இலங்கை: தமிழ் மக்களின் எதிர்காலம் எப்படி அமையப் போகின்றது!

பொதுத் தேர்தல் திருவிழாவில் நாடு மூழ்கியுள்ளது. எதிர்வரும் 8ஆம் திகதி நடைபெறும் வாக்கெடுப்போடு அந்த பிராக்கு முடிந்துவிட்டது.’அதேநேரம் திருவிழாக் காலக் கடைகள் போல வேட்பாளர்களும் காணாமல் போய்விடுவார்கள்.

வெற்றிபெற்றவர்கள் மற்றும் தோல்வி அடைந்தவர்களின் தேர்தல் பற்றிய விமர்சனங்களும் ஒரு சில நாட்கள் வைரவர் உற்சவம் போல தேர்தல் திருவிழாவை ஞாபகப்படுத்தும்.அவ்வளவுதான். அதன் பின்னர் தமிழ் மக்களின் எதிர்காலம் எப்படி அமையும் என்ற ஏக்கம் எங்களை உருக்குலைக்கும்.

இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வு பற்றி தேர்தல் பிரசாரத்தில் பேசாத யாழ். மாவட்ட வேட்பாளர்கள் எவருமே இல்லை என்று கூறுமளவிற்கு இப்போது நிலைமை உள்ளது. ஆனால் தேர்தல் முடிந்த பின்னர் எவரும் இனப்பிரச்சினை பற்றி பேசமாட்டார்கள். இதுவே நிதர்சனமான உண்மை. அப்படியானால் தமிழ் மக்களின் எதிர்காலம் எப்படி அமையும்? இந்தக் கேள்விக்கு ஆரோக்கியமான பதில் எதுவும் இல்லை. இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வு எதனையும் முன்வைக்கும் அறிகுறிகள் தென்படுவதாகத் தெரியவில்லை.

இப்போது தமிழ் மக்கள் பலமற்றவர்களாகி விட்டனர். நாடும் உலகமும் எங்களை அப்படியாக்கிவிட்டது என்ற உண்மையை ஏற்றுத்தான் ஆகவேண்டும். உயர்ந்த இடத்தில் இருக்கும் போது இருக்கக் கூடிய கெளரவமும், மதிப்பும் ஆட்களில் வருகையும் ஆதரவும் தனித்துவமானவை. அந்த உயர்வில் இருந்து விழுந்து விட்டால் மதித்தவர்களே மிதிப்பார்கள். அடிக்கடி தரிசிக்க வந்தவர்கள் ஏளனமாகச் சிரிப்பார்கள்.
கூட இருந்து தத்தம் தேவைகளை நிறைவு செய்தவர்களே எதிர்மறையாக விமர்சிப்பார்கள். இது மறம் தாண்டவமாடும் மண்ணில் நடக்கக் கூடியவைதான். இதில் இன்னும் வேதனை நொந்துபோயிலுள்ள தமிழ் மக்களைச் சுண்டியும் சுரண்டியும் பார்க்கும் செயலாகும்.

ஆம், இலங்கை ஆட்சிக் கலாசாரத்தின் அநாகரிகமான குடியேற்றங்கள், கெளதம புத்தபிரானுக்கு அரசடியில் இடம்பிடித்து பிறசமயங்களை நிந்திக்கும் அநீதிகள், தமிழ் மக்களின் பூர்வீக இடங்களில் புகுந்து வியாபாரம் செய்யும் துணிச்சல்கள், எல்லாமே எல்லை மீறப்போகின்றன.

என்ன செய்வது! எல்லா மருத்துவர்களாலும் கைவிடப்பட்ட நோயாளிபோல ஈழத்தமிழர்கள் வருத்தத்தை அனுபவிக்கின்றனர். நாங்கள் நோயை மாற்றுவோம் என்று கொக்கரிகின்றனர். இந்தக் கொக்கரிப்பும் எதிர்வரும் 7 ஆம் திகதிவரையும் தான்.அதன் பின்னர் எங்களைத் தேற்றுவார் யார்உளர்?

– வலம்புரி ஆசிரியர் தலையங்கம்

Source: http://www.meenakam.com/

DMK men attack Thiruvotriyur Municipal Chairman

By G Saravanan
Published on March 31, 2010:

CHENNAI: The DMK councillors on Tuesday attacked Thiruvotriyur Municipal Chairman R Jayaraman (CPI-M) and a Tamil daily’s reporter with a water bottle during the budget session here on Tuesday.

Besides B Tamilarasan, DMK member from Ward-3, who attacked the chairman, his two other colleagues, K P Chokkalingham (Ward-7) relative of State Fisheries Minister K P P Samy, and T Suryaraj (Ward-17), tried to attack another CPI-M councillor Nagarajan with a water bottle. Unfortunately it missed the target and landed on a vernacular daily reporter’s face.

From the beginning, the session was stormy as the DMK members continued their tirade against the chairman for his recent road show where he spoke about the alleged corrupt practices of the ruling party, which eventually eroded the public’s faith in the civic body.

Tense moments prevailed for a few minutes inside the House when Nagarajan tried to defend Jayaraman, but the DMK councillors intimidated him with unparliamentary words and forced him to resume his seat.

It all started a fortnight ago when Jayaraman and his party organised a road show in different parts of Thiruvotriyur to highlight the plight of the civic body and the reasons behind the worsening condition.

Irked over this, DMK members cornered him at the council meeting on Tuesday and sought an explanation.

Even as the Chairman tried to give a reply in the Council, DMK councillors prevented Jayaraman and demanded his resignation.

Condemning the DMK councillors unruly behaviour inside the House, R Adilakshmi, a Congress Councillor (Ward-42), said, “It is indeed a bad precedence set by DMK councillors inside the esteemed house and the attack on the chairman should be construed as an attack on democratic values.” Besides firing a salvo against the chairman, many DMK councillors not only humiliated him, but also threatened him to attack if he visited their wards.

Annoyed over the delay in taking up the agenda for today’s meeting and the DMK councillors’ continued tirade against the chairman, AIADMK councillors staged a walkout.

Later in the evening, CPI-M members staged a road roko on Thiruvotriyur High Road seeking immediate action against the unruly councillors. When reports last came in, DMK councillor were staging a sit-in protest seeking apology from the chairman for maligning DMK councillors.

FOLLOW UP: Council adjourned with out any transaction

With the brazen attack on the Chairman of the municipality R Jayaraman and another CPIM councillor by DMK councillors snowballed into a big political crisis in Thiruvotriyur, the budget session, which has begun by 4 pm on Tuesday, was finally adjourned sine die after five hours without discussing even a single transaction.

Cobia breeding opens window of opportunity

By G Saravanan

Published on March 30, 2010:

CHENNAI: In a significant breakthrough in aquaculture, the Central Marine Fisheries Research Institute (CMFRI) has succeeded in the breeding and larval production of Cobia, a promising species for sea farming.

At Mandapam Regional Centre of CMFRI recently, the successful broodstock development was obtained in sea cages by feeding with suitable broodstock diets. Cobia is recognised as a finfish with emerging global potential for mariculture.

Speaking to Express on the morale boosting development for the institute, G Mohanraj, Principal Scientist and scientist-in-charge, Chennai research centre, said, “Under the leadership of CMFRI’s Director G Syda Rao, the institute’s Principal Scientist and head of Mariculture Division in Mandapam Regional Centre G Gopakumar achiev ed the feat.” Mohanraj said, “Methods for induced breeding were also developed and the successful spawning and larval production was achieved.

The rearing of larvae is in progress and shortly the techniques for the successful seed production will be standardised.” The cobia has all the qualities needed for an excellent species for aquaculture. The global aquaculture production of cobia has been increasing from 2003 and the major contributors are China and Taiwan. It has been noted that the rapid growth rate and good flesh quality of cobia makes it one of the best species for future expansion of production.

The hatchery production of cobia fingerlings can pave the way for large-scale seacage farming in our country, Mohanraj added.
Increasing the supplies from aquaculture combined with effective marketing can substantially enhance cobia production in the near future.

இலங்கை: எம் இருப்பை உயிர்ப்பிக்குமா இத்தேர்தல்?

இலங்கையின் 2010 பாராளுமன்ற பொதுத் தேர்தல் தொடர்பான பிரச்சார நடவடிக்கைகள் மிகவும் சூடுபிடித்துள்ளன. இவ்வருடம் 196 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்காக, 336 பதிவு செய்யப்பட்ட அரசியற் கட்சிகளும் 301 சுயேட்சைக் குழுக்களையும் சேர்ந்த 7620 வேட்பாளர்கள் களத்தில் இறங்கியுள்ளனர்.

குறிப்பாக, வடகிழக்கில் 31 ஆசனங்களுக்காக 1867 தமிழர்கள் போட்டியிடுகின்றனர். இந்நிலையில் இவர்களது பாராளுமன்ற நுழைவு தொடர்பில் தமிழ் மக்களது எதிர்பார்ப்புகள் பலவாக இருப்பினும் கொடுக்கப்படுகின்ற வாக்குறுதிகளில் எவற்றை நிறைவேற்ற முடியும் என்பது தொடர்ந்தும் கேள்விக்குறிகளாகவே உள்ளன.

வழமை போன்றே வாக்குறுதிகள் தமிழ் மக்களை நோக்கி வீசப்டுகின்றன. 2002 ம் ஆண்டு முதல் சமாதானப் புறாவாகப் பறந்த ரணில் "தமிழருக்கு இழைக்கப்பட்ட அநீதிகளுக்கு நீதி கிடைக்க வழிசெய்வோம்" என கூறி இம் முறையும் தமது வாக்கு வங்கியை நிரப்ப முயல்கின்றார். மகிந்தவால் உருவாக்கப்பட்ட, திஸ்ஸ விதாரண தலைமையில் இயங்கியதாகக் கூறப்பட்ட புத்தியீவிகள் குழு, தீர்வுத் திட்டடத்தினைத் தாயாரிப்பதாகக் கூறி, பல ஆண்டுகாலமாக, சர்வதேசத்தினை முட்டாள்களாக்கியது.

காரணங்கள் ஏதுமின்றி இக் குழுவைக் கலைத்து விட்டு, இத் தேர்தலில் மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மையைப் பெறுவதனூடாக, 17வது அரசியல் யாப்புத் திருத்தச்சட்டத்தினைப் பற்றியும் சனாதிபதி ஆட்சி முறைமை மாற்றம் பற்றியும் கூறுகின்றனர். முள்ளி வாய்க்காலில் கடந்த வருடம் ஏற்பட்ட மனிதப் பேரவலத்தில் மக்கள் தவித்துக் கொண்டிருக்கையில் அரச அதிபர் தேர்தலை தமிழ்மக்கள் எதிர்கொள்ள வேண்டியிருந்தது.

தொடர்ந்து நாடாளுமன்றத் தேர்தலையும் எதிர்கொள்கின்றனர் எம்மக்கள். இத்தனை கோடி ரூபாய்களை தமது அரசியலுக்காகச் செலவிடும் சிங்கள அரசு எம்மக்களின் சொத்துகளையும் பாரம்பரியங்களையும் அழித்துச் சின்னாபின்னமாக்கி ஏதிலிகளாக முகாங்களுக்குள் முடக்கியது. தமிழர் மீதான ஸ்ரீலங்காவின் நடவடிக்ககைகள் குறித்து பல மட்டங்களிலும் வினாக்கள் எழுப்பபடுகின்றன. இவர்களுக்கு மனிதாபிமான நிவாரண நடவடிக்கையினை செய்ததா? பெரும்பான்மையான மக்களை மீளக் குடியேற்றியுள்ளோம் எனச் சர்வதேசத்திற்கு பறைசாற்றும் இந்தச் சிங்கள அரசு உண்மையிலேயே செய்திருப்தும், செய்து கொண்டிருப்பதும் தான் என்ன?

இறுதிப்போரில் காயமடைந்தும் கைகால்களை மற்றும் உடலுறுப்புக்களையும் இழந்த சிங்கள இராணுவத்தினரின் மறுவாழ்வுக்காக பல கோடி ரூபாய் செலவில் மறுவாழ்வுத் திட்டங்கள் பலவற்றறை ஸ்ரீலங்கா அரசு ஆரம்பித்துள்ளது. இவற்றிற்காகச் செலவிடப்படவுள்ள பணத்தின் பெரும் பகுதி வன்னி மக்களது மீள்குடியேற்றத்திற்கு சர்வதேசத்திடம் இருந்து பெற்றுக்கொண்டது என்பதுதான் மிகப் பெரிய உண்மையாகும்.

மனிதாபிமான யுத்தம், மக்களை மீட்கும் யுத்தம் எனச் சிங்கள அரசு கூறிவந்தாலும், பாரிய மனிதப் பேரவலமும், மனித உரிமை மீறலுமே நடைபெற்றுள்ளன. இதனை இந்தச் சிங்கள அரசு பொறுப்பேற்றே ஆக வேண்டும். அத்துடன் யுத்த பிரதேசங்களுக்கு வெளியேயும் பலவந்தமான அதிகார பிரயோகமும், அதிகரித்த அளவு மனித உரிமை மீறல்களும் மிக மோசமாக இடம்பெற்றுள்ளன.

இதேவேளை, பல்வேறு பட்ட மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பாளர்களின் தகவல் அடிப்படையில், ஏராளமான பொதுமக்கள், இராணுவம் மற்றம் துணை இராணுவக்குழுக்களால் தாக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்டதுடன், அவர்களின் உரிமைகள் மீறப்பட்டு, பல்வேறு துன்புறுத்தல்களுக்கும் உட்படுத்தப்பட்டுள்ளனர். அத்துடன், இலங்கையின் நிறைவேற்று அதிகாரம் மிக்க உயர் மட்டங்கள், பொலிஸ் ஆணைக்குழு, மனித உரிமைகள் ஆணைக்குழு, ஊழல் ஒழிப்பு ஆணைக்குழு, சட்ட சேவை ஆணைக்குழு போன்ற சுயாதீனக்குழுக்களை நியமிக்க தவறியுள்ளன எனவும் பல சர்வதேச அமைப்புகள் தெரிவிக்கின்றன.

சர்வதேச அழுத்தங்கள் அதிகரிக்கின்ற பொழுது சில விசேட நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டுள்ளதாக சிங்கள அரசு நிகழ்சி நிரலொன்றைக் காட்டி சர்வதேசத்தினை ஏமாற்றுகின்றது. உதாரணமாக, கடத்தல் மற்றும் காணாமல் போதல் சம்பவங்களை விசாரிப்பதற்காக, ஓய்வு பெற்ற நீதி அரசர் திலகரட்னவின் தலைமையில் குழு ஒன்று நியமிக்கப்பட்டது. எனினும் அது ‘காணாமால் போனவர்கள் காவற்துறையில் தம்மை முறையாக பதிவு செய்து கொள்வில்லை' என கடந்த வருடம் நவம்பர் மாதம் கூறிவிட்டு அது காணாமல் போய்விட்டது.

கடந்த அதிபர் தேர்தலின் போது மீளக்குடியமர்த்தப்படும் மக்களுக்கு ஐம்பதினாயிரம் ரூபா வழங்கப்படும் என கடந்த ஆண்டு டிசம்பர் 15ம் திகதி அறிவிக்கப்பட்டிருந்தது. எனினும் ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் தொண்டு அமைப்பினால் வழங்கப்படும் இருபத்து ஐயாயிரம் ரூபாய் உதவித் தொகை மட்டுமே இதுவரையும் கிடைக்கப்பெற்று வருவதாக மக்கள் விசனம் வெளியிட்டுள்ளனர். எதிர்வரும் பொதுத் தேர்தல் குறித்த பிரச்சாரங்களில் பொய்யான வாக்குறுதிகளை மக்களுக்கு வழங்க வேண்டாம் என ஆளும் கட்சியினருக்கு தெரிவிக்கும் அரச அதிபர், கடந்த தேர்தலின் போது ஏன் இப்படியான பொய்யான வாக்குறுதியை தமக்கு வழங்கினார் என பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் விசனம் வெளியிட்டுள்ளனர்.

இவை ஒரு புறமிருக்க,அகதி முகாங்களிலுள்ள மக்களுக்கு கடந்த இரு மாதங்களாக சீராக உணவுக்கான நிவாரணங்கள் எதுவும் வழங்கப்படவில்லை. அன்றாட உணவுக்காக தினமும் அல்லாடுகின்றனர்.

கைக்குழந்தைகளைச் சுமக்கும் தாய்மார் துன்பம் சொல்லின் பொருள் கடந்தது. தெருவோரங்களில் குழந்தைகளின் பால்மாவுக்காக கையேந்தும் இத்தாய்மார், கண்முன்னே பசியுற்றுக் கதறும் சிசுக்களின் அவலத்தைப் பொறுக்கமுடியாது, தம்மை விற்க முயல்கின்ற பரிதாபம் இந்த நூற்றாண்டில் நாம் சந்திக்கின்ற மிகப் பெரிய கொடுமை.

எம்மையும் எமது பொருளாதாரத்தினையும் சிதைத்து ஏன் இப்படியான தலைவிதியை இந்த சிங்கள அரசு எமக்கு ஏற்படுத்தியது? இன்னும் எத்தனையோ அனாதைக் குழந்தைகள், தாம் பாடசாலைக்குச் செல்ல வேண்டும் கல்வி கற்க வேண்டும் எனும் ஆர்வ மிகுதியினால், கொப்பி பென்சிலிற்காக, வீதிகளில் கையேந்தி அலைவதாகவும் மற்றுமொரு வேதனை மிகுந்த தகவல் தெரிவிக்கின்றது.

பாராமரிப்பார் அற்ற முதியோர் தெருவோரங்களில் உணவின்றி உடல் நொருங்கிக் கிடக்கின்ற அவலங்களும் வெளிவருகின்றன. இவர்கள் குறித்த அக்கறை கொண்ட உணர்வாளர்களுக்கு, இக்கட்டுரையூடாக இவ் அவலத்தினை தெரிவிக்க விரும்புகின்றேன். இந்தநிலையில், ஏப்பில் 8ம் திகதி நடைபெற இருக்கும் தேர்தல் தமிழ் மக்களுக்கு என்ன விடிவைத் தந்துவிடப்போகின்றது?

இப்போது தேர்தலுக்காக வழங்கப்படுகின்ற அற்ப சலுகைகளும் பின்னர் இல்லாமல் போகலாம். கவனிக்கப்படும் பலர் காணாமல் போகலாம். இனஅழிப்பு, நிலப்பறிப்பு புது வடிவங்களில் தொடரலாம். எமது அடையாளங்களும் வரலாறுகளும் திட்டமிட்டு அழிக்கப்படலாம்! ஏன் தொடங்கியே விட்டதே! தமிழர் தாயகப்பகுதிகளில் போட்டியிடும் 1867 தமிழ் பேசும் வேட்பாளர்களில் 31 நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் மட்டுமே தெரிவாகப்போகின்றனர்.

இவர்கள் மகிந்த அரசு தொடரப்போகின்ற தமிழர் மீதான அடக்குமுறைகளைத் தடுத்தது நிறுத்தக் கூடியவர்களா? அள்ளி வீசுகின்ற வாக்குறுதிகளில் சிலவற்றையேனும் நிறைவேற்றக்கூடிய ஆற்றல் கொண்டவர்களா? முள்ளிவாய்காலின் கோரக் கதறல்களை இவர்களில் எத்தனை பேர் பிரதிபலித்திருக்கின்றனர்? வன்னி குதறப்பட்டபோது, இவர்கள் குரல்கள் எங்கே போயிருந்தன? அந்தக் கொடும் கோகத்தைச் சுமக்கத்தெரிந்திராத இவர்களால், ஒஸ்லோ என்றும் ஒரு நாட்டுக்குள் இரு தேசம் என்றும் எப்படி பேச முடியும்?

தேர்தலுக்கு முன்னரே எம்மக்களுக்காக துணிகரமாக களத்தில் நின்று குரல் எழுப்பியவர்களை புறந்தள்ளிவிட்டு, விரோதிகளின் நிகழ்ச்சி நிரலில் செயற்படும் முதுகெலும்பற்ற இவர்களால் எவ்வாறு தேர்தலின் பின்னர் தாயக உணர்வுடன் செயற்பட முடியும்? எம்மை மக்களை கொன்று குவித்த புதுடில்லியினதும், மகிந்தவினதும் நிகழ்ச்சி நிரலிலேயே நிச்சயமாக இனியும் செயற்படப் போகின்றனர் என்பது எம்மக்களுக்குத் வெளிப்படையாகத் தெரிந்த உண்மை.

வாக்குகளுக்காக வேட்பாளர்களும், அவர்களை ஆதரிக்கும் அமைப்புகளும் இந்த உண்மைகளை மறுக்கலாம். ஆனால் வரண்டு போன நாக்குடன், துளி தண்ணீருக்காக வானம் பார்க்கின்ற எம் மக்களும், அந்த மக்களை ஏக்கத்தோடு நோக்கும் ஈர இதயங்களைக் கொண்டவர்ளும் உண்மையை அறிந்தே இருக்கின்றார்கள்.

2010 பாராளுமன்றத் தேர்தல் எவ்வகையிலும் தமிழர்களை ஏமாற்றப்போவதில்லை. ஏனெனில் இத் தேர்தல் தொடர்பாக எந்த எதிர்பார்ப்பும் எம் மக்களிடம் இல்லை. எம் இருப்பை உயிர்ப்பிக்க இது போன்ற தேர்தல்களால் ஒருபோதும் முடியாது.

உயிர்க்கும் காலம் ஒன்று வரும்.

அவ்வேளை சலசலக்கும் சருகுகளை உரமாக்கியபடி, புதிய தளிர்கள் முளை கொள்ளும்.

- சங்கதிக்காக மாதுகன்

Source: http://www.sankathi.com/index.php?mact=News,cntnt01,detail,0&cntnt01articleid=8004&cntnt01origid=52&cntnt01returnid=51

Who is at the heart of Burma's junta?

Who is at the heart of Burma's junta?
This year's Armed Forces Day in Burma comes after election laws were announced and before a poll date is revealed.
But while elections elsewhere might imply an end to military rule, the BBC's Vaudine England has been finding out that the country's top generals are as solidly in charge as ever.

OVERVIEW

The elections are described by analysts as the moment when top leader Than Shwe seeks legitimacy and secures a political transition that keeps his old age free from prosecution or disgrace.

Speculation is swirling as to what role the general sees for himself - either Than Shwe will want to remain as army chief or will need a solid ally in place so he can become president.

“ This is likely to be the last time Than Shwe addresses this gathering as armed forces commander in chief ”

Professor Win Min Payap University, Chiang Mai
None of these calculations take the opposition into account, analysts agree. Indeed, the election laws bar the opposition leader Aung San Suu Kyi and all political detainees from taking part.

"It's not Suu Kyi who keeps him awake at night, but the question of how his trusted officers can ensure his future security and that of his family," says Aung Zaw, editor of Irrawaddy magazine.

"I doubt he will announce a successor - he doesn't need to do that - but this is likely to be the last time Than Shwe addresses this gathering as armed forces commander in chief," says Professor Win Min, at Payap University in Chiang Mai, northern Thailand.

With or without elections, Burma's military will remain the only institution that counts. So who is in charge?

SENIOR GENERAL THAN SHWE

No-one doubts this general's supremacy. He is chairman of the 12-member State Peace and Development Council (SPDC), aka the junta, and commander in chief of the armed forces. An impressive rise for a former postal clerk who did not finish secondary school.

Born in 1933, he joined the army in 1953 and helped former top leader Ne Win mount a coup against a democratically elected government in 1962.

He emerged as the chairman of SLORC, the State Law and Order Restoration Committee, precursor to the SPDC, and the body formed when the military took control after the 1988 elections which were won by Ms Suu Kyi and the National League for Democracy.

In 2004, he dispensed with a key source of competition to his power, namely then prime minister and intelligence chief Khin Nyunt. He remains under house arrest and hundreds of his followers were purged.

Than Shwe is patron of the Union Solidarity and Development Association (USDA), a mass organisation known for brutally enforcing military wishes in civilian guise.

He harbours a reportedly visceral hatred for Ms Suu Kyi and is said to be secretive, deeply superstitious, xenophobic and rich.

DEPUTY SENIOR GENERAL MAUNG AYE


Born in 1937, General Maung Aye is the closest source of competition, and sometimes conflict, to General Than Shwe.

Once commander of Burma's drug-growing northeast region, he is now also known for his complex business involvements.

He is reputedly hostile to Burma's ethnic groups, yet is believed by some watchers to have argued against the use of force to crack down on the monk-led opposition protests in 2007.

GENERAL SHWE MANN

Recent analysis has concluded that Shwe Mann, joint chief of staff and coordinator of special operations, is Than Shwe's preferred successor.

Born in 1947, he is described as down to earth, with the respect of the foot soldiers he commanded for many years.

He too has complex business links - one of his three sons married into a leading real estate developer's family, another is in business with Tay Za, a tycoon subject to United States' economic sanctions.

TEAM PLAYERS

Ranked as number four in the junta, Prime Minister Thein Sein does not appear on lists of expected successors to Than Shwe.

Number five in terms of influence is General Tin Aung Myint Oo, followed by Lt Gen Tin Aye, the chief of military ordinance.

This is a hugely important job, reportedly involving Tin Aye in negotiations with North Korea among other weapons suppliers.

The other important lieutenant general is Myint Shwe, who could be ranked as number seven, analysts say, even though he is the only name here who is not a member of the SPDC.

A key indicator of who is closest to Than Shwe at any time can be found in his choice of shopping partners on trips to Singapore - long a discreet playground and medical centre for the generals.

"Than Shwe has been trying to promote Shwe Mann but his inability to do so shows he could not yet reach an agreement with Maung Aye," believes Professor Win Min.

With Armed Forces Day being attended by a longer list of guests than usual, the only certainty is that the power - and the opacity - of the junta will remain.

Story from BBC NEWS:
http://news.bbc.co.uk/go/pr/fr/-/2/hi/asia-pacific/8586697.stm

Published: 2010/03/26 17:23:34 GMT

© BBC MMX

சிறிலங்காவின் மறக்கப்பட்ட அகதிகள்

Source: http://www.puthinappalakai.com/view.php?20100316100708

எலும்பும் தோலுமாக இருந்த வலிடர்சிங் என்ற அந்த நபர் எங்களைப் பார்த்து புன்முறுவல் செய்கிறார்.

“வலிடர்சிங் என்ற இந்தியக் குத்துச் சண்டை வீரர் எங்களது நகரத்திற்கு வந்து சென்ற பின்னர் எனக்கு இந்தப் பெயர் வைக்கப்பட்டது” என அவர் தமிழில் எம்மிடம் தெரிவித்தார்.

1990இல் யாழ்ப்பாணக் குடா நாட்டின் கரையோரத்தில் சிறிலங்கா படையினர் உயர் பாதுகாப்பு வலயத்தினைத் உருவாக்கியதைத் தொடர்ந்து வலிடர்சிங் தனது வாழ்க்கையினைக் கொண்டு நடாத்துவதற்காகத் தினமும் போராடி வருகிறார்.

இவ்வாறு யாழ்ப்பாணத்தில் பயணம் செய்யும் ஹிந்துஸ்தான் ரைம்ஸ் செய்தியாளர் எழுதியுள்ளார். தொடர்ந்து அவர் எழுதியுள்ளதாவது -

55 வயதுடைய வலிடர்சிங்கிற்கு மூன்று பிள்ளைகள் உள்ளார்கள்.

இதே போலவே குடாநாட்டின் கரையோரப் பகுதியிலிருந்து இடம்பெயர்ந்த தவேந்திரசிங்கத்திற்கும் ஆறு பிள்ளைகள். யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து 17 கி.மீ தொலைவிலுள்ள கொன்னபுலம் முகாமில் தவேந்திரசிங்கத்திற்கு ஆறு பிள்ளைகள் பிறந்தார்கள்.

முகாமிலேயே வளர்ந்த ஆறு பிள்ளைகளுள் மூத்தவர்கள் திருமணம் செய்து தற்போது குழந்தைகளைப் பெற்றெடுக்க இருக்கிறார்கள்.

வெறும் கூடாரங்களால் அமைக்கப்பட்ட தற்காலிக குடில்களிலேயே இவர்கள் இன்னமும் வசித்து வருகிறார்கள். இங்கு அமைக்கப்பட்டிருக்கும் தேவாலயமும் இந்து ஆலயமும் தான் நிரந்தரக் கட்டத்தில் காணப்படுகிறது.

20 வருடமாக முகாம்களில் வாடும் இவர்களது வாழ்க்கைத் தரத்தினை மேம்படுத்துவதற்கோ அல்லது இந்த அகதிகளை அவர்களது சொந்த இடங்களில் மீளக்குடியேற்றுவதற்கோ ஏற்ற நடவடிக்கைகள் இதுவரை எடுக்கப்படவில்லை.

ஐ.நா சபையின் அறிக்கையின் படி யாழ்ப்பாணக் குடா நாட்டுக்குள்ளேயே இடம்பெயர்ந்திருக்கும் 61,470 பேரில் இவர்களும் அடங்குகிறார்கள்.

விடுதலைப் புலிகளுக்கும் சிறிலங்காக அரச படையினருக்கும் இடையிலான இறுதிப் போர் உக்கிரமடைந்திருந்த 2008-2009 காலப் பகுதியில் இடம்பெயர்ந்தவர்களை விட, இந்த அகதிகள் தங்களது சொந்த இடங்களுக்குச் செல்ல முடியாமல் மிக நீண்ட நெடுங் காலமாக அகதி முகாம்களில் வாடுகிறார்கள்.

“இந்த மக்கள் மத்தியில் இரண்டு தலை முறையினைச் சேர்ந்தவர்கள் அகதிகளாகவே இருக்கிறார்கள்” என அரச அதிகாரி ஒருவர் தெரிவித்தார்.

பொரும்பாலான ஆண்கள் குறைந்தளவு ஊதியத்திற்கு கூலித் தொழிலுக்கே செல்கிறார்கள்.

ஐந்து அங்கத்தவர்களைக் கொண்ட குடும்பம் ஒன்றுக்கு மாதம் ஒன்றுக்கு 1250 ரூபாய் பெறுதியான நிவாரணப் பொருட்களை தேசத்தைக் கட்டியெழுப்பும் அமைச்சு வழங்குகிறது.

“இரண்டு குடும்ப அங்கத்தவர்களைக் கொண்ட குடும்பத்திற்கு 600 ரூபாய் பெறுமதியான பொருட்களும் நான்கு அங்கத்தவர்களைக் கொண்ட குடுப்பத்திற்கு 900 ரூபாய் பெறுமதியான நிவாரணப் பொருட்களும் வழங்கப்படுகின்றன. இவை தவிர இந்த அகதிகளுக்கு வேறெந்த நிவாரணமும் கிடைப்பதில்லை” என அந்த அரச அதிகாரி தொடர்ந்தும் தெரிவித்தார்.

ஜனவரி 2006இல் இடம்பெற்ற குடியரசுத் தலைவர் தேர்தலுக்கு முன்னதாக யாழ்ப்பாணத்திலுள்ள உயர் பாதுகாப்பு வலயங்கள் அகற்றப்படும் என்ற அறிவிப்பினை மகிந்த ராஜபக்ச மேற்கொள்வார் எனப் பரவலாக எதிர்பார்க்கப்பட்டது.

பதிலாக, இராணுவ முகாம்களை முற்றாக அகற்றாமல் முகாமிலிருந்து குறிப்பிட்ட தூரத்திற்கு அப்பால் மக்களைக் குடியேற்ற முடியும் என அரசாங்கம் அறிவித்திருந்தது. ஆனால் இந்த அறிவிப்பும் இன்னமும் நடைமுறைப்படுத்தப்படவில்லை.

1990ஆம் ஆண்டு வடக்கிலிருந்து 25,000 முஸ்லிம் குடும்பங்களைப் பலவந்தமாக வெளியேற்றிய விடுதலைப் புலிகள் அவர்களை அகதிகளாக்கியிருந்தார்கள்.

இரண்டு மணி நேர முன்னறிவிப்புடன் 90,000க்கும் அதிகமான முஸ்லீம்கள் யாழ்ப்பாணம் உள்ளிட வடக்கின் நான்கு மாவட்டங்களிருந்தும் வெளியேற்றப்பட்டனர்.

“ஜனவரி மாதம் முதல் 50 வரையான முஸ்லீம் குடும்பங்கள் யாழ்ப்பாணத்திற்குத் திரும்பியிருக்கிறார்கள். இவர்களுடைய மீள்குடியேற்ற நடவடிக்கைகள் இன்னமும் உத்தியோகபூர்வமாக மேற்கொள்ளப்படவில்லை.

20 வருடங்களின் பின்னர் தங்களது வாழ்க்கையினை மீளவும் ஆரம்பிப்பதற்கு அவர்கள் ஆவலுடன் காத்திருக்கிறார்கள்” என யாழ்ப்பாண நகர சபை உறுப்பினரான Ash. Shaikh BAS Sufyan கூறுகிறார்.

“அரசாங்கத்தினது மீள்குடியேற்ற நடவடிக்கைகளில் - இடம்பெயர்ந்த முஸ்லீம்களும் குடா நாட்டின் கரையோரக் கிராமங்களைச் சேர்ந்த 20 வருடங்களுக்கு முன்னர் இடம்பெயர்ந்தவர்களும் உள்ளடக்கப்படவில்லை” என முஸ்லிம் பெண்கள் மத்தியில் பணி செய்யும் சர்வதேச தொண்டு நிறுவனப் பணியாளர் ஒருவர் தெரிவித்தார்.

யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து இடம்பெயர்ந்த பெரும்பாலான முஸ்லீம் குடும்பங்களுக்கு நகரத்தின் சோனகத் தெருவில் வீடுகளோ அல்லது காணிகளோ இருக்கின்றன.

பல ஆண்டுகளாக இந்த வீடுகள் பயன்படுத்தப்படாமல் இருந்தமையினால் பெரும்பாலான வீடுகள் பாழடைந்துவிட்டன. இவர்களது காணிகள் பற்றைக் காடுகளாகி விட்டன. இந்த முஸ்லீம்கள் மீளக்குடியேற வேண்டுமெனில் வீடுகள் செப்பனிடப்பட வேண்டும், பற்றைக் காடுகள் துப்புரவாக்கப்பட வேண்டும்.

குத்துச் சண்டை வீரர் ஒருவரின் பெயரைக் கொண்ட வலிடர்சிங் என்ற 55 வயதுடைய இந்த முதியவரது வாழ்வுக்கான போராட்டம் இன்னமும் முடியவில்லை.

Government finally wakes up, reclaims land

EXPRESS IMPACT:

ON MONDAY

ON TUESDAY: pics by J Manoharan

By G Saravanan

Published on March 24, 2010:

CHENNAI: Hours after the Express story appeared on land mafia swallowing government land within the Ramapuram Panchayat limit, the Tiruvallur district administration on Wednesday sent a team of officials backed by heavy machinery and retrieved all 40 cents of land from the land sharks. The district administration is also intending to send encroachment notices to several families now living on the other 40 cents of land that slipped from the government’s hands years ago.
Under instructions from Tiruvallur District Collector V Palanikumar, a team of revenue inspectors and Village Administrative Officers led by Ambattur Tahsildar S Ramachandran visited the site on Tuesday morning and bulldozed down all compound walls erected by the ‘recent buyer.’

“We have demolished the enitre construction on the 40- cent land and as per the locals’ wish the area will be soon converted into a public park,” Ramachandran told Express.

Thanking Express for helping locals to retrieve government land for general use, K Ramesh said, “We the locals are thankful to the newspaper which highlighted the brazen act of land mafias and forced the government to retrieve the land from them. In the Ramapuram Panchayat meetings, I have already demanded the setting up of a full-fledged public park in my ward and this reclaimed site will be ideal for it, Ravi said.
Several villagers whom Express contacted after the government’s action expressed happiness over the retrieval of the land and said that swift action of this kind would discourage land mafias from operating in Ramapuram Panchayat in the future.

Picture courtesy: http://elleninliberia.files.wordpress.com/

By G Saravanan

Published on March 23, 2010:

THE Chennai Corporation is seriously considering a blanket ban on sales of drinking water packets in the city limit from April. The reason: most of them are spurious.
According to civic body sources, officials have already discussed the steps to enforce the ban and a detailed order is expected within the next couple of weeks.
Against the average sale of about two lakh drinking water sachets per day during the rainy and winter months, about three lakh of them (200 ml each) are sold (for Re 1 each) at the city's petty shops during April and May each day, according to an estimate.

TASMAC bars (each packet costs Rs 3) and places like Marina Beach, Triplicane, T Nagar and many parts of North Chennai record sig nificant sales of water packets everyday.
Besides, locally manufactured cool drinks and buttermilk in plastic sachets are a big draw during the season.
The Opposition floor leader in the Corporation, Saidai P Ravi, has been pressing the civic body for the past several months to ban such products on multiple grounds. According to Ravi, these pouches not only are a health hazard because of their poor quality, they also are responsible for pollution. For, because of lack of a disposal mechanism, they end up in the city’s main waterways and choke them.
In the last five months alone, the civic body had seized and destroyed about 1.70 lakh such spurious drinking water sachets across the city.
Three lakh water sachets are sold for Re 1 each at the city's petty shops during April and May each day Locally manufactured cool drinks and buttermilk in plastic sachets are also a big draw.

CHENNAI: Land sharks swallow up government land

Picture courtesy: J Manoharan

By G Saravanan

Published on The New Indian Express on March 23, 2010:

CHENNAI: Land mafia in Ramapuram panchayat limit are out to convert about 40 cents (nine grounds) of government poromboke land meant for a pond as ‘plot for sale’ as the local body is yet to wake up to the issue.

According to locals, the brazen act of converting government land as private property and further putting it up for sale after reducing it to small plots is continuing even after an elected representative of the local body has sent a complaint to several authorities, including Chief Minister M Karunanidhi.

Speaking to Express, K Ramesh, Ward-1 member of the Ramapuram Panchayat where the disputed area is located, said, “While the state government is out to protect water bodies from the clutches of land sharks who in no time convert them as regular plots using fabricated documents, about 40 cents of land with survey number 207 at Ambal Nagar near Valasaravakkam are up for sale to gullible buyers since the local authorities are clearly evading to respond to the issue.”

After noticing hectic activities to mark the land into small plots for a possible sales a few days ago, Ramesh sent complaints to the Chief Minister, Tiruvallur District Collector and other local body officials concerned.

According to sources, the particular land designated for water storage in the locality actually measured 80 cents and land mafias had grabbed 40 cents of it some 25 years ago and sold them out to different people.

Land mafias have estimated the value of a cent of land (from the 40 cents) as Rs seven lakhs while an approved plot in the same locality fetches about Rs 15 lakh.

According to an elderly Ramapuram villager, who wished anonymity, the remaining 40 cents of land for which the grabbers are now out in the open, had been reportedly ‘sold’ to a big shot from Kerala using fabricated documents a few years ago. With the local opposition mounted against the ‘sales’, the buyer simply vanished from the area.
And now, the same land has been ‘bought’ by another man from Valasaravakkam locality reportedly for Rs 18 lakhs.

Since the state government is now using several methods to retrieve its encroached lands, he wants to dispose it off as early as possible, the villager said.

When contacted, Elumalai, Village Administrative Officer of Ramapuram said, “Not a single matter pertaining to the land came to my knowledge and I have to visit the site to tell more about it.”

அந்தச் சிறுவன் திரும்பி வருவான்

o தீபச்செல்வன் ------------------------------------------------------------------

அந்தத் தாய் நம்புவதைப்போல
அவனின் தந்தையும்
சகோதரர்களும் நம்புவதைப்போல
அவன் திரும்புவான் என்பதையே நாமும் நம்புவோம்.
அந்த வழிகள் இன்று எங்கிருக்கின்றன?
அவன் பல குழந்தைகளுடன்தான்,
பல சிறுவர்களுடன்தான் காணமல் போயிருக்கிறான்.

தோழனே!
பெரு நிலம் முழுக்க முழுக்க குழந்தைகளின்
இரத்தம் படர்ந்த நிலையிலேதான் தோற்றிருக்கிறது.
எதிர்பாராத விதமாக எழுதப்பட்டுக்கொண்டிருக்கும்
அஞ்சலிக்குறிப்புகளில்
அவனுக்கும் ஒன்று எழுத நேர்ந்திருக்கிறது.
குழந்தைகளுக்கும் சிறுவர்களுக்கும்
அஞ்சலிக்குறிப்புக்களை
எழுதுவது மிகப்பெரும் சாபமாய் வலிக்கிறது.
உனது சொற்கள் அவனுக்காக காத்திருந்ததை நானறிவேன்.

ஏதோ ஒரு தடுப்பு முகாமையும்
ஏதோ ஒரு சிறைச்சாலையும்
மாறிமாறி தேடிக்கொண்டிருந்தாய்.
யாரே பார்த்திருக்கிறார்கள்
அவனின் கிழிந்த கால்சட்டையை.
ஷெல் குழந்தைகளை தின்னும் என்பதையும்
சிறுவர்களை கொன்றுபோடும் என்பதையும்
அந்தச் சிறுவன் அறிந்திருந்தான்.
தனக்கு முன்னால் நிகழ்நத எல்லா மரணங்களையும்
கண்டு அஞ்சியிருந்தான்.

எங்கள் சிறுவர்கள் இனி புன்னகைப்பார்களா?
அவன் கரைக்கப்பட்ட நிலத்தில்
இனி என்ன நிறத்தில் பூக்கள் மலருமா?
தன் முகத்தையும் புன்னகையையும்
அவன் எங்கு கொண்டுபோய் வைத்திருப்பான்.

தோழனே!
நீங்கள் அவனுக்காக புத்தகங்களை எடுத்து வையுங்கள்.
அவன் தன் இரவுப்பாடப்பயிற்சிகள்
நிறைவு செய்துகொண்டு
வகுப்பறைக்கு திரும்புவான்.
ஒளித்து வைத்த எல்லாவற்றையும் அவன் மீட்டுக்கொண்டு
திரும்புவான் என்பதை நாமும் நம்புவோம்.
_______________________
( யுத்தத்தில் கொல்லப்பட்ட தர்மேகனுக்காய் )

Source: http://deebam.blogspot.com/2010/03/blog-post_12.html

'Blogs a threat to newspapers, say bloggers

By G Saravanan

Published in The New Indian Express, Chennai on March 21, 2010:

CHENNAI: Will blogs make traditional media (electronic and print) obsolete by disseminating news faster to users? The answer is yes if you ask the bloggers.

They say the New Media could threaten traditional media in a few years from now. Blogs are, in any case, becoming an alternate source of information for lakhs of people who have access to the Internet or advanced mobile gadgets.

That was the consensus of more than 200 ardent bloggers from Chennai and Puducherry at a special meet organised by IndiBlogger here on Saturday. They expressed their opinions in a session on ‘Traditional Media and Blogging.

Balakrishnan, a journalist and regular Tamil blogger, said, “The anonymity of bloggers affects the credibility of their posts. When they are not ready to disclose their identity, what credibility can their posts have,” he wondered aloud.

But one blogger said it didn’t really matter because traditional media sometimes picked up the post for a detailed story, which would not have happened in the first instance.

To a question about the social responsibilities of bloggers, Balaganesh, one of the moderators of the event, said, “Certainly bloggers must be responsible while posting on sensitive issues. At IndiBlogger we have 16,000 registered bloggers across the country and everyone adheres to the rules on posting information.”

BURMA, cruelty beyond forgiveness

Published on Friday, 19 March 2010
By Luigi Jorio

A conversation with a Shan monk in exile.

The most recent time was about three months ago. There weren’t any setbacks and after a few days he could return safely to his monastery. Pramaha V. is a Shan Buddhist monk, one of the minorities that make up the ethnic mosaic of Burma.

Since 1994 he has lived across the border in northern Thailand. The village where he was born is not too far: a few dozen kilometres over the mountains. Every time he returns to his land to bring food and clothes to the poor, he has to face an insidious trip.

«I'm afraid, but the desire to help is stronger».

Along the access road to the Shan state, says Pramaha V., there are several checkpoints: Thai, Burmese and Wa soldiers, the armed group that controls much of the drug trafficking in the area.

«Before starting the journey I change the robe: I take off the orange one, which is used in Thailand, to wear the red one of Burma. The soldiers usually let me go through without asking for money or asking too many questions. Otherwise they can request up to 400-500 baht (8-10 euros) per checkpoint».

«If the Burmese realize that in reality I'm not bringing aid to the temple, but to the poor, I would be in big risk. I don't know what could happen if they find out that in my monastery in Thailand I offer shelter to orphaned Shan children».

Since the military coup in 1962, which established one of the most brutal dictatorships of the 20th century, the Shan, as well as other minorities in the country, are victims of abuse, violence and injustice. The most warlike, or more desperate, took the rifles and started an armed struggle against the Burmese army. They fight for their autonomy, but most of all they fight to be left in peace. Far from the brutality of the Burmese generals, with a piece of land to farm and a house where they can live safely.

Observers speak of the "longest civil war currently in progress". Hundreds of thousands of people are forced to live in poverty, as hostages of terror. «In rural areas of Shan State, poverty is endemic: there is no electricity, no hospitals, access to education is low, the medical treatments are expensive and of poor quality. There isn't enough food».

Battalions of Burmese soldiers - often young, uneducated and indoctrinated with propaganda - patrol the jungle, moving from village to village to drive out the "enemies of the union to destroy." «The army will alert the chief of the village of its arrival a couple of days in advance, sometimes a few hours before. The soldiers order him to provide them with food. They want rice, pigs, chickens, vegetables and alcohol. In the past they also wanted human porters, today they prefer horses».

If they don't find what they require, the village chief and his family are punished or arrested. «It is curious – says Pramaha V. with a bitter smile - here in Thailand everybody wants to be head of the village. In Shan state, on the contrary, nobody wants this office for not having to do with the military. So they do a rotation: ten days each».

After decades of abuses, the situation reached a critical level. «The conditions are worse: people don't have enough food. The farmers are forced to sell most of their harvest to the Burmese soldiers. The soldiers want the Shan rice because it is of better quality than Burmese rice. They fix the price: 50% less».

The villagers have to eat rice of lesser quality or have to buy it from government dealers. For farmers, who earn little over 6,000 baht a year (135 euros) from the sale of rice, the situation is untenable. The only alternative is to go into the jungle in search of plants and roots.

A jungle that in addition to malaria, snakes and landmines scattered everywhere, is feared for the danger of bad encounters. «Young girls and women who go into the forest alone, or move away from the village to collect water, are in danger of being raped. If you meet soldiers in the forest, the only way to save oneself is to hide or run faster than them».

«They do what they want, in total impunity. If you go to the local military post to report an abuse, soldiers say they will investigate and punish the culprits. But nothing ever happens and, instead, you risk being beaten. "

Pramaha V. left his village in 1993 at the age of 13. He had no choice: when the soldiers of the SPDC came to Mung Ton, they burnt down the houses. Many people were killed, arrested or disappeared. He escaped into the jungle and a few months after he arrived in Thailand, where he studied Thai and Buddhism. Since 2003 he has been the abbot of a temple north of Chiang Mai, on the Burmese border. Inside the monastery compound he build up a dormitory for orphans and novices and a small free school for the children.

Talking about what is happening in Burma today reminds him of the horrors he experienced in his youth. «But it does me good to talk: I need to tell, to get it out ... The people in Europe have seen the images on television: terrible scenes of monks shot by the military. But the reality in the villages is even worse».

Pramaha .V. tells the story of a monk shut up in a sack and then thrown into the river on suspicion of political activities. «Another one was surprised with what the military thought was a walkie-talkie. In reality it was a simple radio. The soldiers stormed into his temple but they didn't find him: so they beat the novices. Then they went to his family's house and killed his brother».

«All this madness ... because of a radio. I don't mess with political issues. I would not feel safe, even here in Thailand. They do not just torture, beat or kill. They want to terrorize, humiliate, to destroy any hopes»."

Trapped in the conflict between the Burmese army and armed militias, residents of rural areas in Burma can’t even rejoice of the rebels’ victories on the ground. «When the Burmese army suffers a military defeat, it takes its revenge on civilians». According to the latest estimates (October 2009), in rural areas in the east of the country almost half a million people have been forced to flee from their homes or forced to leave their territory (IDP, Internally Displaced Persons).

You are a monk, I ask, .... how can you forgive? Pramaha V. thinks for a few seconds. Then he shakes his head: «The pain they inflict on people is too much to be forgiven».

In the rice fields, in the bamboo villages and in the forests of Shan state, peoples are dying in silence. They die without the hope that sooner or later, someone will do something to help, to put an end to the persecutions and suffering. The people live in absolute isolation; nobody knows about embargoes on Burma or about the fact that other unfortunate populations in the world receive more attention.

«The Shan in rural areas don't expect any help. They don't know that, theoretically, there are international bodies that could do something. They say simply that ... one day it will change».
Source: http://www.shanland.org/index.php?option=com_content&view=article&id=2974:burma-cruelty-beyond-forgiveness-&catid=102:mailbox&Itemid=279

Witnesses allege biggest anti-naxal operation of 2009 was fake

Written By Aman Sethi and Published in The Hindu on March 20, 2010:


Gachanpalli: Aftershocks of the “Operation” still reverberate along the 35-km stretch of broken track, bombed-out schools and graves that leads from the Andhra Pradesh border to Gachanpalli, a village deep in the forests of Chhattisgarh’s Dantewada district.

On 19 September, 2009, security forces claimed a major victory in which 30 Maoists and six police personnel were killed in the very same area. But villagers from Gachanpalli and the neighbouring hamlets of Gattapad and Palachalam told The Hindu that at least 12 of the 30 killed were innocents with no links to the Maoists.

Gachanpalli, Gattapad and Palachalam lie along the same axis on the border between A.P. and Chhattisgarh, bookended by two police camps at Kishtraram and Bhejji. In the two-day operation, the ‘Commando Battalion for Resolute Action’ (CoBRA) set out from Bhejji, a day’s march northwest of Gachanpalli, while the Chhattisgarh police came from Kishtaram, 15 km south east of the village.

“None of those killed in the operation was a naxal,” said an eyewitness from Gattapad, “The villagers were killed in cold blood.” The witness said that while six villagers — three of them over the age of 65 — were killed in Gachanpalli and their bodies left where they fell, security forces picked up three men each from Gattapad and Palachalam and subsequently killed them, passing them off as naxals.

“The Gachanpalli force came from Bhejji, we were attacked by policemen from Kistaram Thana and [salwa] judum members from Maraigudam Camp,” said a witness from Palachalam. “They asked us to prepare food.” The men-folk were also ordered to destroy a massive minar the Maoists had built on the remains of the village school. Earlier, the Maoists had blasted the school claiming the security forces would use it for shelter.

While villagers chipped away at the base of the structure, the force moved further towards Gattapad. There, security forces picked up Padam Deva, 25, Dudhi Pojja, 25, and Sodi Massa, 20. “Deva, my son, was herding cattle on the outskirts of the village when the force picked him up,” said Padam Chumri, her eyes filling with tears as she recounted the incident, “They dragged him to Palachalam at gun point.”

The minar was still standing when the force returned to Palachalam. “By now it was afternoon,” said an eyewitness, “The forces apprehended three more men — Sodi Sanyasi, 35, Dudhi Hadma, 35, and Tunki Sinna, 25. They told us they were going to Kistharam Thana from where they would head to Konta.” En route, the force stopped at a shallow gully near Velkanguda where, villagers allege, the six men were stripped and shot in cold blood.

The bodies were loaded onto a tractor and taken to the Andhra Border from where they were transferred to a van and driven to Konta. “We found their shirts and lungis in the gully,” said a Palachalam villager. In Dharmapenta, a village en route, villagers said they saw the tractor but couldn’t say if they saw the bodies.

The Hindu was unable to independently verify these claims. However, circumstantial evidence suggests the September 2009 killings merit further investigation.

The six Gachanpalli victims were buried in the village graveyard. A petition filed in the Supreme Court holds the security forces responsible for their deaths and has asked for a Special Investigative Team to examine the matter.

But questions are now being raised about the six victims from Gattapad and Palachalam.

Director-General of Police Chhattisgarh Viswarajan told The Hindu that the case had been handed over to the Criminal Investigation Department of Chhattsigarh and an investigation was under way.

The police claimed at the time that “seven of the bodies of the slain naxalites were traced and six of them brought from Kistaram to Konta for identification and post mortem.” The September 19, 2009 edition of The Hindu quoted Konta subdivisional police officer Ravi Kumar Khure as saying that six Maoists were killed when they ambushed the Koya Commando unit of the Chhattsigarh armed police force. The police said four of the alleged ‘Maoists’ were wearing olive green uniforms.

Villagers and even some security officials dispute that claim. “Maoists do not wear green camouflage patterns,” said a senior security officer well versed in counter-insurgency operations, “They usually operate in civilian clothes or in an all black uniforms.” The clothes recovered by the villagers also suggest the bodies were stripped and put in uniform as an afterthought.

Speaking on background, sources have confirmed that “there have been instances when uniforms have been put on bodies after an encounter,” but insisted that such incidents were rare and difficult to prove.

குளம் வற்றும்வரை காத்திருந்த கூட்டமைப்புக் கொக்குகள்!

அந்த வன்னிக் குளம் நிரம்பியிருந்தது. அங்கே, அழகான தமிழ் மீன்கள் துள்ளி விளையாடின. கரையோர மரத்தில் குடியிருந்த கூட்டமைத்துக் குடியிருந்த கொக்குகளுக்கு அந்த மீன்களின் ஆனந்த அழகு பிடிபடவில்லை. என்றாலும், குளத்துடன் கோபிக்கும் தைரியமும், அதனை உடைக்கும் ஆற்றலும் இல்லாமல் அந்த மீனகளை இரையாக்கும் ஆசையுடன் தவித்தன. ஆனாலும், அந்த மீன்களை அரவணைத்துப் பாதுகாத்தது அந்த வற்றாத குளம். மீன்களும் ஆனந்தமாக நீச்சலடித்தன. அபார நம்பிக்கையுடன் எந்த அச்சமும் இல்லாமல் நீந்தி மகிழ்ந்தன.

அயற்காட்டுச் சிங்கள நரிகளுக்கும் அந்த அழகு பிடிக்கவில்லை. குளத்திலிருந்துகொண்டு கும்மாளம் போடும் அந்த மீன்களை நினைத்தபோதெல்லாம் பசி எடுத்தது. அதனால், அந்த மீன்களைக் குரூரத்துடன் பார்த்தது. அவற்றைச் சிதைத்து, உணவாக்க ஆசை கொண்டது. அந்தக் குளத்தின் அணைகளை உடைத்தாவது அந்த மீன்களைப் பிரித்து எடுக்க யோசனை போட்டது. அயற்காட்டு இந்திய நரிகளுக்கும் தூது அனுப்பியது. ஆலோசனை கேட்டது. இப்படி ஒரு சந்தர்ப்பத்தை எப்படி நழுவ விடுவது? இரண்டு நரிக் கூட்டங்களும் இணைந்து திட்டம் தீட்டின.

நாங்கள் பிரிந்திருந்து தனித் தனியாக இந்தக் குளத்தை உடைப்பது சாத்தியமேயில்லை. இருவரும் இணைந்தால் வேலை சுலபமாக முடிந்துவிடும் என்று தோழில் கைபோட்டு உறவாடின. இந்திய நரிகள் செய்யும் உபகாரத்திற்கு, கிடைக்கும் இரையைப் பங்கு போடவும், தப்பிப் பிழைத்து எஞ்சிய தண்ணீரில் சிக்கித் தவிக்கும் மீன்களைத் தேவைக்கேற்றவாறு பகிர்ந்து கொள்ளவும், அதற்காக அந்தப் பகுதியில் நிலை கொள்ளவும் இந்திய நரிகளுடன் சிங்கள நரிகள் ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டன.

வெகு நாட்கள் திட்டம் தீட்டப்பட்டு, ஆயத்தங்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. அதற்கான நாளும் குறிக்கப்பட்டது. குளத்தை உடைக்கும் தாக்குத்களும் மேற்கொள்ளப்பட்டது. பலமான குளக் கட்டுக்களும் தொடர்ந்த நரிக் கூட்டங்களின் தாக்குதல்களால் சிதைந்து உடைந்தே போய்விட்டது. தண்ணீர் கரை கடந்தது. மீன்கள் தவித்தன. தண்ணீரின் போக்கில் தப்பி ஓடின. நரிகளின் வேட்டையில் பல்லாயிரக்கணக்கான மீன்கள் பலிகொள்ளப்பட்டன. அப்படியும் தொடர்ந்தது தாக்குதல். இறுதிக் கரைவரை ஓடி ஒழிந்த மின்கள் சிறைபடுத்தப்பட்டன. நரிகளால் சித்திவதை செய்யப்பட்டு, சீரழிக்கப்பட்டன.

குளம் வற்றியதை கொக்குகளால் கொண்டாட முடியாவிட்டாலும், இரைக்கு இனிப் பஞ்சம் எப்போதும் இல்லை என்று திருப்தி கொண்டன. அதற்காக நரிகளுடனும் பேச்சுக்கள் நடாத்தின. அந்தக் குளத்தின் எல்லைக்குட்பட்ட அனைத்தும் எங்களது ஆளுகைக்குட்பட்டது என்று ஏற்றுக்கொண்டால், உங்களையும் சேர்த்துக்கொள்வதில் எங்களுக்கு ஆட்சேபணை கிடையாது ஆனால், எங்கள் மீன் வேட்டைக்கு எந்த இடைஞ்சலும் கொடுக்கக் கூடாது என்ற நிபந்தனை விதித்தன.

குளத்தின் எல்லைக்குள் நாங்களும் இருந்தால்தான், சிங்கள நரிகளின் மீன் வேட்டையைக் கட்டுப்படுத்தலாம். அதற்கு, எங்கள் பிரன்னத்தை ஏற்றுக் கொள்வதுடன், எங்கள் ஆலோசனை கேட்டுத்தான் நீங்கள் நடக்க வேண்டும். நாங்கள் மீன் வேட்டையில் சிங்கள நரிகளுடன் சமரசம் செய்து கொள்ளுகின்றோம் என்றன தலைக் கொக்குகள் மகிழ்ச்சியுடன் சம்மதம் தெரிவித்தன.

தப்பிப் பிழைத்த மீன்கள் மீதான பகுதி ஆதிக்கம் கொக்குகளிடம் வந்து சேர்ந்தது. அத்துடன் அவைகளுக்கிடையே போட்டிகளும் உருவெடுத்தன. சில கொக்குகள் சிங்கள நரிகளுடன் கூட்டுச் சேர்ந்தன. சிங்கள நரிகளாலேயே எஞ்சியிருக்கும் மீன்களை வாழ விட முடியும் என்று பட்டயம் போட்டு அறிவித்தன. இல்லை, இல்லை… இந்திய நரிகள்தான் இந்த மீன்களின் இரட்சகர்கள். அவர்களை மீட்பர்களாக ஏற்றுக்கொண்டால் மட்டுமே இந்த மீன்களுக்குப் பாதுகாப்பு என்றன தலைமைக் கொக்குகள். இந்திய நரிகள் சிங்கள நரிகளை விடவும் கொடுமையானவை, கோரமானவை. அந்த இரண்டு நரிகளாலும் இந்த மீன்களுக்குப் பாதுகாப்புக் கிடைக்கப்போவதில்லை. மீண்டு அணையைக் கட்டும் உதவியை எவரிடமிருந்தாவது அவர்களுக்குப் பெற்றுக் கொடுத்தால் மட்டுமே அவர்கள் இந்த இடத்தில் வாழ முடியும் என்று போர்க் குரல் எழுப்பின மீன்களின் அவலம் கண்டு கலங்கிநின்ற சில மனச்சாட்சியுள்ள கொக்குகள். முரண்பட்ட கொக்குகள் அங்கிருந்து தலைமைக் கொக்குகளால் வெளியேற்றப்பட்டன.

இழப்புக்களுடன் எதிர்காலத்தையும் தொலைத்து நிற்கும் தமிழ் மீன்கள் சோகமாகத் தங்கள் விதியை நொந்து சிரித்துக்கொண்டன. குளத்திற்கு அணை கட்டித் தங்களை வாழ வைக்க யாராவது வரமாட்டார்களா? என்ற ஏக்கத்துடன் அவைகளால் காத்திருக்கத்தான் முடிகின்றது.

நீங்கள் அணை கட்டக் கைகொடுக்கப் போகின்றீர்களா? சிங்கள நரிகளின் தொடர் வேட்டைக்குத் துணைபோகப் போகுறீர்களா? அல்லது தலைக் கொக்குகளின் துணையோடு இந்திய நரிகளின் தொடர் துரோகங்களை அனுமதிக்கப் போகின்றீர்களா?
இனி நீங்களே முடிவு செய்யுங்கள்!

சி. பாலச்சந்திரன்
ஆசிரியர்
ஈழநாடு.

Source: http://www.puthinamnews.com/?p=7574

CHENNAI CORPORATION: Mayor more miserly than Uncle Scrooge

By G Babu Jayakumar
Published on March 19,2010:

CHENNAI: Mayor M Subramanian and several Chennai Corporation councillors have put stingy Uncle Scrooge, a Walt Disney character, to shame. The local body keeps enhancing the allocation for the Ward Development Funds and Mayor Special Development Fund, but the worthies just don’t believe in spending them for Chennai’s development. What is more, three councilors have not spent even a paise of their fund share for the past three years.

However, there is one difference. While penny-pinching helps Scrooge McDuck stay as the world’s richest duck, the councilors forfeit the unspent sum at the end of each financial year.

Over the years, the allocation for each councilor has increased from Rs 7 lakh in 2005-06 to Rs 25 lakh in 2009-10. For the Mayor, the fund went up from Rs 50 lakh in 2005-06 to Rs 2 crore in 2009-2010.

The gross under-utilisation of funds, brought to light through an RTI application filed by activist V Madhav, makes you wonder why the Corporation, in its latest budget, proposed a further hike in the Ward Development Fund for the next year to Rs 30 lakh.

The Corporation’s reply to the RTI application reveals that at least 17 councillors are yet to spend a paise from their kitty for the current financial year.

The mayor spend just Rs 9.71 lakh of the Rs 2 crore he is entitled to till the end of the third-quarter of this year. His past record too has been abysmal: In the first four years of his tenure from 2005-06 to 2008-09 the allotment was Rs 50 lakh a year, so he could spend a maximum of Rs 2 crore. Yet, the mayor spent less than one-fourth of that sum: Rs 45 lakh. In 2006-07, he did not touch the funds at all.

In 2009-10, out of the total outlay of Rs 38.75 crore - Rs 25 lakh for each of the 155 councillors - just over Rs 9.74 crore was utilised during the three-quarters of the year, which amounts to less than 25 per cent. Though the earlier three years saw a tad better utilisation, never was the entire fund spend.

The three councillors who spent zilch in the last three financial years, including the present one, are S Kalavathi (Ward-100), G Ekappan (Ward 101) and S Selvi (Ward 111), all from Zone 7. The councillors who have not any money during the three-quarters of the current financial year in zones I, VI, VII and VIII are: M Govindasamy (Congress), S Venkatesan (DMK), J Krishnamurthy (DMK), S Kalavathi (PMK), G Ekappan (DMK), N Balakrishnan (PMK), A Rajathi (DMK), NM Abdul Majid (DMK), V Ganesan (DMK), S Selvi (DMK), MP Anbudurai (DMK), V Christie (DMK), Saidai P Ravi (A) Rangaramanujam (Congress), SP Viswanathan (Congress), K Jayanthi (DMK), Pushparoot (DMK) and Radha Sambanthan (DMK).

CHENNAI CORPORATION: Opposition Congress welcomes budget with reservation

Chennai, March 17:
Opposition Congress party on Wednesday welcomed the Chennai Corporation’s budget proposals for 2010-11, but expressed reservations about the timely execution.
Participating at the budget debate here at Ripon Building, Opposition Floor Leader Saidai P Ravi said, “Though the civic body announced several public as well students-oriented schemes in the 2010-11 budget, it remains to seen how they execute it and when.”
Expressing apprehension over the delay in executing such welfare schemes by the ruling DMK, Ravi said, “Most of the welfare schemes that were announced last year were only launched at the fag end of the year (February 2010) and the same should not be repeated this year too since it would dent the civic body's good reputation.”
We would be happy if those important schemes are launched within five to six month from now, Ravi said.
He also criticised the carry forwarding of a few schemes, which were never fully implemented. According to Ravi, schemes like source segregation of wastes and installation of automated parking meters were not fully executed.
Vouching for private participation in containing mosquito menace in the city, Ravi asked the Mayor to explore the possibility to include private companies to kill mosquitoes from city's criss-crossing canals.Though he criticised the DMK-led council for several other issues, Ravi welcomed the budget proposals as landmark and public oriented.

Coast Guard Eastern region gets new patrol vessel ICGS Vishwast

Chennai, March 17:
Indian Coast Guard Ship Vishwast, the first of its class offshore patrol vessel (OPV) commissioned by the Union Defence Minister AK Antony on Wednesday in Goa, will be based at Chennai under the administrative and operational control of the Commander, Coast Guard Region (East).
Designed and built indigenously by Goa Shipyard Limited, ICGS Vishwast meaning ‘trustworthy,’ is a projection of Indian Coast Guard’s will and commitment to maritime order and security.
The ship is equipped with the most advanced navigational and communication sensors. The special features of the ship include an Integrated Bridge System, Integrated Machinery Control System, High Power External Fire Fighting System and an indigenously built Gun Mount.
The ‘Infra Red Surveillance System’ to be installed onboard, will provide additional capability to detect target at night, that otherwise could evade radar detection due to their small size or rough weather.
The ship is designed to carry one helicopter and five high speed boats for search and rescue, maritime law enforcement, EEZ surveillance, high speed interdiction and marine pollution response missions.
The ship is 90 metres long, displaces 2400 tons, and is propelled by 9,100 KW twin diesel engines to a maximum speed of 26 Knots. At economical speed, the vessel has an endurance of 4500 nautical miles, and can stay at sea for 17 days without replenishment. The sustenance and reach, coupled with the most modern weapons, provides Vishwast the capabilities of performing the role of command platform, for the conduct of all Coast Guard operations in both the high seas and close to the coast.
Eight officers and 82 men under the command of Commandant S Paramesh man ICGS Vishwast.

Mayor announces new Chennai Primary School, Swimming Team, Siddha hospital

Chennai, March 17:
The Chennai Corporation will construct a new Siddha hospital, a primary school in Nungambakkam and also plans to form a dedicated team of swimmers to represent the civic body in national and international events, Mayor M. Subramanian has announced.
Replying to the demands raised by various councillors during the marathon six-hour budget discussion session here on Wednesday, the Mayor said, “We also explore possibilities to set up a commercial complex at Third Avenue in Anna Nagar near the Anna Siddha Hospital, where private vehicles create chaos due to haphazard parking.”
With the new announcements made at the end of the budget session, the total number of such announcements has risen to 136 from 122 that were unveiled on Monday by the Mayor.
After the voice vote among the councillors in special session, the Corporation council adopted the entire budget announcements made for 2010-11 period.
School, college students and members of public could become the member of the proposed Chennai Corporation Swimming Team. They would be imparted with advanced training at the civic body’s swimming pools and could be moulded to represent the historical civic body at national and international swimming events.
Besides improving Robinson Park Playground in Royapuram, the Corporation will also set up two lawn tennis courts to fulfil youths interest on tennis sport and to procure 15 more tri-cycle mounted fogging machines, Subramanian said.
With the announcement of new Siddha Hospital, number of such hospitals has risen to four in the city and the planned primary school in Nungambakkam could come up near Corporation Girls School there.
Heeding to demands, he also announced that Corporation would procure small mechanical sweepers for cleaning interior roads and also provide digital maps on new storm water drains that are to be constructed across the city under micro and macro drain project funded by the centre under Jawaharlal Nehru National Urban Renewal Mission.

Councillors nail Corpn health standing committee chairman’s mosquito lie

Chennai, March 17:
Reacting sharply to the Corporation standing committee (health) chairman A Manivelan’s claim that mosquito menace had been contained satisfactorily in the city, Congress party councillor from Ward-124 Susila Gopalakrishnan on Wednesday condemned his statement as unacceptable and dumped it as a pack of lies.
Expressing her views at the special discussion on 2010-11 civic body budget at Ripon Building here, Susila Said, “The committee chairman’s pat for the Corporation’s health department in containing the menace is unacceptable to several councillors like me as the claim is far from true.”
“I myself was affected in Chikungunya disease spread by mosquitoes two months ago and even now while addressing the very meeting here, I was not fully recovered from the effects of the illness,” Susila said.
During his speech on budget earlier in the day, Corporation standing committee (health) chairman A Manivelan said that the civic body’s health and family welfare department was performing well and spread of mosquitoes had been effectively controlled.
Mocking the Mayor M Subramanian’s introductory budget speech (on Monday) where he said the mosquito menace had been fully contained, CPM councillor from Ward-59 Devi said, “While reality on the menace was something different and not at all contained, I suspect the word ‘contained’ might have been wrongly printed in Mayor’s speech.”
She also questioned the quality of chemical sprays used to kill mosquitoes in the civic body.
K Dhansekaran, DMK councillor from Ward-130 and Zone 9 chairman, also lambasted the civc body for its methods to contain mosquitoes by the Corporation.

“Fogging machine mounted vehicles need to move very slow so that the chemical smoke could reach every vulnerable points in residential areas, but the civic body’s vehicles always keep themselves in high speed which ultimately reduces impact on ground and allow breeding to continue.”
Replying to the councillors accusation on mosquitoes, Mayor Subramanian said, “The allocations to eradicate mosquito menace in the city has been increased considerably in the budget and the civic body had spent nearly Rs 1.2 crore to procure chemical sprays last year.”
For the 2010-11 period also, we have earmarked the same Rs 1.2 crore for chemical sprays and also have plans to utilise latest techniques to contain the winged monsters, the Mayor added.

From Hero to villain: The rise and fall of General Fonseka

One of the first appointments made by Mahinda Rajapaksa soon after winning the presidential election in 2005 was that of Defence Secretary. His younger brother Gotabaya, an American citizen who had taken leave from his job to help in his brothers’ election campaign, was asked to take over the Defence Ministry immediately.

Gotabaya started by removing highly respected Army Commander Lieutenant General Shantha Kottegoda. General Kottegoda, an officer and a gentleman was sent off as the Ambassador to Brazil and Major General Sarath Fonseka was appointed as Army Commander. General Fonseka was just three weeks away from retirement.

That fateful decision by Gotabaya was to have dramatic consequences for Sri Lanka. The military capabilities of General Fonseka were never in doubt. He was highly respected and liked by the rank and file. Wherever he was in command, he took care of the soldiers but it is among the officer corps that he was unpopular. He was highly respected by his peers and seniors as an officer with ability but never as a gentleman.

From the early days of his career he faced many inquiries into indiscipline, especially pertaining to his behaviour with women. His biggest weakness was his inability to forget or forgive those he perceived to have crossed him. In fact his reputation for taking revenge from anyone who crossed him was legendary. Despite his abilities he was never earmarked as a possible army commander. Politicians feared him because he was known to be extremely ambitious and a difficult man to control.

As Commander of the Army, all of these qualities of General Fonseka came to the forefront. He transformed the army by introducing new training methods and bringing in younger, battle-hardened officers to lead the brigades and the battalions. Ground commanders were given specific targets to achieve within a specific period of time. A hard task master, his motto was “deliver or depart”. Even in the midst of a battle, senior ground commanders were removed overnight when they failed to deliver. Highly respected military analysts, both local and foreign, failed to understand his tactics and strategy and till very late in to the war were skeptical that the LTTE could be militarily defeated. The LTTE made no such mistake. The failed assassination attempts on General Fonseka and the Defence Secretary early in the war were a clear indication that the LTTE had identified the threat posed by them. If any one of the assassination attempts succeeded, it may have delivered a crippling blow to the war effort.

Even in the midst of a do-or-die battle Fonseka could not curtail his major weaknesses. Capable officers with proven track records were sidelined because they at some point in his long military career had crossed him.

Some senior officers whose careers were destroyed by Fonseka up to date do not know what they had done to anger him. His inability to face criticism led to many journalists being brutally assaulted and allegedly at least one of them, the Editor of The Sunday Leader, Lasantha Wickrematunge being killed. The government was well aware of all this but remained silent. It was, to say the least, ‘inconvenient’ for the government to take their Army Commander to task. After all he was not doing anything that others in the government were not.

Despite claims to the contrary in recent months by the President and Gotabaya, there is very little doubt that General Sarath Fonseka played a key role in ending the war. If General Fonseka had retired gracefully as Chief of Defence Staff he would have become a major historical figure of modern Sri Lanka and seen as a real hero by generations to come.

Most people would have been satisfied with such a rare achievement. But the ever ambitious General Fonseka, now with a huge ego to add to it, could not contain himself. The man who so brilliantly led the war, badly misread public opinion and more importantly the ability of a government to destroy the credibility of an opponent who themselves once called the “best army commander in the world”.

What is amazing is that fully knowing the skeletons in his cupboard, Fonseka thought he could protect his ‘War Hero” image and be a credible presidential candidate for “change”. It is equally puzzling as to what made Fonseka calculate that he would defeat a sitting president at the height of his popularity with the backing of a motley bunch of discredited politicians. Also unimaginable was that Fonseka thought the government would not bare the skeletons in public view.

During the war, Fonseka repeatedly announced how he had brought to an end corruption in the army and most people believed that. Therefore his campaign rhetoric that he would end corruption in the country was believed by many despite being backed by a group of politicians and an ex chief justice who were perceived corrupt in differing ways when they were in power.

The current allegations of massive corruption with the help of his son-in-law, whether proved in court or not has destroyed his reputation to such an extent that he can never again be the crusader against corruption — the image he projected in the presidential campaign.

It is obvious that his popularity has hit rock bottom. Even if he wins a seat in parliament he will be seen as just another unsavory politician, and god forbid, we have a surfeit of them, already.

Sitting in his “semi luxury” prison at Navy Headquarters, Fonseka has ample time on his hands to ponder how and why the war hero of a few months ago is now facing the real possibility of a long jail term (if not many jail terms).

Fonseka’s rise and fall from hero to villain reflects a lot about our society. Our heroes do not know when to quit gracefully and we as a people are left desperately looking for a credible, committed leader who at the minimum can keep his hands off the till. What this whole episode has made clear is that we are destined to be governed by a bunch of thieves for some time to come.

Source: http://www.thesundayleader.lk/2010/03/14/from-hero-to-villain-the-rise-and-fall-of-general-fonseka/

தேசிய தலைவரின் திட்டமும் தமிழீழ வெற்றியும்

தமிழீழ மண் குருதி படிந்து சிவந்துபோயிருக்கிறது. காற்று வீசும் திசையெல்லாம் பிணவாடை. கருகிய வாடையினூடே அந்த வேட்டுக்களின் வாசமும் இணைந்து நாசியை நாசப்படுத்துகிறது. காற்று வீசும் போதெல்லாம் சுமந்து வரும் நினைவுகளில் இதயம் கணத்துப் போகிறது. என்ன செய்வது? எப்படி செய்வது? என்றெல்லாம் நமக்குள் விரக்தியோ, அவநம்பிக்கையோ இன்னமும் ஏற்படவில்லை.

இழப்பதற்கு எதுவுமில்லை, பெறுவதற்கான ஒரு உலகு இருக்கிறது என்கிற ஞானி காரல் மார்க்சின் வார்த்தைகள் நம்முடைய மனங்களை இன்னும் இன்னுமாய் உறுதிபடுத்துகிறது. நமக்குள் இன்னமும் தொய்வே ஏற்படவில்லை. லட்சக்கணக்கில் உயிர் பலி கொடுத்தோம், கோடிக் கோடியாய் சொத்துக்களை இழந்தோம், வடித்த கண்ணீரை மொத்தமாக்கினால் மீண்டும் ஒரு உப்புக் கடல் உருவாகிவிடலாம். அப்படியிருந்தும்கூட, இன்னமும் அந்த நம்பிக்கை நட்சத்திரத்தை உற்றுப்பார்க்கிறோமே அச்செயல் தான் நமது வெற்றிக்கு அடையாளமாய் திகழ்கிறது.
நடந்து முடிந்த கடுஞ்சமரில் கொத்துக்குண்டுகளில் இருந்த வேதியியல் பொருட்கள் நம்முடைய தோலை பொசுக்கி நாசமாக்கியது. நம் உடலின் உறுப்புக்களை சிதைத்துப்பார்த்து சிரித்தது. விழிகளை இழந்தோம், கால்களை இழந்தோம், நம் கண்முன்னே நம் உறவுகளின் உயிர்களையும் இழந்தோம். ஆனால் நம்முடைய நம்பிக்கை இன்னமும் இழக்கவில்லை. நமக்கான ஒரு நாடு இதோ நம் பக்கத்தில் இருக்கிறது.

இழப்புகளிலிருந்து கிடைக்கும் வெற்றிதான் நிரந்தரமளிக்கும். நாமும் முடிந்தமட்டும் இழந்தோம். இன்னும் இன்னமுமாய் இழப்பதற்கு தயாராக இருக்கிறோம். எத்தனை இழப்புகளை சந்தித்தாலும் நாம் நிச்சயமாய் நமக்கான நாட்டை அடையாமல் இருக்க மாட்டோம். தமிழீழம் முழுக்க நடைபெற்ற கடுஞ்சமரில் இழப்புகளுக்கு மத்தியில் தாய் தமிழகத்தை நம்பிக்கையோடு ஏறிட்டுப் பார்த்தோம். என்னச்செய்வது அவர்களும் இந்திய தேசியத்தின் அடிமைகள் தானே. வெறும் நடிப்பாக உண்ணாநிலை அறபோராட்டம், உணர்வற்ற மனிதச் சங்கிலி, ஆர்ப்பாட்டம், குரல் முழக்கம் என்றெல்லாம் இந்திய தேசியத்தை பகைத்துக் கொள்ளாமல் ஆடிப்பார்த்தார்கள். நடக்கவில்லை. ஒன்றுமே நடக்கவில்லை.

தமிழ்நாட்டில் ஒவ்வொரு போராட்டமும் வடிவெடுக்கபடும்போதெல்லாம் தமிழ் ஈழத்தில் பிணங்களின் எண்ணிக்கை கூடிக்கொண்டே போனது. நம் உறவுகளின் சிதைந்த பிணங்களை படங்களாக இணையத்தளங்களின்மூலம் உலகம் முழுக்கக் கொண்டு சென்றோம். ஆனால் தமிழ்நாட்டு மக்கள் தம்முடைய கையாளாகாத தனத்தால் கண்ணீர் விட்டார்களே ஒழிய, வாய்திறந்து ஒரு வார்த்தை சொல்லவில்லை. யாரை நம்பினோமோ அங்கிருந்தும் நமக்கு எவ்வித உதவியும் இல்லை.

எதிரியோடு சேர்ந்து இந்திய அரசும் தமிழீழ மக்களை சிதைத்தது. ஆனால் இந்தியாவில் வாழும் தமிழக மக்கள் நமக்கென்ன என்று அமைதியாக இருந்தார்கள். இந்தப்போரின் இறுதி கட்டம் நெருங்கும்போது புலிகளின் குரல் ஒலித்தது. எங்கள் கருவிகளை நாங்கள் மௌனமாக்குகிறோம். எங்களுடைய துப்பாக்கியிலிருந்து தோட்டாக்கள் பேசாது என. எல்லோரும் நினைத்தார்கள். இது ஏதோ தோற்றுப்போகிறவனின் குரல் என்று. ஆனால் தமிழ் தேசிய தலைவரின் தொலைநோக்கு அங்கே சூரியனாய் பளிச்சிட்டது. தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் கரும்புலிப்படைக்கு ஒருவேளை தலைவர் கட்டளையிட்டிருந்தால் சிங்கள படை மட்டுமல்ல, அதோடு கைகோர்த்த அத்தனை படைகளும் சிதைந்து போயிருக்கும்.

தலைவரின் அரசியல் அறிவு, அங்குதான் ஒளிவிட்டு எரிந்தது. உலக நாடுகள் முழுக்க அமெரிக்க இரட்டை கோபுரம் தகர்ப்பிற்கு பின் தாயக விடுதலை போராளிகளை பயங்கரவாதிகள் என்று பரப்புரை செய்து கொண்டிருந்தபோது உலக நாடுகளும் அதை ஏற்று, புலிகளை தடை செய்ததது. அப்போது மௌனம் காத்த இயக்கம் இப்போது மீண்டுமாய் மௌனிக்கச் சொன்னதற்கு காரணம், பாருங்கள், நாங்கள் எமது மக்களை காக்கவே கருவி ஏந்தினோம். இப்போது எமது மக்களை காக்கவே கருவி களைகிறோம் என்பதை அறிவிக்கவே.

இதன்மூலம் இத்தனைக்காலம் பயங்கரவாதிகள் என்று அறிவிக்கப்பட்டிருந்த புலிகள் இயக்கம் மெல்ல மக்கள் இயக்கம் என்பதை பதிவு செய்தது. இதன்பின் போர் முடிந்தது. தலைவர் கொல்லப்பட்டதாக, புலிகள் கொல்லப்பட்டதாக ஏராளமான பரப்புரைகளை இந்தியாவின் உளவு அமைப்பான 'ரா'வுடன் இணைந்து சிங்கள பேரினவாத அரசு செய்து முடித்தது. ஆனால் போரை நடத்திக் கொண்டிருந்த ராஜபக்சேவின் கூட்டாளி சரத்பொன்சேக மனவோட்டத்தை புலிகள் இயக்கம் நன்கு அறிந்திருந்தது.
ஆதிக்க வெறி பிடித்த சரத்பொன்சேக நிச்சயமாய் ராஜபக்சேவுக்கு எதிராக களம் அமைப்பார் என்கிற ஒரு பார்வை தலைவருக்கு இருந்த காரணத்தினால் புலிகளை அமைதி காக்கச் செய்தார். புலிகளின் திட்டம் வெற்றிப் பெற்றது. அவர்கள் நினைத்தது போலவே சரத்பொன்சேக இராணுவத் தலைவர் பதவியிலிருந்து நாட்டுத் தலைவர் பதவிக்கு ஆசைப்பட்டார். தேர்தலும் வந்தது. இந்த நேரத்தில் நாம் ராஜபக்சே குறித்து அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.

சரத்பொன்சேக-வை அவரின் மனவோட்டத்தை எப்படி தலைவர் அறிந்திருந்தாரோ அதேபோலவே ராஜபக்சேவின் மனவோட்டத்தையும் அவரின் எதிர்கால திட்டங்களையும் தலைமை நன்கு அறிந்திருந்தது. ராஜபக்சே வாழும் இட்லர். இப்போது வாழும் பிள்ளைகளுக்கு இட்லரை தெரியாது. இட்லர் எப்படி இருப்பார் என்று தெரிந்து கொள்ள வேண்டுமா? இதோ ராஜபக்சேவை பாருங்கள். இட்லரும் ஆரம்ப காலத்தில் யூதர்களை ஒழிக்க வேண்டும், யூத இனத்தை சாய்க்க வேண்டும் என்றுதான் ஜெர்மானியர்களை தயார் செய்தான்.

நாளடைவில் யூதர்களை மட்டுமல்ல யாரெல்லாம் தம்மை எதிர்க்கிறார்களோ அல்லது தம்முடைய சிந்தனைக்கு எதிர்கருத்து வைத்திருக்கிறார்களோ அவர்களையும் இணைத்துக் கொலைசெய்தான். ராஜபக்சேவும் அப்படித்தான் செய்கிறான். முதலில் தம்முடைய நிலை என்பது தமிழர்களுக்கு எதிரானதாக மட்டுமே இருந்தது. ஆனால் நாளடைவில் சிங்கள ஊடகவியளர்கள், கருத்தாளர்கள், சனநாயக பண்பு கொண்ட சிந்தனையாளர்கள், தமக்கு எதிரான சிந்தனை கொண்டவர்கள் ஆகியோரையும் சேர்த்து அழிக்கத் தொடங்கினான்.

அடையாளம் தெரியாத ராஜபக்சேவின் அடியாட்களால் சிங்கள சிந்தனையாளர்கள் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்கள். ஊடகவியலர்கள் கடத்தப்பட்டார்கள். நாட்டிலிருந்து விரட்டப்பட்டார்கள். அப்போது சரத்பொன்சேக ராஜபக்சேவின் கூட்டாளி. இப்போது சரத்பொன்சேக ராஜபக்சேவின் கைதி. எந்த கையைக் கொண்டு தமிழர்களை அழித்தானோ அதே கைகளைக் கொண்டு சிங்கள மக்களையும் ராஜபக்சே அழிக்கத் தொடங்கியிருக்கின்றான். ஆக இட்லரின் சிந்தனை, செயல், நடைமுறை அனைத்தும் ராஜபக்சேவின் மூளைச் செல்களில் உறைந்துபோயிருக்கிறது. இதை மாற்ற முடியாது. ஒருவேளை இட்லருக்கு வந்த நிலைமை தான் ராஜபக்சேவுக்கும் வரக்கூடும்.

வரலாறு இதைத்தான் சொல்கிறது. எக்காலத்திலும் எந்த வரலாற்றிலும் மக்கள் தோற்றதில்லை. மக்கள் தான் வெற்றியாளர்கள். ஆதிக்க மனம் படைத்த கொடுங்கோலர்கள் தொடர்ந்து வீழ்ச்சியடைந்து கொண்டு தான் இருக்கிறார்கள். ஆட்சியாளர்கள் ஒருபோதும் தொடர்ந்து அரியணையில் இருந்ததில்லை. லண்டன் மாநகரின் பாதிரிகளின் அநியாயங்களை கண்டித்து அற்புதமாக கவிதை வடித்த மா கவிஞன் ஷெல்லி, குளிர்காலம் வந்தால் என்ன? வசந்தம் வராமலா போகும் என்று உலகிற்கே நம்பிக்கை ஊட்டினான்.

இப்போது அழிவு வந்தால் என்ன? தமிழர் ஆட்சி வராமலா போகும் என்ற நம்பிக்கையை ராஜபக்சே தோற்றுவித்திருக்கிறார். அதிபர் தேர்தல் வந்தது. மிகக் கேடு நிறைந்த நிலையில் அடக்குமுறையாக ஆட்சி அதிகாரத்தை தேர்தல் என்ற போர்வையிலே ராஜபக்சே பறித்துக் கொண்டார். இதன்மூலம் வெற்றி என உலக சமுதாயத்திற்கு தம்மை அடையாளப்படுத்தினார். அதன் தொடக்கமே பொன்சேக கைதிலே நிறைவுகண்டது. யாராக இருந்தாலும் உறவோ, உயிரோ ஆனாலும் தமது நிழலே தமக்கு தீங்கு செய்வதென்றால் அதை கொன்றொழிப்பதுதான் ராஜபக்சேவின் சிந்தனை. அதைத்தான் பொன்சேக கைது மூலம் ராஜபக்சே நிரூபித்திருக்கிறார்.

இந்த போராட்டங்கள் நிகழ்ந்து கொண்டிருந்த காலங்களில் தான் புலம்பெயர்ந்த தமிழ் உறவுகள் தம்முடைய கரங்களிலிருந்து தமக்கான நாடு வேண்டும் என, புலிகளே தம்முடைய அரசியல் அங்கீகாரம் என, தேசிய தலைவரே தங்களின் அதிபரென உலகெங்கும் அறிவித்தார்கள். தாம் வாழும் இடங்களிலெல்லாம் வட்டுக்கோட்டை தீர்மானத்தை ஆதரித்து வாக்கெடுப்பு நடத்தினார்கள். உலகின் எல்லா பகுதியிலும் தமக்கான தீர்வு தமிழீழ தாயகம் என்பதை உறுதிப்படுத்தி வாக்களித்தார்கள்.

உலக நாடுகளின் முன்னால் ராஜபக்சே அம்பலப்பட்டுப்போனான். தாம் நடத்திய மனித குல விரோத நாசகரப்போரை அவர் இனிமேல் மறக்க நினைத்தாலும் அது முடியாது. காரணம் இந்தப்போர் அவரை குற்றவாளியாக உலக நாடுகளுக்கு முன்னால் நிற்க வைத்திருக்கின்றது. ராஜபக்சே என்பவர் போர் குற்றவாளி மட்டுமல்ல, இன அழிப்பு குற்றவாளி என்பதும் பதிவு செய்யப்பட்டிருக்கின்றது. ராஜபக்சே அம்பலப்பட்டப்பின் உலக நாடுகள் தமிழீழ தேசிய தலைவரை மீண்டுமாய் திரும்பிப் பார்க்க தொடங்கியிருக்கின்றன. புலிகள் வெறும் போராளிகள் அல்ல. அவர்கள் தாயகத்தின் காவலர்கள், தமிழீழத்தின் கண்மணிகள், தாய் மண் காக்க உயிர்கொடை தரும் உத்தமர்கள் என்பதை தாமதாக புரிந்துக் கொண்டாலும் உலகம் சரியாக புரிந்து கொண்டது.

இப்போது தமிழீழத்தின் விடிவு கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் பனியைப் போல் விலகி சூரியன் தெரிய துவங்கியிருக்கிறது. உலக நாடுகளின் நடுவில் அவமானப்பட்ட ராஜபக்சே தமிழர்களை மட்டுமல்ல, சொந்த மக்களையும் ஈவு இரக்கமில்லாமல் படுகொலைச் செய்யும் ஒரு பாசிஸ்ட் என்பதை உலகம் இப்போது உணர்ந்திருக்கிறது. இதன்மூலம் சிங்கள பேரினவாத போக்கிற்கு உலக நாடுகள் இணைந்து முற்றுப்புள்ளி வைக்கத் தொடங்கியிருக்கிறது. அதன் தொடக்கமாக ஐரோப்பிய நாடுகள் ஆயத்த ஆடைக்கான அனுமதியை இலங்கை அரசுக்கு மறுத்திருக்கிறது.

இன்னும் பல்வேறு நாடுகள் இலங்கையின்மீது பொருளாதாரத் தடைவிதிக்க தருணம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது. இதுவே தமிழீழத்தின் முதல் வெற்றியாகும்.இதில் சிறப்பு என்னதென்றால் இலங்கையின் பாசிச அரசு எப்படியெல்லாம் தம்மை அடையாளப்படுத்திக் கொண்டு தம்மையே இழக்கும் என்பதை ஒரு தொலைநோக்கோடு தேசிய தலைவர் உணர்ந்திருந்தார். அதோடு தமிழர்களின் இழப்பு என்பது தற்காலிகமானது என்பதை அவர் புரிந்து கொண்டிருந்த காரணத்தினால் முதலில் தமிழ்நாட்டு அரசியல் தலைவர்களை போராட்டம் நடத்தி இனப்படுகொலையை அம்பலப்படுத்துங்கள் என்று கேட்டுக் கொண்டார்.

தமிழ்நாட்டு அரசியல் இந்திய அரசியலாக இருக்கின்ற காரணத்தினால் அது தோற்றுப் போனது. பின்னர் புலம் பெயர்ந்த தம் சொந்த உறவுகளை களம் காண உத்தரவு பிறப்பித்தார். இது பெரும் வெற்றியைத் தந்தது. லண்டன் மாநகரமே மூச்சுத் திணறும் அளவிற்கு தமிழ் உறவுகள் குவிந்து தம்முடைய குமுறல்களை கொட்டினார்கள். சரத்பொன்சேக நிச்சயமாய் ராஜபக்சேவிற்கு எதிர்களம் அமைப்பார் என்பதை திட்டமிட்டார்கள். அதுவும் நிகழ்ந்தது. ராஜபக்சே வெற்றி பெறுவார் என்பதை உணர்ந்திருந்தார்கள். அதுவும் நிறைவேறியது. சரத்பொன்சேக கைது செய்யப்படுவார் என்பதை அறிந்திருந்தார்கள். அதுவும் நடைபெற்றது.

இப்போது ராஜபக்சேவிற்கு எதிராக சிங்கள இன மக்களே போர் முழக்கங்கள் எழுப்பப்போகிறார்கள். அதுவும் நடக்கத்தான் போகிறது. அப்போது ராஜபக்சேவை காப்பாற்ற இந்தியாவின் காங்கிரஸ் துரோக கும்பல் மற்றும் மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கும்பல் மட்டுமல்ல, உலக நாடுகளின் ஆட்சியாளர்களெல்லாம் ஒன்றிணைந்து கரம் உயர்த்தினாலும் ராஜபக்சேவை காப்பாற்ற முடியாது.

இந்துராம் இலங்கை ரத்தினா விருதை வாங்கி உலகெல்லாம் படம் போட்டுக் காட்டினாலும் ராஜபக்சேவை உலகம் ஒப்புக்கொள்ளாது. காரணம் அது சிங்கள மக்கள் தம்முடைய கொடுங்கோண்மை மிக்க ஆட்சியாளனுக்கு எதிராக நடத்த இருக்கின்ற போர். அப்போது வீழ்த்தப்படுவது ராஜபக்சே மட்டுமல்ல, சிங்கள பேரினவாதத்தின் அச்சாணி. இதன்மூலம் தமிழீழத்தின் தமிழ் தேசியத்தின் அடையாளம் உலகிற்கு உணர்த்தப்பட போகிறது.

சிங்கள மக்களே தமிழ் தேசியத்தை அங்கீகரித்து ஆதரவு தரப்போகிறார்கள். இதெல்லாம் நிகழப்போகிறது என்பதை நமது தேசியத் தலைவர் உணர்ந்திருந்தார். அதுவே இப்போது தமிழீழத்தின் வெற்றியாக காட்சி அளிக்கப்போகிறது. இனி யார் தடுத்தாலும், யார் நினைத்தாலும் இதை மாற்ற முடியாது.

இந்த வெற்றி தேசியத் தலைவரால் வந்த வெற்றி. இந்த வெற்றி தமிழீழ மக்களின் இழப்பு தந்த வெற்றி. இந்த வெற்றி ஈழமண்ணில் புதைக்கப்பட்ட வீரவித்துக்களில் முளைத்த வெற்றி. இந்த வெற்றி உலகையே தம் பக்கம் ஈர்க்கும் தமிழீழ வெற்றி.

கண்மணி

விடுதலை வேங்கைகள்
Source: http://www.vannionline.com/2010/03/blog-post_663.html