiah and requested him to bring out the book on the correspondence between the two intellectuals.

“It was a challenging task,” admits Narasaiah, “because it was very difficult to choose the letters and put together the selected portions in a readable form with comments, so that the lay reader could follow the thought process of these two stalwarts.”

Narasaiah was close to Thi. Janakiraman and Sujatha when they were in Delhi and continued to interact with them even after they left the Capital. Narasaiah regards Jayakanthan as one of his admirers and mentions that Jayakanthan had even named a character in his novel ‘Parisukku Po' as Narasaiah.

Narasaiah is currently doing research on Subramania Bharathi. Let's wait for a volume on the poet's life and literature presented in a refreshingly new angle.

முறிகண்டி காணிப்பிரச்சினை - குறிப்பிட்ட பகுதியை தர இராணுவம் இணக்கம் - குளோபல் தமிழ்ச் செய்தியாளர்

Source:http://globaltamilnews.net/GTMNEditorial/tabid/71/articleType/ArticleView/articleId/78922/language/ta-IN/article.aspx

முறிகண்டிப் பகுதியில் கடந்த மூன்றாண்டுகளாக தாம் வசித்த காணி நிலங்களை கோரி மக்கள் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டு வருகின்றனர். இந்நிலையில் அந்த மக்களின் குறிப்பிட்ட நிலப் பகுதியை மக்களிடம் ஒப்படைக்க தீர்மானித்துள்ளதாக கிளிநொச்சி மாவட்ட தளபதி பிரிக்கேடியர் ரேணுகா ரொவல் தெரிவித்தார். 

முறிகண்டி மக்களின் காணிப் பரச்சினை தொடர்பாக அந்த மக்களை தடுப்புமுகாமிலிருந்து அழைத்து கிளிநொச்சி மாவட்ட இராணுவத்தளபதி பிரிக்கேடியர் ரேணுகா ரொவல் சந்திப்பு ஒன்றை முறிகண்டி இந்து மகா வித்தியாலாயத்தில் நடத்தினார். 

ஏ-9 பாதையில் ஒரு கீலோ மீற்றர் நீளத்திற்கும் முறிகண்டி கிழக்குப் பக்கமாக 235 மீற்றருக்கும் உட்பட்ட பகுதியை மக்களிடம் கையளித்து அப்பகுதியில் மக்களை மீள்குடியேற்றம் செய்யவுள்ளதாக கிளிநொச்சித் தளபதி தெரிவித்தார். 

இருபது குடும்பகளுக்குரிய காணிகளில் முறிகண்டி கிழக்கைச் சேர்ந்த 126 குடும்பங்களை குடியேற்றப் போவதாக இராணுவம் தெரிவித்த கருத்துக்கு மக்கள் மறுப்புத் தெரிவித்தார்கள். தாங்கள் காலம் காலமாக வசித்த அனைத்துக் கரிகளையும இராணுவத்தினர் விடுவிக்க வேண்டுமென்று மக்கள் கோரககை விடுத்தனர். 

உங்கள் காணியை யாருக்காவது விட்டுக்கொடுத்துவிட்டு யாரோ ஒருவருடைய காணியிலும் அகதி முகாங்களிலும் வசிப்பீர்களா? என்று கிளிநொச்சி மாவட்ட தளபதி பிரிக்கேடியர் ரேணுகா ரொவலப் பார்த்து கண்ணீர் மல்கியபடி முறிகண்டியைச் சேர்ந்த ஒரு தாய் கேட்ட பொழுது பதில் சொல்ல முடியாமல் நின்றார் இராணுவத் தளபதி.

இன்றைய தினமே விடுவிக்கப்பட்ட பகுதிகளுக்கு மக்கள் செல்லலாம் என்று அறிவித்தனர். அத்துடன் எதிர்வரும் 23ஆம் தேதி அன்று மக்கள் குறிப்பிட்ட பகுதிகளில் மீள்குடியேற்றம் செய்யப்படுவார்கள் என்றும் இராணுவத் தரப்பு தெரிவித்தது. எனினும் ஒட்டுமொத்த காணிகளும் விடுவிக்கப்பட்டாலே அனைத்து மக்களும் மீள்குடியேறலாம் என்று மக்கள் தெரிவித்தனர். 

மாரிசெல்வம் - சோதனைகளை சாதனையாக்கிய ஏழை மாணவன்

Thanks to Thamizhan Mahesh, FB friend

ஒரு நிஜக் கதாநாயகன்.....
மாரிசெல்வம் - சோதனைகளை சாதனையாக்கிய ஏழை மாணவன்

சில நாட்களுக்கு முன் தமிழகத்தில் பள்ளி இறுதி வகுப்புத் தேர்வு (SSLC) முடிவுகள் பரபரப்பாக வெளியாகிக்கொண்டிருந்த நேரம். தேர்வு எழுதிய மாணவர்கள் எல்லாம் தங்களது மதிப்பெண்களை அறிந்துகொள்ள இணையத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த போது, தன் தாயார் சண்முகத்துடன் முதல் நாள் மூட்டிவைத்த கரிமூட்டதில் இருந்து கரி அள்ளிக்கொண்டிருந்தான் மாரி. அவனும் இந்த முறை SSLC தேர்வு எழுதியவன்தான். ஆனால் முடிவுகளைத் தெரிந்துகொள்ள அவன் எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை.
“மாரி… யாரோ உன்னத் தேடி வந்திருக்காங்க…” என்று அவனுடைய மூன்றாவது அக்கா பானுப்ரியா சொல்ல, அள்ளிப்போட்டுக்கொண்டிருந்த கரியை அப்படியே வைத்துவிட்டு வந்தவனை, அவனுடைய பள்ளி நண்பர்கள் வாரி அணைத்துத் தூக்கிக்கொண்டனர். “மாரி! நீ 490 மார்க் எடுத்திருக்கடா! District First டா…” என்று கூறி அவனைத் தூக்கிக் கொண்டாடியபோது, எதுவும் புரியாவிட்டாலும் தன் மகன் ஏதோ சாதித்துவிட்டான் என்று உணர்ந்து கண்கள் கலங்கி நின்றார் மாரியின் தாய் சண்முகம்.

மாரி என்கின்ற மாரிச்செல்வம், இராமநாதபுரம் மாவட்டம் கடலாடி ஒன்றியத்துக்கு உட்பட்ட மூக்கையூர் என்னும் கிராமத்தைச் சேர்ந்தவன். அந்த மாவட்டத்து மக்கள் பலருமே கூடக் கேள்விப்பட்டிருக்காத ஒரு குக்கிராமத்தில் இருந்து படித்துக்கொண்டே, அந்த மாவட்டத்தின் முதல் மாணவனாக மதிப்பெண் பெற்ற அவனை, அடுத்த நாள் வந்த பத்திரிகைகள் அனைத்தும் மாவட்டச் செய்திகளில் பட்டியல் இட்டன. ஆனால் அவன் பரீட்சை எழுதியபோது அவனது குடும்பச் சூழ்நிலையை அறிந்தவர்கள் கொஞ்சம் வியந்துதான் போனார்கள். சோதனை மேல் சோதனையைத் தாங்கிக்கொண்டு, ஓர் ஏழைச் சிறுவனால் இவ்வளவு மதிப்பெண்கள் வாங்கமுடியுமா என தங்களுக்குள் கேள்வி கேட்டுக்கொண்டவர்கள் பலர்.

மூக்கையூர் கிராமம்தான் மாரியின் சொந்த ஊர். எட்டாவது வரை அந்த ஊரில் உள்ள புனித யாக்கோபு நடுநிலைப் பள்ளியில் படிப்பை முடித்த மாரி, மேற்கொண்டு படிக்க அங்கிருந்து வேறு பள்ளிக்குச் செல்லவேண்டியிருந்ததால்,அதிலுள்ள கஷ்டங்களை உணர்ந்தவனாய், “அம்மா, நான் மேல படிக்கல. அப்பா கூடத் துணைக்குக் கடலுக்குப் போறேம்மா” என்று கூறினான். அதற்கு மேல் அவனைப் பேசவிடாமல் தடுத்த மாரியின் அப்பா முனியசாமி, “வேணாம் மாரி, நீ போய்ப் படி. அப்பா எல்லாத்தையும் பார்த்துகிறேன். நல்லாப் படிக்கணும்யா. இப்படியெல்லாம் யோசிக்கக்கூடாது. உங்கக்கா பார்வதி நல்லாப் படிச்சாலும், எட்டாவதுக்கு மேல படிக்க உள்ளூர்ல ஸ்கூல் இல்லாததால படிக்க முடியாமப் போச்சுது. நீயாவது உன்னோட அக்கா வீட்டில போய் இருந்துகொண்டு மேல படிக்கப் பாரு. எப்படியாவது நம்ம வீட்டில நீயாவது படிச்சு நல்லாப் பிழைக்கணும். இதுதான் அப்பாவோட ஆசை” என்றார். அப்பாவின் வார்த்தைக்கு மறுப்பு ஏதும் கூறாமல் அவன் அக்காவின் வீடு இருக்கும் இராமநாதபுரம் மாவட்டம் முத்துப்பேட்டைக்கு அருகில் உள்ள வேலாயுதபுரம் என்னும் கிராமத்துக்குச் சென்று, அங்கிருந்த புனித சூசையப்பர் மேல்நிலைப் பள்ளியில் தனது படிப்பைத் தொடர்ந்தான் மாரி.

மாரியின் அப்பா முனியசாமி ஒரு கடல் தொழிலாளி. யாரேனும் கடலுக்குப் போவதற்கு மேலதிகமாக ஆட்கள் தேவைப்பட்டால் முனியசாமியும் போவார். அது இல்லாத நாட்களில் சிறு வலையை எடுத்துக்கொண்டு கரையோர மீன்பிடித் தொழில் செய்வார். அவருக்கு மாரியைப் பற்றிப் பல கனவுகள் இருந்தன. தனது குடும்பத்தில் ஒருவராவது படித்து முன்னேறி வரவேண்டும் என்று அவர் கனவு கண்டார்.

ஐந்து பெண் குழந்தைகள், இரண்டு ஆண் குழந்தைககளைக் கொண்ட பெரிய குடும்பம் அவருடையது. கடின உழைப்பும் ஒழுக்கமான வாழ்க்கையுமே அதீத வறுமை அந்தக் குடும்பத்தை அண்டவிடாமல் காத்தது. நான்கு பெண்களுக்கும், ஒரு மகனுக்கும் திருமணம் முடித்துவிட்டார். எஞ்சியிருப்பது மாரியும், இன்னொரு அக்கா பானுப்ரியாவும்தான். மாரியைப் படிக்க வைக்கவேண்டும், சொந்தமாக ஒரு வள்ளம் வாங்கவேண்டும் என்று தன்னுடைய கனவுகளை அடைய இரவும் பகலுமாயக உழைத்துக்கொண்டிருந்த முனியசாமிக்கு மூளையில் கட்டி வந்து பல வருடங்களாக அவதிப்பட்டு வந்தார்.

இந்த நிலையில் முத்துப்பேட்டையில் அக்கா வீட்டில் படித்துக்கொண்டிருந்த மாரி படிப்பில் கவனம் செலுத்தியதோடு விடுமுறை நாட்களில் அவன் அம்மாவுடன் சேர்ந்து கரிமூட்டம் அள்ளும் வேலைக்கும், மாமாவுடன் (அக்காவின் கணவர்) கடல் தொழிலுக்கும் சென்று குடும்ப பாரத்தையும் விரும்பிச் சுமந்தான். “மாரி, இப்படிப் படிச்சா நல்ல மார்க் எடுக்கமாட்ட! இதெல்லாம் விட்டுட்டு ஒழுங்காப் படிக்க பாரு” என்று அவனுடைய அக்கா முருகேஸ்வரி அவனைக் கட்டுப்படுத்தி வந்தார். முருகேஸ்வரி மாரியின் மூத்த அக்கா. அவருக்கும் மூன்று பெண் குழந்தைகள், ஓர் ஆண் குழந்தை. மாரியையும் தனது மகன் போலவே வளர்த்து வந்தார். வீட்டுக்கு மூத்த பெண் என்பதால் தன் தந்தை வீட்டின் அனைத்து நலன்களிலும் பங்கெடுத்துவந்தார். முருகேஸ்வரியின் கணவர் முனியனும் பரந்த மனம் படைத்தவர். இருவரும் சேர்ந்துதான் முருகேஸ்வரியின் சகோதரிகளின் திருமணங்களை முடித்து வைத்தனர்.

தேர்வுகள் எழுத இரண்டு மாதங்கள் இருக்கும் நிலையில் மாரியின் தந்தை மூளையில் இருந்த கட்டி காரணமாக, சிகிச்சை ஏதும் பலன் அளிக்காமல் இறந்துபோனார். துவண்டுபோன மாரியை மீண்டும் பள்ளிக்குப் படிக்க அனுப்பப் பெரும் பாடு பட்டார் தாய் சண்முகம். அதன்பின் குடும்பச் சுமை முழுதும் தாய் சண்முகம் தலையில் விழ, அவரும் மகள் வீட்டில் இருந்து விறகு வெட்டச் செல்வது, கூலி வேலைக்குச் செல்வது, கரிமூட்டம் எனப் பல வேலைகளைப் பார்க்கத் தொடங்கினார். வறுமையின் மத்தியில் தன் படிப்பைத் தொடர்ந்த மாரி தேர்வு எழுதத் தயாராகிக்கொண்டிருந்தான்.

தேர்வு நாளும் வந்தது. முதல் இரண்டு தேர்வுகளையும் எழுதி முடித்து வந்த மாரியிடம், “பரீட்சை நல்லா எழுதிருக்கியா மாரி?” என அக்கா கேட்டார். “ஆமாக்கா. இன்னிக்கு English II பேப்பர். இனிதான் மேத்ஸ் பேப்பர் வரும். அதை நாளை மறுநாள் எழுதணும்” என்று பதில் சொல்லிக்கொண்டே அக்காவின் முகத்தைப் பார்த்த மாரிக்கு ஏதோ சரியில்லை என்று பட்டது. “என்னக்கா! என்னாச்சு?” என்று அவன் பதற, “ஒண்ணுமில்ல மாரி, நெஞ்சு கரிச்சிக்கிட்டே இருக்கு. அசதியா இருக்கு. சித்த நேரம் தூங்குனா சரியாயிரும்” என்றார். “சரிக்கா, நீ போய் தூங்குக்கா” என்ற மாரி தானே சோறு போட்டுச் சாப்பிட்டுவிட்டு படிக்கச் சென்றுவிட்டான்.

அன்று இரவு அவன் அக்காவுக்குக் கடுமையான நெஞ்சுவலி. ஏற்கெனவே இருதய அறுவை சிகிச்சை செய்திருந்த முருகேஸ்வரி, ஆஸ்பத்திரிக்குக் கொண்டுசெல்லும் வழியிலேயே இறந்துவிட கதறி அழுத மாரியை, “நாளைக்குப் பரீட்சை எழுதணும்… நீ நல்லாப் படிக்கணுமென்னுதான் உங்கக்கா ஆசைப்பட்டா” என்று அனைவரும் தேற்றினர். “மாரி, நீ போய் பரீட்சை எழுதிட்டு வா. அதுக்குப் பிறகு இறுதிச் சடங்கு வச்சுக்கலாம்” என அவன் மாமா கூறவும், அவர் வார்த்தைக்குக் கட்டுப்பட்டு, தன்னைத் தாயாக இருந்து பார்த்துக்கொண்ட சகோதரியின் பிணத்தருகே அழுதுகொண்டே படித்த மாரியை நினைத்து இப்போதும் கண்ணீர் வடிக்கிறார் அவன் தாய் சண்முகம்.”என்ன சார் மார்க் எடுத்தேன்.அம்மா மாதிரியிருந்த அக்கா சாவுக்கு அழக்கூட முடியாமல் பரீட்சைக்குப் படித்த பாவி சார்” என்று மாரி உடைந்து அழுகிறான்.

அடுத்தநாள் அவன் பரீட்சை எழுதி முடித்துவிட்டு வரும்வரை அவனுடைய உறவினர்கள் காத்திருந்தனர். அவன் வந்ததும், அவனைக் கொண்டு அக்காவின் இறுதிச்சடங்குகளை நடத்தி முடித்தனர். சடங்குகள் அனைத்தும் முடிந்து, அடுத்த இரண்டு பரீட்சைகளையும் கனத்த இதயத்துடன் எழுதி முடித்தான் மாரி. 
இந்த நிலையில்தான் அவனது தேர்வு முடிவுகள் வெளிவந்ததன.
அவனுடைய ஆசிரியர்கள், சக மாணவர்கள், அந்த ஊர் மக்கள் என் அனைவருக்குமே அவன் தேர்வு எழுதும்போது இருந்த நிலை நன்கு தெரியும். அப்படிப்பட்ட நிலையிலும் அவன் எடுத்த மதிப்பெண்கள் என்ன தெரியுமா? தமிழ் 95, ஆங்கிலம் 98, கணிதம் 100, அறிவியல் 99, சமூக அறிவியல் 98. சாதாரண நிலையில் இருக்கும் மாணவர்கள் இந்த மதிப்பெண்களை எடுக்கும்போதே ஆச்சரியப்படும் நமக்கு, மாரியின் நிலையில் இருந்து பார்த்தால் பரிட்சையில் தேறுவோமா என்பதே சந்தேகம். அதிலும் அவனுடைய அக்காவின் இறுதிச் சடங்கன்று கணிதப் பரீட்சை எழுதி 100-க்கு 100 மதிப்பெண் பெற்றிருப்பதை என்னவென்று சொல்வது? மாரியுடன் சேர்ந்து பரீட்சை எழுதிய அவனுடைய அக்கா மகள் நிர்மலாவும் 423 மதிப்பெண்கள் எடுத்து நல்ல முறையில் தேர்ச்சி பெற்றிருக்கிறாள்.
இத்தனை இடர்களுக்கும் மத்தியில் தனது 10-வது வகுப்பை முடித்துவிட்டு +1 சேர இருக்கும் மாரிக்கு இன்னும் பிரச்னைகளும் துன்பங்களும் முடிந்தபாடில்லை.

கடந்த சில வருடங்களாக மாரிக்கு ஓயாத தலைவலி. வறுமையும் அடுத்தடுத்து வந்த சோகச் சம்பவங்களும் உளவியல்ரீதியாக மாரியை மிகவும் பாதித்துள்ளது. தாங்கமுடியாத தலைவலியால் அவதியுறும் அவனை உள்ளூர் வைத்தியர்களிடம் காட்டியபோது பிரச்னை ஏதும் இல்லை எனச் சொல்லிவிட்டனர் கோயம்புத்தூரில் ஒரு மருத்துவரை அணுகி விசாரித்தபோது மாரியின் இருதயத்தில் பிரச்னை இருப்பதாகவும் அதைச் சரிசெய்ய சிறிது காலம் தேவை எனவும், அறுவை சிகிச்சை மூலம் அதைச் சரி செய்ய 21 வயதுவரை பொறுத்திருக்கவேண்டும் என்றும் கூறியுள்ளனர். அடுத்து Biology, Maths குரூப்பில் சேர்ந்து படிக்க விரும்பும் மாரி, இன்னும் எந்தப் பள்ளியில் சேர்வது, மேற்கொண்டு படிப்புக்கு என்ன செய்வது என்ற குழப்பத்தில் இருக்கிறான். அத்துடன் அவனுடைய தாய் சண்முகத்துக்கும் உடல்நிலை சரியில்லை. குடும்ப பாரம் முழுவதையும் சுமந்துகொண்டிருக்கும் மாமா முனியன் பற்றிய கவலையும் மாரியை அரிக்கிறது.

இப்படிப் பல இடர்களுக்கு மத்தியிலும், தன் மனவலிகளையும் உடல்வலிகளையும் தாங்கிக்கொண்டு தனது அடுத்த சாதனைக்குத் தயாராகி விட்டான் மாரிச்செல்வம்.